Wat vliegt de tijd! We zijn bijna Kerstmis aan het vieren, dit jaar zal het wel vieren worden, verleden jaar was het in mineur toen lag Sarah afgepeigerd in de zetel en moest ze op Kerstdag opgenomen worden. De examens zijn achter de rug (oef) ze moet enkel nog Engels inhalen na de Kerstvakantie. Haar resultaten waren goed, ze heeft het toch maar weer gedaan ! Ik ben echt fier op mijn kleine meid (nu krijg ik zeker naar mijn voeten 16 en half da's niet meer klein, maar ja). Ik had echt schrik dat ze ergens halverwege zou crashen en ergens zie je het ook aan haar resultaten de vakken die ze op het eind van de week moest afleggen zijn wat minder dan de rest en die van het begin van de week erop zijn dan weer "beter" ... maar ze is geslaagd en dat geeft haar weer een opkikker, een boost van "we staan er weer".Verleden week op controle geweest in Pellenberg en daar bleek alles nog op zijn plaats te zitten en de rx-en waren "normaal" volgende controle is met Lichtmis op 02 februari dat is nog efkens. Nu ligt ze al gans de namiddag te slapen, ze zal het nodig hebben en morgen vertrekt ze op Ado-weekend naar Tongeren, ze gaan daar Ambiorix aan zijn teentjes kriebelen. Ik hoop dat ze zich goed amuseert, het zal haar deugd doen er eens tussen uit te zijn. Het blijkt zo te horen een ganse bende te zijn die Tongeren zal onveilig gaan maken, Ambiorix en de zijnen zijn gewaarschuwd. Maandagavond is ze terug thuis,dinsdag gaat ze uitslapen en rusten en woensdag dan is het Kerstavond en moet er gevierd worden en ook effen gedacht worden aan al die vriendjes groot en klein die ons ontvallen zijn en die nu als sterretjes aan de hemel staan te fonkelen. Ik hoop dat er op Kerstavond een prachtige sterrenhemel zal staan en ons kennende zullen wij tweetjes in stilte dan weer een traantje wegpinken, ik krijg het zelfs nu al moeilijk En dan volgende week op het gemak beginnen met haar lievelingsvak Engels, ze ziet er echt tegenop maar wat moet moet hé. Oudejaarsavond vieren we thuis ze ziet het nog niet zitten om een ganse avond/nacht ergens te gaan feesten dus maken we het gezellig thuis en kijken we om middernacht naar de verschillende vuurwerken hier in Leuven verleden jaar was het hier knal boem van alle kanten, benieuwd wat het dit jaar zal zijn.
Prettige Kerstfeesten en een Gelukkig gezond Nieuwjaar ! En zoals een schoolvriendinnetje van Sarah schreef: "dat het beste van 2008 het slechtste moge zijn voor 2009 !"
vrijdag 19 december 2008
donderdag 6 november 2008
alles terug zo goed als "normaal"
De kiné heeft een paar sessies uitsluitend op de kneuzing gewerkt teneinde eventuele ontsteking te voorkomen en alles is weer zo goed als normaal. Probleem: ze heeft een deel van haar opgebouwde spierkracht verloren ! En dus wordt het terug werken geblazen om dit terug op te halen. Raar feitelijk dat men zo vlug aan "kracht" verliest maar dat kan men reeds krijgen door meer "gewone" dingen zoals trekken van een wijsheidstand enz. Op controle geweest bij Dr.Samson. Sarah was er echt niet gerust in het was constant van "en die gaat kwaad zijn en die gaat grommelen en die gaat dit en die gaat dat"zo erg dat ik "gewapend" met haar naar Pellenberg ben getrokken zo van "durf eens grommelen manneke 't zal uwen besten dag niet zijn " ik was serieus gelanceerd. Maar het was helemaal niet nodig, verloren energie ! De enige opmerking ging over het verlies aan spierkracht en dat dit tegen de volgende keer weer in orde moest zijn en haar zenuwachtigheid en gekrab nu die vent moet spreken dat is zelf een vat zenuwen hij zit de ganse tijd met zijn voet te wiebelen als hij aan de bureau zit .... We houden het in 't oog en maken er Sarah op tijd en stond attent op, het is allemaal stukken gebeterd maar als ze met iets zit 'tja dan komt dat duveltje weer boven. Woensdag was het een andere assistente op dagzaal Dr Labarque haar tijd op dagzaal zit erop ze zit nu op cardiologie. Mijn eerste indruk van Dr Mariën (de nieuwe dus) is dat dat wel snor zit. Als Sarah tot begin (jan/feb) 2010 elke week naar dagzaal moet zal ze nog wel een paar assistenten "verslijten" want die wisselen om de drie maanden. Ook nog effen op bezoek geweest bij Evelien die kan ook al op haar twee handen beginnen af te tellen. Kreeg aan de balie het doodsprentje van Stephanie in het oog, dat was effen slikken, ze stond op de foto met haar typische stralende glimlach, ik was er niet goed van, het zou allemaal zo niet mogen aflopen. Ik wens haar ouders véél sterkte in deze zeer moeilijke tijd.
Volgende week is er een soort rockfestival in GHB voor de kinderen en in december is er een ado-weekend weer dingen om naar uit te kijken voor Sarah. Ah ja, bijna vergeten haar rapport was niet slecht gemiddelde van 71% met uitschieters voor wiskunde (financiële algebra als het maar geen meetkunde is) en in de omgekeerde richting voor Engels (dat is echt niet haar ding Engels), enfin geen enkele buis dus ... ze was wel pissig dat de klastitularis op haar rapport geschreven had dat het voor haar een extra zwaar jaar was en blablabla "precies of dat ik dat niet weet, ze moeten me dat niet altijd doorsmeren" tja wat doe je eraan, het zal wel slijten en dan zal het zijn van "die weten zeker niet..." pubers.
Volgende week is er een soort rockfestival in GHB voor de kinderen en in december is er een ado-weekend weer dingen om naar uit te kijken voor Sarah. Ah ja, bijna vergeten haar rapport was niet slecht gemiddelde van 71% met uitschieters voor wiskunde (financiële algebra als het maar geen meetkunde is) en in de omgekeerde richting voor Engels (dat is echt niet haar ding Engels), enfin geen enkele buis dus ... ze was wel pissig dat de klastitularis op haar rapport geschreven had dat het voor haar een extra zwaar jaar was en blablabla "precies of dat ik dat niet weet, ze moeten me dat niet altijd doorsmeren" tja wat doe je eraan, het zal wel slijten en dan zal het zijn van "die weten zeker niet..." pubers.
vrijdag 24 oktober 2008
Terug op krukken (effen dan toch)
Sarah is gisteren tijdens de les LO gevallen ! Natuurlijk op haar zieke been (hoe kon het ook anders). Ik kreeg in het begin van de namiddag een sms-je van "ben gevallen en kan ni goe steunen" Lap, dacht ik, daar gaan we weer. Ik berichtje terug "hoe, wat, waar" en dan belde ze me het was atletiek en diegenen (en dat zijn er een hoop in die klas) die niet mochten lopen moesten wandelen. Zo gezegd zo gedaan en de leerlinge die naast Sarah liep sneed in een bocht ongewild Sarah de pas af en Sarah schoof uit met haar "goede" been maar dat "zieke" been kan dat (nog) niet opvangen en bonjour les dégâts flavie lag tegen de grond. En dat was precies aan het zwellen aan die operatiewonde en wat nu. Ik naar GHB gebeld naar dagzaal om te vragen wat ik best zou doen natuurlijk onmiddellijk naar GHB komen om foto's te laten nemen enz.... Danny was een half dagje vrij, die gebeld dat hij Sarah in 't school moest gaan halen, naar GHB komen waar ik aan de ingang zou staan wachten met een rolstoel. Ik zat daar op een bank in 't zonnetje te wachte,kwam er nog een ex-collegaatje tegen en maar zenuwachtig zijn. 't Kon natuurlijk van alles zijn van "gewoon" of iets met de prothese of been gebroken .... Eindelijk waren ze daar (precies op tijd) en Sarah stapte al mankend uit de auto. Mijn eerste gedacht was : dat valt nog mee ze kan toch stappen dus niks gebroken. Naar radiologie (dat was zo afgesproken) daar foto's onderbeen, bovenbeen, knie ... volgens radioloog op eerste zicht niks ergs. Dan naar dagzaal en daar waren Dr Renard, Dr Uytebroeck en Dr Labarque per "toeval" "alle drie aanwezig. Naar been gekeken, bwa. Naar de foto's gekeken, niks gebroken maar wachten op protocol van radiologie. En dan begon het wachten, wachten en nog eens wachten. Ondertussen liep de dagzaal leeg en zaten wij daar nog te wachten en nog eens te wachten.'t Ja ondertussen verga je wel van de zenuwen want je zit je zo af te vragen van is er toch iets of niet.
Dan kwam Dr Labarque het verlossende nieuws brengen : niks ernstig wel een kneuzing - bewegen binnen de pijngrens, ijs op leggen, flexiumgel smeren en rusten. Men had ook contact gehad met Dr Samson in Pellenberg en die had zijn zegen gegeven (wat volgens mij de reden was van ons lange wachten eer ze die vast gekregen hebben enz). Toen ik zei dat haar krukken thuis nog stonden en dat ik zinnens was die terug naar de mutualiteit te brengen zei de dokter dat het misschien geen slecht idee was om een paar daagjes op krukken te lopen, kwestie van een extra steun te hebben voor haar been. En dan naar huis en nu loopt ze terug op krukken (als ze ze al niet vergeet). Volgende week vrijdag moeten we op controle naar Pellenberg, benieuwd wat dat daar zal zijn...... (wordt vervolgd)
Dan kwam Dr Labarque het verlossende nieuws brengen : niks ernstig wel een kneuzing - bewegen binnen de pijngrens, ijs op leggen, flexiumgel smeren en rusten. Men had ook contact gehad met Dr Samson in Pellenberg en die had zijn zegen gegeven (wat volgens mij de reden was van ons lange wachten eer ze die vast gekregen hebben enz). Toen ik zei dat haar krukken thuis nog stonden en dat ik zinnens was die terug naar de mutualiteit te brengen zei de dokter dat het misschien geen slecht idee was om een paar daagjes op krukken te lopen, kwestie van een extra steun te hebben voor haar been. En dan naar huis en nu loopt ze terug op krukken (als ze ze al niet vergeet). Volgende week vrijdag moeten we op controle naar Pellenberg, benieuwd wat dat daar zal zijn...... (wordt vervolgd)
dinsdag 21 oktober 2008
VROEM VROEM VROEM
Dit weekend was het dan zover - we gingen naar Zolder! Afspraak om 10 u aan GHB, de kinderen werden opgehaald met een limousine, de ouders mochten achterna rijden met hun eigen vehikel. Een kwestie van 's avonds terug thuis te geraken of het zou autostop worden.In totaal waren er 4 limo's die op verschillende plaatsen patiëntjes met hun broers en zussen gingen ophalen. De chauffeur van de wagen die uit Leuven vertrok wist te vertellen dat hij de avond ervoor voor een of ander champagnefeest had moeten rijden en dat er nog wat flessen in de auto voorradig waren, maar hij had ook een heleboel frisdrank voorzien. Onderweg moesten we in Bekkevoort nog een patient oppikken, Roel, zijn zus was wel mee vanuit Leuven vertrokken. En dan richting Zolder. Onderweg kreeg ik van Sarah een smsje : "Goeie whisky zenne": bleken er ook nog 3 flessen wisky in de bar van de limo te staan. Ik sms-de terug "ni te zat hé". In Zolder aangekomen stonden er al twee andere limo's op de parking, eentje was in Geel vertrokken, de andere in Tessenderlo. Een limo ontbrak, die stond in de file ergens rond Erpe-Mere en zou later aankomen. Op de parking stonden mensen van de Corvette Club Belgium die ons de nodige dokumenten verschaften om op het circuit binnen te kunnen. We hoorden de motoren van de koersauto's al loeien vroem, vroem, vroem. We konden binnenrijden en parkeren vlak aan de tent, de limo's zetten de kinderen af aan de ingang van de tent. Na het verwelkomingswoord met een korte uitleg over hoe de rest van de dag er zou uitzien kregen we een broodjes lunch aangeboden. En dan ging het richting circuit zelf. De patiëntjes konden mee rijden met 2 Hummers en de ouders .... die gingen te voet. De weergoden waren ons goed gezind en er zat een heerlijk herfstzonnetje uit. Aan het circuit stond er weer een tent met daarachter een tribune van waarop er naar de koersende auto's kon gekeken worden. Het was zaterdag dus werden er kwalificatie's gereden voor de eigenlijke koers op zondag. Een lawaai dat die auto's maken, niet te doen, we hadden allemaal een zakje met oordopjes gekregen maar zelfs dan nog was het een hels lawaai. Geen wonder dat die professionals met zo'n oorlappen rond lopen. Rani voelde zich niet lekker en de mama besloot veiligheidshalve met haar naar huis te rijden. We konden de paddocks met de blinkende sportwagens gaan bezoeken. Ze stonden allemaal bijna klaar om te gaan "koersen" daar stond voor een aardig centje materiaal bijeen. In de paddock van Kumpen & co mochten we een kijkje gaan nemen in de auto en Kumpen zelf wou wel op de foto met die bende. En dan ging het richting Mediacenter. Onderweg stonden een hele reeks blinkende vrachtwagens van de verschillende teams en tussen die vrachtwagens zag Danny plots Bert Longin lopen. Die er ook effen bijgehaald voor nog een paar fotootjes en dan verder naar het Mediacenter. We werden begeleid door de papa van Laura ook een kankerpatientje, allez ze is ondertussen wel bijna 19 zeker en ze stelt het goed. In het mediacenter zagen we de perszaal waar alle journalisten ijverig achter hun computer zaten te wachten tot het begin van de race. Op het terras konden we de start van de race meemaken weer vroem vroem, oorverdovend. Wat moet dat zijn bij een Formule1 wedstrijd ? Niks voor mij zoveel lawaai. Via de loges gingen we terug buiten terug naar de tent. Daar konden we op TV-schermen de race volgen of ook wat rondlopen tussen al het volk, daar was redelijk wat volk op de been, van alle nationaliteiten. Sarah had wat kraampjes opgemerkt, eetkraampjes en ook kraampjes met allerhande publicitair materiaal. We gingen eens kijken : 47 € voor een autootje dat vond ze toch wat veel tja 't was dan ook een schaalmodel van een of andere bolide. De t-shirts en de petten eens bekeken daar vond ze wel wat tussen en dan wou ze nog een frietje ook, ze had ze geroken. Ondertussen reed daar een caravaan koersauto's richting circuit om te gaan racen en ja in een van die bakskens bleek Koen Wauters te zitten. Iemand had ook Kris Wauters gespot die daar wat rond flaneerde terwijl zijn ploegmaat al aan het stuur zat van hun wagen. Dan terug richting tent want daar werden we rond 15u30 verwacht om terug naar de tent aan het clubhuis te gaan want van daaruit zou de tocht met de Corvette's vertrekken. Deze keer mochten de ouders wél mee met de Hummers, die reden op en af. Je zit daar wel hoog en droog in maar toch speciaal vind ik, niet echt mijnen dada precies zo'n tank waarmee je rond rijd, dat weten we dus nu ook. En daar stonden ze te blinken tussen de bomen : allemaal Corvettes in alle kleuren en van verschillende bouwjaren. De kinderen konden uitkiezen met welke wagen ze wilden meerijden en gezien er meer wagens dan kinderen waren mochten de "grote kinderen", de ouders dus,ook meerijden. We maakten onder politiebegeleiding een ritje rond het circuit en hadden veel beziens in de woonwijk achter het circuit.
Terug gekomen aan het clubhuis bleek er nog genoeg tijd over te zijn voor een tweede rit en konden de kinderen terug een wagen met chauffeur uitkiezen. Terug in de tent was het etenstijd, 's middags had men reeds onze bestellingen opgenomen er was : stoofvlees met friet, vol au vent met friet en curryworsten met friet. Tijdens de maaltijd kwamen er verschillende artiesten gesponsord door Radio 2 optreden : enen Sjarel, Tom van Idool, 2 Fabiola en Stijn en Stijn. Daarna was het tijd voor een groepsfoto. Het werd stilaan avond en de kinderen werden moe. Stilaan begon men zich klaar te maken om naar huis te gaan. Danny opgestookt om toch een woordje van dank voor die microfoon te gaan zeggen in naam van de kinderen en van de ouders, die mensen waren de ganse dag voor ons in de weer geweest en ik vond het niet kunnen dat wij allemaal zomaar zouden afbollen. Dan bleek dat men voor de kinderen nog een "kleine" attentie had. Buitengekomen bleek een van die bolides, die waar Sarah mee had meegereden zich voor onze wagen geparkeerd te hebben, we konden dus niet vertrekken. Ik met Sarah terug binnen en vermits we de chauffeur "kenden" recht op de man af en ik vroeg hem of ik de sleutels van zijn Corvette kon hebben, dat kon maar ik moest toch uitleggen waarom en toen ik zei dat hij voor onze wagen stond geparkeerd maar dat wij wel met de Corvette naar huis wilden rijden en dat hij die 's anderendaag wel terug mocht komen ophalen, was die brave man niet meer zo akkoord en ging hij zijn baksken maar verplaatsen. Verdorie mispoes en ik dacht met een Corvette te kunnen rijden. Dan dus richting huis met ons baksken. Moe maar voldaan, we hadden van alles en nog wat dat we normaal niet zouden zien, gezien en het was én plezant én interessant. Sarah vond dat dat nog eens mocht overgedaan worden volgend jaar of zo. Thuis gekomen was ze vlug ingedommeld, zondag zou ook nog een "zware" dag worden dan was het de jaarlijkse uitstap naar het voedingssalon in Brussel, weer een ganse dag op de been. Danny besloot ook mee te gaan dit jaar. En maandagmorgen ... wel dan was ons flavieken een echte zombie, ik heb haar terug in haar bed gestuurd met de opdracht "uitslapen". Dat was weer eens een wijze les, te is trop en dat kan ze nog niet aan. Ze heeft het tot nu toe eigenlijk al heel goed gedaan, elke dag naar school, huiswerk maken en lessen leren.... niet min voor die kinderen. Vrijdagavond had ze me al verteld dat ze in de namiddag wat concentratieproblemen had gehad, tja en de vrijdag heeft een vrij zwaar lessenrooster, 't is allemaal niet zo evident.
Terug gekomen aan het clubhuis bleek er nog genoeg tijd over te zijn voor een tweede rit en konden de kinderen terug een wagen met chauffeur uitkiezen. Terug in de tent was het etenstijd, 's middags had men reeds onze bestellingen opgenomen er was : stoofvlees met friet, vol au vent met friet en curryworsten met friet. Tijdens de maaltijd kwamen er verschillende artiesten gesponsord door Radio 2 optreden : enen Sjarel, Tom van Idool, 2 Fabiola en Stijn en Stijn. Daarna was het tijd voor een groepsfoto. Het werd stilaan avond en de kinderen werden moe. Stilaan begon men zich klaar te maken om naar huis te gaan. Danny opgestookt om toch een woordje van dank voor die microfoon te gaan zeggen in naam van de kinderen en van de ouders, die mensen waren de ganse dag voor ons in de weer geweest en ik vond het niet kunnen dat wij allemaal zomaar zouden afbollen. Dan bleek dat men voor de kinderen nog een "kleine" attentie had. Buitengekomen bleek een van die bolides, die waar Sarah mee had meegereden zich voor onze wagen geparkeerd te hebben, we konden dus niet vertrekken. Ik met Sarah terug binnen en vermits we de chauffeur "kenden" recht op de man af en ik vroeg hem of ik de sleutels van zijn Corvette kon hebben, dat kon maar ik moest toch uitleggen waarom en toen ik zei dat hij voor onze wagen stond geparkeerd maar dat wij wel met de Corvette naar huis wilden rijden en dat hij die 's anderendaag wel terug mocht komen ophalen, was die brave man niet meer zo akkoord en ging hij zijn baksken maar verplaatsen. Verdorie mispoes en ik dacht met een Corvette te kunnen rijden. Dan dus richting huis met ons baksken. Moe maar voldaan, we hadden van alles en nog wat dat we normaal niet zouden zien, gezien en het was én plezant én interessant. Sarah vond dat dat nog eens mocht overgedaan worden volgend jaar of zo. Thuis gekomen was ze vlug ingedommeld, zondag zou ook nog een "zware" dag worden dan was het de jaarlijkse uitstap naar het voedingssalon in Brussel, weer een ganse dag op de been. Danny besloot ook mee te gaan dit jaar. En maandagmorgen ... wel dan was ons flavieken een echte zombie, ik heb haar terug in haar bed gestuurd met de opdracht "uitslapen". Dat was weer eens een wijze les, te is trop en dat kan ze nog niet aan. Ze heeft het tot nu toe eigenlijk al heel goed gedaan, elke dag naar school, huiswerk maken en lessen leren.... niet min voor die kinderen. Vrijdagavond had ze me al verteld dat ze in de namiddag wat concentratieproblemen had gehad, tja en de vrijdag heeft een vrij zwaar lessenrooster, 't is allemaal niet zo evident.
woensdag 15 oktober 2008
Effen paniek
Familiedag in Planckendael wat een rotweer! De kinderen wilden buiten naar de dieren maar het was koud, en nat. Toch een deel van het park gedaan en dan brrr lekker warm de tent in. En dan de rest van de week rustig zonnig herfstweer om van te rotten. Woensdag naar GHB geweest voor de wekelijkse prik en daarna effen boven geweest en dan naar huis we hadden nog meer dan een uur tijd over vooraleer we naar de kine moesten en ik zal het hebben geweten. Sarah was bekaf en was in slaap gevalle, olé. Maar tegen kwart voor vier moest ik de jonge dame wakker maken want om vier uur moesten we bij de kiné zijn en het juffertje lag in een diepe slaap maw bonjour les dégâts ! Ze zag het helemaal niet zitten en was niet te pruimen. Ik dacht zo van onderweg bekomt die wel en dat komt dan wel goed. Ja dag Jan ! Ikke zat daar met rode wangen bij de kiné want het was beeld zonder klank, die arme man heeft hemel en aarde verzet om dat madammeke aan de praat te krijgen, tevergeefs ! Haar oefeningen heeft ze naar behoren gedaan maar het was stomme film. Ik heb haar op mijn communicantenzieltje beloofd dat ze de kans niet meer zal krijgen om in slaap te vallen voor ze naar de kine moet, ja zeg. Donderdagavond begon ze van pijn in haar schouder te klagen. Lap zou die whiplash van over een paar jaar terug de kop komen opsteken. Ik ken verschillende mensen die daar met regelmaat van klok terug een opstoot van krijgen. Vrijdag terug kiné en ja het deed nog pijn dus aan de kiné gevraagd eens effen te kijken, tja .... warm houden, zalfje opsmeren en als het volgende week nog pijn doet dan gaan we eens serieus kijken. Zaterdag zegt ze me doodleuk zo van "zeg en als dat nu eens iets anders zou zijn ?" en ik "ja wat dan?" en zij "ja je weet wel zo uitzaaiingen, is dat bij Stephanie ook niet begonnen met pijn in haar schouders" ik hoorde het in Keulen donderen ,verdorie daar had ik nog niet aan gedacht, is dat niet wat "vroeg" ;ik antwoordde "dat denk ik niet", zij "ja en als het zo is wat dan" en ik "dan beginnen we terug hé we blijven vechten" en zij "zeeeeeeeeeg moet ik dan weer opnieuw beginnen" en ik "ja maar het zal anders zijn we zien dan wel" en natuurlijk de dees niet meer gerust hé,gemiljaard dat ik heb (in mijn eigen). Danny op de hoogte gebracht en die natuurlijk direct van "da kan niet allez waar denkt gij aan" en ik " ikke niet, zij" en dat vond ik ergens nog het ergste dat dat kind daar mee in haar achterhoofd zit (maar wat wil je ze is 16 ik heb altijd open en eerlijk over haar ziekte met haar gesproken dus is het ergens normaal dat zij reageert). De afspraak met Sarah en Danny gemaakt dat ik maandagmorgen eerste uur naar GHB zou bellen en mijn verhaal daar zou doen en afwachten hoe hun reactie zou zijn. Zo gezegd zo gedaan. Maandagmorgen gebeld, het hele verhaal gedaan en de eerste reactie was : "gene paniek,zoals u dat uitlegt heeft dit niets met haar "ziekte" te maken,maar voor alle zekerheid zullen we de RX-thorax van 31/10 vervroegen naar nu woensdag, dan hebben we allemaal zekerheid,maar stel haar maar gerust 9/10 is dat zo, uitzaaiingen manifesteren zich met een andere soort pijnen, probeer haar maar te kalmeren." Ik heb niet durven vragen welke soort pijnen het dan moesten zijn. Enfin vandaag dus naar GHB volle speed op de autostrade vanuit Aarschot, op dagzaal aangekomen ingeschreven en onmiddellijk gevraagd naar de RX-en , Bram was daar op controlemet zijn mama, ziet er goed uit, mét haar een hele andere gast,ferm vent geworden (was het ervoor misschien ook al maar dat weet ik niet he) gene tijd om veel te babbelen want we mochten onmiddellijk naar radiologie en daar was er ook niemand die wachtte en waren we derhalve direct aan de beurt en in een mum van tijd terug op dagzaal, langs consultatie gelopen want Sarah wou een glimp van het zwangere gevaar van Boutersem (Ilse) opvangen maar mispoes dikke poes geen Ilse te bespeuren (ze moest misschien niet werken vandaag, wie weet). De RX-thorax bleek ok (zucht) en het zou haar trapezeumspier links zijn die vast zit of zo (nog nooit van een trapezeumspier gehoord maar enfin het kind moet een naam hebben), warm houden, zalfje inmasseren en aan de kine vragen om te manipuleren. Boven op bezoek geweest bij Pol en Evelyn. Stephanie zou daar ook liggen, haar papa effen in de gang gezien :kop op meid ! Hou de moed erin ! We (ik) denken veel aan jou en hopen dat het allemaal toch nog goed mag komen. Niet opgeven ! Sterkte ! Er lagen ook weer een aantal "nieuwe" patientjes en ook "kleintjes" brrrr... ik wil dan altijd zo een toverstok hebben en dat ik die kinderen terug gezond zou kunnen toveren. Maar spijtig genoeg kán ik niet toveren, alles revolteert dan in mij ...waarom? Dan naar de kiné, nee niet meer over huis, we hebben een 25-tal minuten in de auto gezeten, zij aan het meezingen met de liedjes van haar MP3 en ik aan het meezingen met de liedjes op Radio2 (die die ik ken natuurlijk)van een "kattengejank" gesproken ! Geen wonder dat het plots begon te druppelen, te regenen en zelfs te gieten ! Bij de kine de gewone oefeningen en dan die schouder (enfin die trapezeum spier) die mannen weten natuurlijk de "plekjes" ze heeft daar zitten smoelen trekken ik had echt spijt dat ik het niet kon filmen 't was echt de moeite, enfin we zullen nu afwachten en misschien vrijdag nog eens manipuleren ? Vanavond is het voetbal België-Spanje, hopelijk zijn ze op tijd terug van de pedicure, heb Sarah met Danny meegestuurd want de nagels van haar grote tenen zijn "gescheurd" en daar knip ik niet aan,nu gaan die ook zeker weer beginnen.... Vanmorgen zat Danny al met een "spuiter", had aan zijn been gekrabd, heeft adersspat op dat been en "spssscht" het bloed spoot er uit hij had bloedsproeten tot op zijn bovenarmen, afgeduwd en hopelijk blijft hij er nu af, hoewel 't is al de tweede keer over een 4 à 5 weken had hij het ook al eens voor... De paniek is weer effen weg, tot de volgende episode en hopelijk is het dan weer loos alarm.
donderdag 25 september 2008
't Kort af : weer aan de slag
Yep, volgende week is het dus zover : donderdag ga ik weer aan de slag. Zit wel met wat kriebels want er is in het bedrijf zoveel veranderd dat ik zo het gevoel heb aan een "nieuwe" job te gaan beginnen, werken voor een nieuwe baas enz enz maar als van gewoonte zullen we de strijd maar aangaan zeker, er zit toch niets anders op.
Sarah doet het tot nu toe nog altijd goed. Verleden zaterdag naar Bobbejaanland geweest. Leuke dag gehad, de weergoden zaten ook mee want het bleef droog (hoewel die wilde rivier ahem) Een aantal patiëntjes terug gezien - leuk. Spijtig vond ik dat er in het park nergens zo geen "ontmoetingspunt" was vastgelegd, ik had zo het gevoel "los gelaten" te worden zo van trek uw plan. Er waren ook verschillende firma's die blijkbaar op dezelfde dag hun "familiedag" hadden georganiseerd. Maw een hele grote groep mensen en daartussen uitvissen wie er was en wie er niet was. Desalniettemin was het een fijne dag, ik 's avonds stik kapot om nog maar van Sarah te zwijgen - maar ze vond het meer dan de moeite waard. Een aantal mensen "gemist": Bram, Lies, Stephanie - hoewel ik denk een glimp van de papa van Stephanie opgevangen te hebben. Enfin ik hoop dat "iedereen" het naar omstandigheden goed stelt. Het is zo een hart onder de riem te zien dat de kinderen het goed maken, dat geeft mijn "moed" verse impulsen want ik moet bekennen dat soms de schrik mij nog om het hart slaat maar ja bij welke ouder niet. De daver zal ons wel nog een hele tijd en misschien de rest van ons leven op het lijf zitten.
Gisteren ook nog Leuven kermis afgesloten met de familiedag - dan is alles iets goedkoper - met een groot pak smoutebollen voor ons allemaal. Lekker hoewel mijn maag-/darmstelsel toch de nodige signalen uitgezonden heeft van de nacht maar ja dat hoort er dan maar bij. Strakjes effen bij Evelyn op bezoek gaan in Pellenberg - belofte maakt schuld.
dinsdag 16 september 2008
Naar school gaan valt wel mee
Ze is nu 2 weken naar 't school aan 't gaan en het valt tot nu toe allemaal mee. Ze is wel doodop 's avonds maar het lukt haar tot nu toe toch om haar huiswerk te maken en haar lessen te leren. In het weekend slaapt ze als een marmot. Een geluk dat dat ziekenhuisbed hier nog staat want in een zetel slapen is toch ook niet altijd dat en ze kapt er haar regelmatig in af, donsdekentje tot over haar oren en ze is vertrokken voor een uurtje of zo. Ik hoop dat die vermoeidheid met tijd wel wat zal afnemen en dat ze het naar school gaan kan volhouden. Maar ze heeft een willetje, we zullen wel zien. De kiné werpt ook zijn vruchten af. Op controle geweest bij Dr Samson. Alles was oké, foto's longen, foto's been, strekken been nog niet 100% maar toch beter dan laatste keer. Wat mij nu op viel is dat Dr Samson een vrij lange nek heeft. Deed me denken aan die "reus" van de Efteling wiens nek zo héél lang wordt. Foei, foei, foei ik moest er heimelijk mee lachen. En hij heeft weer een andere assistent Dr. Buitenweg, enen Nederlander. Die blijkbaar nog niet op de hoogte is van van alles en nog wat, hoewel die moet toch in België gestudeerd hebben, niet. Moeilijk te verstaan echt Hollands dat die man praat. Sarah zat gans de tijd te grinniken en verstond de helft niet van hetgeen hij haar vroeg. Enfin is volgens Sarah nog een groentje en zal nog véél moeten leren. Sarah bleek wat "gekrompen" te zijn (1,57 m) en weet het aan de prothese die misschien wat ineen gedrukt zou zijn. Dat was zonder Samson gerekend want die begon haarfijn uit te leggen dat dat niet zo was en dat het zeker niet aan zijn prothese lag maar aan het meettoestel en haalde er zelfs scans bij van voor de behandeling om dit allemaal te staven. Jasmien was er ook en die zag er goed uit en maakt het heel goed.
Bobbejaanland komt eraan da's weer iets om naar uit te kijken. Enne als alles blijft zoals het momenteel is en evolueert dan ga ik 01 oktober terug aan de slag, dat zal ook nog een hele aanpassing worden, nieuwe baas, een ganse evolutie, 1001 dingen enfin we zullen dat wel overleven.
Bobbejaanland komt eraan da's weer iets om naar uit te kijken. Enne als alles blijft zoals het momenteel is en evolueert dan ga ik 01 oktober terug aan de slag, dat zal ook nog een hele aanpassing worden, nieuwe baas, een ganse evolutie, 1001 dingen enfin we zullen dat wel overleven.
woensdag 3 september 2008
Eerste volledige schooldag
Eerste "echte" schooldag meegevallen. Ze zijn om 7u15 vertrokken en waren om 7u55 al aan de school in Betekom. De school gaat echter pas open om 8u en dus heeft papa nog effen gewacht en is ze om 8u15 het school binnen gegaan. 't Doet wel raar zo'n 10 maanden constant met de dochter opgetrokken en nu is ze alleen weg met de papa naar school en dan nog wel voor een ganse dag.
Ze vertrekt wel met een gevoel van zal het lukken, kan ik het al een ganse dag aan of niet, wat als ik echt moe word enz. Leggen haar nog eens uit dat ze altijd mag gaan rusten in 't school én dat ze ons altijd kan bellen als het echt niet moest gaan. De papa zo fier als een gieter met dochterlief op schok dat was ook al weer 10 maanden geleden voor hem, hij heeft nu terug 's morgens en 's avonds gezelschap in de auto. Zo valt alles stilletjes terug in de "oude plooien". Rond de middag gaat mijn gsm af, zou het Sarah zijn ? Neen het was Lydia een ex-collega die belde ivm een service club waar Luc, haar man, lid van is en die jaarlijks iets organiseren tvv een goed doel en dit jaar zouden ze of te wel vzw Serafien of rechtstreeks Thuiszorgteam van Kinderoncologie UZ Leuven steunen en ze moest wat informatie hebben. Naar de foto's van Eurofolies van verleden vrijdag gekeken. Van het optreden van Stan Van Samang. Die moderne belichting maakt het niet makkelijk om echt mooie foto's te nemen, je zou al bijna een professioneel toestel moeten hebben. Ah ja en ons Sarah wast haar gezicht niet meer ! Waarom ? Toen we op Eurofolies aankwamen was Istar daar aan het kwelen en gingen we de standjes eens bekijken om te zien wat er zoal te eten viel, pizza, calemares, oesters, scampi's, spekfakkels enz... Plots waren we de papa kwijt, die had, dachten we, meer dan waarschijnlijk weer iemand tegen gekomen van de Jaartallen of zo en was effen "vermist", dat gebeurt wel vaker. Opeens dook hij weer op, Sarah en ik waren net aan de stand van "Het Dolle Zwijn" waar ook de biertent van de Mannen van 59 (waar papa lid van is) opgesteld stond. Papa fluisterde mij toe dat hij geprobeerd had "iets te arrangeren" ivm Stan Van Samang. We besluiten tijdens het optreden van Istar vlug iets te gaan eten in de verschillende standen en trekken dan naar het podium om een "goede" plaats te bemachtigen en Sarah kan links opzij op de eerste rij staan. Plots komt er een dame naar papa en zegt dat hij en Sarah mee mogen komen back stage voor een meet and greet met Stan. Ik bleef achter om Sarah's plaats warm te houden samen met ons Marieke en Nathalie (een vriendinnetje). En back stage heeft de juffer 3 kussen gekregen van Stan Van Samang omdat ze geslaagd was en naar het 5de mocht overgaan en van slag heeft ze beslist haar gezicht niet meer te wassen. Voilà. Papa vertelde dat die Stan wel een joviale kerel is.
Het optreden viel vrij goed mee, niet echt mijn genre van muziek maar ja we waren er niet voor mij, wel voor Sarah en dat jong volk hoort dat hard rock-achtige graag. De foto's back stage genomen zijn wel goed gelukt (een chance). Papa had een dikke knuffel verdiend en glunderde dat hij zijn dochter weer eens had kunnen blij maken.
In de namiddag ging mijn gsm nog eens, maar het was ons bomma haar pedicure. Elke keer dacht ik zo van hier is ze, maar niks. Rond 3u35 wel telefoon van Sarah, in paniek, dacht dat ze haar bus gemist had, wat nu ? Ik naar 't school gebeld, daar wisten ze ook niet of er verschillende busjes waren voor dezelfde bestemming en ze gingen eens kijken. Bleek dat het busje dat ze "gemist" had eerst Begijnendijk rijdt en daarna terugkomt om dan richting Baal-Tremelo te gaan. Om 3u50 belde ze me terug om te zeggen dat ze bij oma en peter was en op mijn vraag of alles oke was verlopen in 't school antwoordde ze geen tijd, ben moe en heb honger.
's Avonds zei ze me dat het nog redelijk meegevallen was maar dat ze toch nog haar bedenkingen had ivm twee achtereenvolgende volle dagen. We zullen zien. In ieder geval zat ze vroeg onder de wol.
Ze vertrekt wel met een gevoel van zal het lukken, kan ik het al een ganse dag aan of niet, wat als ik echt moe word enz. Leggen haar nog eens uit dat ze altijd mag gaan rusten in 't school én dat ze ons altijd kan bellen als het echt niet moest gaan. De papa zo fier als een gieter met dochterlief op schok dat was ook al weer 10 maanden geleden voor hem, hij heeft nu terug 's morgens en 's avonds gezelschap in de auto. Zo valt alles stilletjes terug in de "oude plooien". Rond de middag gaat mijn gsm af, zou het Sarah zijn ? Neen het was Lydia een ex-collega die belde ivm een service club waar Luc, haar man, lid van is en die jaarlijks iets organiseren tvv een goed doel en dit jaar zouden ze of te wel vzw Serafien of rechtstreeks Thuiszorgteam van Kinderoncologie UZ Leuven steunen en ze moest wat informatie hebben. Naar de foto's van Eurofolies van verleden vrijdag gekeken. Van het optreden van Stan Van Samang. Die moderne belichting maakt het niet makkelijk om echt mooie foto's te nemen, je zou al bijna een professioneel toestel moeten hebben. Ah ja en ons Sarah wast haar gezicht niet meer ! Waarom ? Toen we op Eurofolies aankwamen was Istar daar aan het kwelen en gingen we de standjes eens bekijken om te zien wat er zoal te eten viel, pizza, calemares, oesters, scampi's, spekfakkels enz... Plots waren we de papa kwijt, die had, dachten we, meer dan waarschijnlijk weer iemand tegen gekomen van de Jaartallen of zo en was effen "vermist", dat gebeurt wel vaker. Opeens dook hij weer op, Sarah en ik waren net aan de stand van "Het Dolle Zwijn" waar ook de biertent van de Mannen van 59 (waar papa lid van is) opgesteld stond. Papa fluisterde mij toe dat hij geprobeerd had "iets te arrangeren" ivm Stan Van Samang. We besluiten tijdens het optreden van Istar vlug iets te gaan eten in de verschillende standen en trekken dan naar het podium om een "goede" plaats te bemachtigen en Sarah kan links opzij op de eerste rij staan. Plots komt er een dame naar papa en zegt dat hij en Sarah mee mogen komen back stage voor een meet and greet met Stan. Ik bleef achter om Sarah's plaats warm te houden samen met ons Marieke en Nathalie (een vriendinnetje). En back stage heeft de juffer 3 kussen gekregen van Stan Van Samang omdat ze geslaagd was en naar het 5de mocht overgaan en van slag heeft ze beslist haar gezicht niet meer te wassen. Voilà. Papa vertelde dat die Stan wel een joviale kerel is.
Het optreden viel vrij goed mee, niet echt mijn genre van muziek maar ja we waren er niet voor mij, wel voor Sarah en dat jong volk hoort dat hard rock-achtige graag. De foto's back stage genomen zijn wel goed gelukt (een chance). Papa had een dikke knuffel verdiend en glunderde dat hij zijn dochter weer eens had kunnen blij maken.
In de namiddag ging mijn gsm nog eens, maar het was ons bomma haar pedicure. Elke keer dacht ik zo van hier is ze, maar niks. Rond 3u35 wel telefoon van Sarah, in paniek, dacht dat ze haar bus gemist had, wat nu ? Ik naar 't school gebeld, daar wisten ze ook niet of er verschillende busjes waren voor dezelfde bestemming en ze gingen eens kijken. Bleek dat het busje dat ze "gemist" had eerst Begijnendijk rijdt en daarna terugkomt om dan richting Baal-Tremelo te gaan. Om 3u50 belde ze me terug om te zeggen dat ze bij oma en peter was en op mijn vraag of alles oke was verlopen in 't school antwoordde ze geen tijd, ben moe en heb honger.
's Avonds zei ze me dat het nog redelijk meegevallen was maar dat ze toch nog haar bedenkingen had ivm twee achtereenvolgende volle dagen. We zullen zien. In ieder geval zat ze vroeg onder de wol.
dinsdag 2 september 2008
Terug naar school
Eerste schooldag na lange tijd. Met kriebels in de buik vertrekt ze. Ze moet pas om 9u20 in 't school zijn en dus doet de mama haar weg, dat scheelt toch een uurtje slaap. De eerste dag is ook maar een halve dag. Ze heeft met Tessa afgesproken om 9u aan het rond punt en ook Natasha komt naar daar, die loopt met krukken (niks gebroken maar wel een barstje). Ik vind nog een plaatsje op de parking rechtover de school en installeer mij om mijn boek verder te lezen "De kleur van hoop" geen aanrader voor mij want ik bleit zakdoeken vol. Heb boek gekregen van Martine de mama van Charlotte die mij wel op voorhand verwittigde want een van de personnages krijgt : kanker ! (leukemie) en tja bepaalde passages komen heel vertrouwd over..... maar voorlopig weet ik nog niet hoe het afloopt ik lees dat boek in "stukjes" en duim natuurlijk voor een happy end want het begint al triest met het verdwijnen van een van de kinderen. Als het me te veel wordt boek dicht, zetel plat en een siëstaatje, weliswaar in de voormiddag maar in 't zonnetje kan dat deugd doen. En in Betekom-city is nu niet bepaald veel te zien of te gaan bezien. 's Middags komen de leerlingen naar buiten "gestroomd" met een doos boeken. Ik ga naar de straat kijken van waar ze komt want er zijn natuurlijk 2 uitgangen en ga maar weten welke de juffrouw zal nemen. Dan zie ik Dorthe en Tessa buitenkomen met hun dozen en daarachter komt Sarah. Ik neem de doos van haar over en ze zegt moe te zijn. Ik had niet anders verwacht. Dan naar huis maar eerst gaan we de mama nog inschrijven in Leuven voor een cursus die begint op 16 september, voor mij wordt het dan ook "terug naar school". 't Was daar aanschuiven voor de inschrijving maar het lukte dan toch. Dan naar de Quick voor haar sausjes en een portie chicken dips en chicken wings, vlug naar huis alles gaan verorberen en dan naar de kiné een half uurtje "afzien" en dan terug naar huis en dan is het genoeg geweest ze valt als een blok in slaap. Ondertussen begin ik al maar de boeken te kaften dan is ze daar ook vanaf.
Op tijd naar bed want morgenvroeg rijdt ze met de papa mee en da's vroeg vertrekken zo rond 7u15 en dan is het een ganse dag of dat dat zal lukken ? We zien wel
Op tijd naar bed want morgenvroeg rijdt ze met de papa mee en da's vroeg vertrekken zo rond 7u15 en dan is het een ganse dag of dat dat zal lukken ? We zien wel
vrijdag 29 augustus 2008
Examens
De examens begonnen 21 augustus. De tijd die Sarah er in gestoken heeft jawadde, ze heeft gewerkt. Haar studiemethode is alles neerpennen dus héél tijdrovend. Ze begon met Frans,dan Nederlands, op maandag Engels, dinsdag niks, woensdag Natuurwetenschappen en donderdag Wiskunde. Nederlands was een examen van meer dan 20 blz. brrr maar het viel naar eigen zeggen allemaal wel mee. Afwachten dus of het gelukt is. In de namiddag na haar examen sliep ze wel nog een paar uur het eist wel zijn tol.
Klasseraad op vrijdag 29 augustus om 8u30 na afloop zal men ons bellen om het resultaat bekend te maken. Om 9 u reeds telefoon : Sarah is geslaagd ! Ze is de koning te rijk, ze mag overgaan naar 5STW samen met haar klasgenootjes, zucht. Vraag me geen punten want die hebben we nog niet gekregen een rapport is voor ergens in de loop van volgende week. Bedankt iedereen voor het duimen, het heeft geholpen !
Hoe het terug naar school gaan zal verlopen is nog de vraag. Kan ze het fysiek aan om een ganse dag les te krijgen of niet. Nu slaapt ze in de namiddag wel vaker een uurtje of twee, toch teken dat haar lichaam het nodig heeft. Hierover met Mevrouw de Directeur gepraat en we zullen afwachten en het eerste trimester evalueren en misschien dat fameuze 5de jaar over 2 jaar spreiden als het nodig blijkt te zijn. Maar dat is toekomstmuziek.
Nu tijdens het weekend boekentas klaar maken voor een nieuw schooljaar. Jippie ! ze is in een opperbeste stemming.
We kijken ook uit naar de uitstapjes naar Bobbejaanland en Planckendael in september en oktober dan komen we Big Ben, Jana enz misschien weer tegen want op woensdagnamiddag zal er meer dan waarschijnlijk weinig "anciens" te zien zijn of wel ? Hoor mij "anciens" we zijn bezig van eind oktober 2007 en toch geeft het dit gevoel als je ziet hoeveel nieuwe patientjes er zijn 't is om van te huiveren en echt oneerlijk. Maar vandaag zitten we niet te dubben we maken er een mooie dag van, vanavond naar Eurofollies want daar komt haar favoriet Stan Van Samang optreden en die heeft ze een paar maanden geleden moeten missen want toen zat ze midden in de behandeling en ging het niet om naar een van zijn optredens te gaan. Dus vanavond, in de hoop dat de weergoden meewillen en anders met onze gummilaarsjes en onze zuidwester, gaan wij zingen ! Of het dit weekend dan nog zo warm wordt als de weerman voorspelt ? Wait and see !
Klasseraad op vrijdag 29 augustus om 8u30 na afloop zal men ons bellen om het resultaat bekend te maken. Om 9 u reeds telefoon : Sarah is geslaagd ! Ze is de koning te rijk, ze mag overgaan naar 5STW samen met haar klasgenootjes, zucht. Vraag me geen punten want die hebben we nog niet gekregen een rapport is voor ergens in de loop van volgende week. Bedankt iedereen voor het duimen, het heeft geholpen !
Hoe het terug naar school gaan zal verlopen is nog de vraag. Kan ze het fysiek aan om een ganse dag les te krijgen of niet. Nu slaapt ze in de namiddag wel vaker een uurtje of twee, toch teken dat haar lichaam het nodig heeft. Hierover met Mevrouw de Directeur gepraat en we zullen afwachten en het eerste trimester evalueren en misschien dat fameuze 5de jaar over 2 jaar spreiden als het nodig blijkt te zijn. Maar dat is toekomstmuziek.
Nu tijdens het weekend boekentas klaar maken voor een nieuw schooljaar. Jippie ! ze is in een opperbeste stemming.
We kijken ook uit naar de uitstapjes naar Bobbejaanland en Planckendael in september en oktober dan komen we Big Ben, Jana enz misschien weer tegen want op woensdagnamiddag zal er meer dan waarschijnlijk weinig "anciens" te zien zijn of wel ? Hoor mij "anciens" we zijn bezig van eind oktober 2007 en toch geeft het dit gevoel als je ziet hoeveel nieuwe patientjes er zijn 't is om van te huiveren en echt oneerlijk. Maar vandaag zitten we niet te dubben we maken er een mooie dag van, vanavond naar Eurofollies want daar komt haar favoriet Stan Van Samang optreden en die heeft ze een paar maanden geleden moeten missen want toen zat ze midden in de behandeling en ging het niet om naar een van zijn optredens te gaan. Dus vanavond, in de hoop dat de weergoden meewillen en anders met onze gummilaarsjes en onze zuidwester, gaan wij zingen ! Of het dit weekend dan nog zo warm wordt als de weerman voorspelt ? Wait and see !
zondag 17 augustus 2008
Mid-weekje naar zee
Sarah keek er echt naar uit een mid-week aan zee gaan uitwaaien. Maandag langs geweest op dagzaal voor haar Interferon prik en dan richting Westende. Het appartement dat was "wauw" alleen al voor het uitzicht. Gelegen op de 9de verdieping met aan de voorzijde (dijk) een prachtig zeezicht en aan de achterzijde een prachtig zicht op het hinterland. Alleen daarvoor al zou ze zo terug gaan. Het weer, nou ja dat was typisch Belgisch : regen, wind en zon. 's Morgens buien en 's namiddags opklaringen. s' Morgens studeren want rond 20 augustus beginnen haar examens, en 's namiddags gaan wandelen op de dijk, iets gaan drinken op de dijk, eens rondneuzen in de winkeltjes op den dijk (amai mijnen portemonnee en ik had dan ook nog twee speurneuzen bij), schelpjes gaan zoeken op het strand . Ver wandelen of op het strand gaan wandelen dat is er nog niet bij Sarah is nog vlug moe, ttz 's avonds viel ze uitgeput in de zetel met een gelukzalige zucht en twinkelende oogjes die weliswaar niet lang meer open bleven maar toch.
En 't moest weer eens lukken hé : nacht van woensdag op donderdag staat de papa op, gaat naar de living, wilt het licht aan doen (maar gans dat appartement is voorzien van dimschakelaars) en "pets" zegt die schakelaar en 't licht ging NIET aan. 's Morgens alles nagekeken, geen zekering afgesprongen of zo, alles werkt in de living behalve de luster boven de tafel die doet het niet. Naar KKOL gebeld om probleem te melden ze gingen de eigenaar verwittigen want een electriciteitsprobleem.... 's Avonds het vervolg van Murphy: we waren gaan eten en gingen nog een partijtje kaart spelen en de tv stond op en plots : zwart scherm geen beeld, geen klank meer, wel een verbrande geur...... Terug naar KKOL gebeld om te melden dat nu ook de TV de geest had gegeven. We kregen zo waar schrik om ergens aan te komen. Dan belde de eigenaar van het appartement om ons gerust te stellen en te melden dat tussen de wissel er een andere tv zou komen en ook naar de dimschakelaar zou gekeken worden (blijkbaar zit in die schakelaars ook een soort zekering en die zou gesprongen zijn). De nacht van donderdag op vrijdag is er niets meer fout gelopen en vrijdag zijn we naar Oostende vertrokken voor een tochtje met de Seastar de heenvaart viel nog mee maar in het terugkomen was het hoogtij en schommelde die boot wel iets te hard voor mijn maag en ik was héél gelukkig terug vaste voet aan wal te kunnen zetten zonder echt ziek geworden te zijn. En dan terug richting huis.
En 't moest weer eens lukken hé : nacht van woensdag op donderdag staat de papa op, gaat naar de living, wilt het licht aan doen (maar gans dat appartement is voorzien van dimschakelaars) en "pets" zegt die schakelaar en 't licht ging NIET aan. 's Morgens alles nagekeken, geen zekering afgesprongen of zo, alles werkt in de living behalve de luster boven de tafel die doet het niet. Naar KKOL gebeld om probleem te melden ze gingen de eigenaar verwittigen want een electriciteitsprobleem.... 's Avonds het vervolg van Murphy: we waren gaan eten en gingen nog een partijtje kaart spelen en de tv stond op en plots : zwart scherm geen beeld, geen klank meer, wel een verbrande geur...... Terug naar KKOL gebeld om te melden dat nu ook de TV de geest had gegeven. We kregen zo waar schrik om ergens aan te komen. Dan belde de eigenaar van het appartement om ons gerust te stellen en te melden dat tussen de wissel er een andere tv zou komen en ook naar de dimschakelaar zou gekeken worden (blijkbaar zit in die schakelaars ook een soort zekering en die zou gesprongen zijn). De nacht van donderdag op vrijdag is er niets meer fout gelopen en vrijdag zijn we naar Oostende vertrokken voor een tochtje met de Seastar de heenvaart viel nog mee maar in het terugkomen was het hoogtij en schommelde die boot wel iets te hard voor mijn maag en ik was héél gelukkig terug vaste voet aan wal te kunnen zetten zonder echt ziek geworden te zijn. En dan terug richting huis.
vrijdag 8 augustus 2008
2de week
Maandag : de papa terug aan het werk en ik heb zo'n verloren gevoel enfin we vinden altijd wel iets om te doen. Krijg tegen de middag telefoon van de papa hij had de huisdokter aan de lijn gehad : er zou een scheurtje in zijn miniscus zitten (allez daar gaan we dan) voorlopig niks doen wel voorzichtig zijn, operatie is nog altijd mogelijk.... Dat beloofd tegen dat Sarah goed en wel naar school gaat.... 'k zie het al gebeuren Sarah naar school, ik gaan werken en papa thuis... dat komt nooit goed. Nog effen afwachten de pijnen kunnen verbeteren of niet dus...
Ook eerste kiné voor Sarah, viel mee was nog effen kennis maken en aftasten wat wel en niet kan. Donderdag volgende sessie dan wordt het al serieus vrees ik, nu lacht ze er nog mee. Krijgt wel een paar oefeningen opgelegd die ze thuis kan en moet doen.
Woensdag : naar dagzaal voor haar eerste Interferon prik. 't Viel allemaal mee de Interferon wordt langzaam opgebouwd (qua hoeveelheid) dus was het in feite nog een "mini"-spuitje en ze heeft er niet van geweten dus... Boven op bezoek geweest bij een paar "anciens" en eindelijk aan Jana die CD-rom met die foto's kunnen geven. Jana zag het niet echt zitten, wist van de warmte ('t moet geen pretje zijn om met zo'n temperaturen chemo te krijgen blij dat Sarah er vanaf is) en wist ook van de chemo.
Donderdag: naar de kiné een paar serieuze oefeningskens om haar dijspieren verder aan te sterken jawadde gene lach. Ze lacht maar groen als ze buitenkomt want ze voelt het wel.Papa en Sarah zijn in de namiddag een cadeau gaan kopen voor mijn verjaardag (had thans gezegd dat ik niet meer verjaarde) zo'n frietpot zonder vet en die moest 's avonds toch uitgetest worden. Ja die frieten zonder vet vallen mee alleen moet je wel uitzoeken hoelang ze moeten "bakken" de eerste shift was een beetje te hard gebakken naar onze smaak maar de tweede shift zat toch al goed. En gezien de testcase van de frietpot kon Sarah niet koken voor mijn verjaardag en zal ze morgen voor mij koken : rijst met zalm en kabeljauw.
Vrijdag : eerst winkelen en dan mag ik keukenhulp spelen voor Sarah en de groentjes enz mooi in blokjes snijden, niet te groot en niet te klein juist goed. Verdorie geen gemakkelijke chef-kok die dochter van mij : had de tomaten in blokjes gesneden maar niet ontpit en nu moesten die tomaten volgens het recept toch ontpit zijn zeker - ge ziet het plaatje al : ik al die tomaten blokjes nog eens onderhanden genomen en kleiner gesneden en mijn duim zat er ook al bijna tussen want tijdens mijn gefoeter sneed ik in mijn duim en kwam er bijna extra jus in de tomaten terecht en weer reclameerde de chef-kok "juste is juste" kreeg ik te horen. Goed om te onthouden hihihi.
Ook eerste kiné voor Sarah, viel mee was nog effen kennis maken en aftasten wat wel en niet kan. Donderdag volgende sessie dan wordt het al serieus vrees ik, nu lacht ze er nog mee. Krijgt wel een paar oefeningen opgelegd die ze thuis kan en moet doen.
Woensdag : naar dagzaal voor haar eerste Interferon prik. 't Viel allemaal mee de Interferon wordt langzaam opgebouwd (qua hoeveelheid) dus was het in feite nog een "mini"-spuitje en ze heeft er niet van geweten dus... Boven op bezoek geweest bij een paar "anciens" en eindelijk aan Jana die CD-rom met die foto's kunnen geven. Jana zag het niet echt zitten, wist van de warmte ('t moet geen pretje zijn om met zo'n temperaturen chemo te krijgen blij dat Sarah er vanaf is) en wist ook van de chemo.
Donderdag: naar de kiné een paar serieuze oefeningskens om haar dijspieren verder aan te sterken jawadde gene lach. Ze lacht maar groen als ze buitenkomt want ze voelt het wel.Papa en Sarah zijn in de namiddag een cadeau gaan kopen voor mijn verjaardag (had thans gezegd dat ik niet meer verjaarde) zo'n frietpot zonder vet en die moest 's avonds toch uitgetest worden. Ja die frieten zonder vet vallen mee alleen moet je wel uitzoeken hoelang ze moeten "bakken" de eerste shift was een beetje te hard gebakken naar onze smaak maar de tweede shift zat toch al goed. En gezien de testcase van de frietpot kon Sarah niet koken voor mijn verjaardag en zal ze morgen voor mij koken : rijst met zalm en kabeljauw.
Vrijdag : eerst winkelen en dan mag ik keukenhulp spelen voor Sarah en de groentjes enz mooi in blokjes snijden, niet te groot en niet te klein juist goed. Verdorie geen gemakkelijke chef-kok die dochter van mij : had de tomaten in blokjes gesneden maar niet ontpit en nu moesten die tomaten volgens het recept toch ontpit zijn zeker - ge ziet het plaatje al : ik al die tomaten blokjes nog eens onderhanden genomen en kleiner gesneden en mijn duim zat er ook al bijna tussen want tijdens mijn gefoeter sneed ik in mijn duim en kwam er bijna extra jus in de tomaten terecht en weer reclameerde de chef-kok "juste is juste" kreeg ik te horen. Goed om te onthouden hihihi.
dinsdag 5 augustus 2008
De eerste week thuis
Zondag 20 juli : Luchtdoop voor Sarah en de papa. We vertrekken op tijd naar Zaventem, je weet maar nooit hé. Alles goed verlopen,tickets afgehaald aan Jetair balie en dan op naar de vertrekgate. We moesten zowat gans Zaventem door trap op, trap af,gang door enz. En dan Security control, ik had de avond voordien mijn handtas "uitgekuist" om zeker niets mee te hebben dat niet "mag" en terwijl we stonden aan te schuiven haalt de papa plots een zakmes uit zijn broekzak! Ik zeg hem dat dit een "verboden voorwerp" is en dat hij het kwijt zal zijn en wat doet hij ? Hij geeft het aan mij nu zat ik ermee. Ik heb het maar in die bak gesmeten en aan dedame gezegd dat ze het mochten houden, niet te veel tamtam aan verkopen maar het moest weer lukken. Toen Sarah door de deur moest belde die ook, wat dacht je met al die titanium in haar been. Ze werd gecheckt met een draagbare scanner en opeens vroeg die dame aan mij of Sarah soms een pacemaker had en op mijn antwoord van "neen maar wel een poortcatheter" trok die een gezicht van "amaiiii", maar we mochten toch door. We installeerden ons maar aan de gate en plots stond daar"el sympathico" Jean-Marie Pfaff met een cameraploeg van VTM. Bleek dat die ook meeging naar Sanicole. Hij kwam iedereen persoonlijk begroeten. De vlucht verliep vlotjes op zo'n 650m hoogte, er was wel wat turbulentie maar er werd niemand ziek en de papa vond het ook leuk. We vlogen met een splinternieuwe Boeing 737 van Jetair die naar de Sanicole moest. De landing in Kleine Brogel verliep vlekeloos en van daaruit gingen we met bussen naar Leopoldsburg. Na de show reden we met bussen terug naar Zaventem. Een fijne dag. Sarah was pompaf!
Dinsdag 22 juli en Vrijdag 25 juli naar dagzaal voor controle: alles blijkt ok
Maandag 28 juli naar Pellenberg "grote controle":alles ok Dr Sinnaeve schrijft kiné voor dus dat zullen we moeten in plannen. Sarah had zaterdag tijdens het winkelen een paar mooie laarzen gezien in de schoenwinkel, was een paar sloefen gaan kopen voor haar want dat kind loopt altijd op haar blote voeten (al heeft ze zeker 4 paar sloefen). Laarzen met een hak van zo'n 6 à 7 cm. Mijn reactie was "no way" ik zag haar al de poten breken met zo'n stelten. Ze heeft nooit hakken gedragen en nu zou de juffer ineens naar zo'n stelten van 7 cm willen gaan. Niks van da's veel te vroeg, volgend jaar of zo dan kan dat misschien. Om van haar gezaag vanaf te zijn zeg ik haar dat we het eerst in Pellenberg aan de dokter zullen vragen. Haar reactie is van"ja die Samson die heeft zonen géén dochters wat weet die daar nu van." Enfin we hebben de vraag gesteld aan Dr Sinnaeve die toch eerst eens moest slikken en ook beaamde dat het voor zo'n hakken nog véél te vroeg was. Sarah toonde haar een foto,die ze met haar gsm genomen had van het schoeisel in kwestie, maar de mama kreeg gelijk, njet. Als alternatief wordt haar wel een hak van zo'n 3 cm toegestaan . 't Is niet echt met haar zin maar ze zal er zich toch moeten bij neerleggen.
's Avonds gaan we kijken naar de eerste training van het seizoen van de Dames Jeugd van KVK Tienen en ziet ze een groot deel van haar vroegere ploeg terug.
Dinsdag : naar de markt in Tremelo en ze blijft bij oma en peter want het is kermis in Baal en dat wil ze voor geen goud missen. 's Avonds gaan papa en ik haar ophalen.
Woensdag is het voor papa "the big day" want dan moet hij naar de scanner in Mechelen. Met een klein hartje vertrekt hij op van de zenuwen. In Mechelen aangekomen verloopt alles vlotjes Sarah en ik blijven in de gang wachten; Hij komt vrij vlug terug buiten (in tegenstelling tot toen Sarah onder de scanner ging in Mechelen in oktober verleden jaar). Nu is het afwachten op het resultaat maar hij denkt dat het niks is want die radiologe zag niets abnormaals.
Donderdag en vrijdag grote controle op GHB: scan, nieren, hart, neus keel en oren ... de hele boterham. Haar hartfunctie blijkt wat verminderd te zijn waarde 25 en de normale waarde ligt tussen 28 en 40 ... Niet erg, komt nog voor... 't Ja we wisten van dag 1 dat dit kon gebeuren dat bepaalde chemo's de hartfunctie kunnen aantasten. Het kan van voorbijgaande aard zijn maar binnen 3 maanden volgt terug een echocardio en danzullen we wel zien. Ook het gehoor blijkt verminderd (ook ten gevolge van chemo) qua horen van hoge tonen. Dat heel die chemo behandeling een bepaalde tol ging eisen tja dat wisten van den beginne, zolang het nog beperkt blijft mogen we niet klagen. Volgende afspraak op GHB is op woensdag 6/8 en dan starten meer dan waarschijnlijk die Interferon injecties. En van 11 tot 15/8 naar Westende ze kijkt er al naar uit.
Dinsdag 22 juli en Vrijdag 25 juli naar dagzaal voor controle: alles blijkt ok
Maandag 28 juli naar Pellenberg "grote controle":alles ok Dr Sinnaeve schrijft kiné voor dus dat zullen we moeten in plannen. Sarah had zaterdag tijdens het winkelen een paar mooie laarzen gezien in de schoenwinkel, was een paar sloefen gaan kopen voor haar want dat kind loopt altijd op haar blote voeten (al heeft ze zeker 4 paar sloefen). Laarzen met een hak van zo'n 6 à 7 cm. Mijn reactie was "no way" ik zag haar al de poten breken met zo'n stelten. Ze heeft nooit hakken gedragen en nu zou de juffer ineens naar zo'n stelten van 7 cm willen gaan. Niks van da's veel te vroeg, volgend jaar of zo dan kan dat misschien. Om van haar gezaag vanaf te zijn zeg ik haar dat we het eerst in Pellenberg aan de dokter zullen vragen. Haar reactie is van"ja die Samson die heeft zonen géén dochters wat weet die daar nu van." Enfin we hebben de vraag gesteld aan Dr Sinnaeve die toch eerst eens moest slikken en ook beaamde dat het voor zo'n hakken nog véél te vroeg was. Sarah toonde haar een foto,die ze met haar gsm genomen had van het schoeisel in kwestie, maar de mama kreeg gelijk, njet. Als alternatief wordt haar wel een hak van zo'n 3 cm toegestaan . 't Is niet echt met haar zin maar ze zal er zich toch moeten bij neerleggen.
's Avonds gaan we kijken naar de eerste training van het seizoen van de Dames Jeugd van KVK Tienen en ziet ze een groot deel van haar vroegere ploeg terug.
Dinsdag : naar de markt in Tremelo en ze blijft bij oma en peter want het is kermis in Baal en dat wil ze voor geen goud missen. 's Avonds gaan papa en ik haar ophalen.
Woensdag is het voor papa "the big day" want dan moet hij naar de scanner in Mechelen. Met een klein hartje vertrekt hij op van de zenuwen. In Mechelen aangekomen verloopt alles vlotjes Sarah en ik blijven in de gang wachten; Hij komt vrij vlug terug buiten (in tegenstelling tot toen Sarah onder de scanner ging in Mechelen in oktober verleden jaar). Nu is het afwachten op het resultaat maar hij denkt dat het niks is want die radiologe zag niets abnormaals.
Donderdag en vrijdag grote controle op GHB: scan, nieren, hart, neus keel en oren ... de hele boterham. Haar hartfunctie blijkt wat verminderd te zijn waarde 25 en de normale waarde ligt tussen 28 en 40 ... Niet erg, komt nog voor... 't Ja we wisten van dag 1 dat dit kon gebeuren dat bepaalde chemo's de hartfunctie kunnen aantasten. Het kan van voorbijgaande aard zijn maar binnen 3 maanden volgt terug een echocardio en danzullen we wel zien. Ook het gehoor blijkt verminderd (ook ten gevolge van chemo) qua horen van hoge tonen. Dat heel die chemo behandeling een bepaalde tol ging eisen tja dat wisten van den beginne, zolang het nog beperkt blijft mogen we niet klagen. Volgende afspraak op GHB is op woensdag 6/8 en dan starten meer dan waarschijnlijk die Interferon injecties. En van 11 tot 15/8 naar Westende ze kijkt er al naar uit.
dinsdag 22 juli 2008
En nu, wat nu na de chemo's ?
Donderdag 17/7 naar huis yeah ! Maar toch met een raar gevoel in de maag, er volgen in princiepe (ja ja ik weet het ik mag dat zo niet uitdrukken maar ik kan het gewoon niet laten, het blijft toch in je achterhoofd spoken hoor) geen chemo's meer, enkel controles en dan die Interferon spuitjes gedurende 74 weken.... Aan de ene kant ben ik blij "dat we er vanaf zijn" en aan de andere kant schrik voor hetgeen nu komt. 't Kan alleen maar beter worden dat hou ik mezelf voor maar toch heb ik soms zo het gevoel dat ik mezelf een rad voor mijn ogen draai. Enfin brrr. Martine de mama van Charlotte stuurt een berichtje om te horen hoe Sarah het maakt en of we een dagje op bezoek komen aan zee. Eerlijk gezegd heb ik dat moment niet veel zin om te gaan en vraag aan Danny of hij wel zin heeft om te gaan. Komaan we moeten er eens uit is zijn antwoord en ook Sarah ziet het wel zitten, dus leg ik me neer bij de wens van de meerderheid.
Vrijdag : Danny naar de dokter voor zijn knie- die is nog niks beter alleen wat minder gezwollen maar soms pikkelt hij rond als een patje van 120 of ouder, 't is echt geen zicht en het doet pijn op de koop toe. Hij krijgt 2 weken ziekenverlof want op 30/7 kan hij pas naar de scanner en tot dan: niet werken : rusten, dat beloofd : veel gezaag. We vertrekken dan toch naar zee en zitten natuurlijk in de file hoe kon het ook anders. We gaan met gans de bende 's avonds nog effen langs een folklore vismarkt. Wel grappig dat Frans/Nederlands gekeuvel van Charlotte en haar zus en broer.
Zaterdag : we besluiten om 's middags een tochtje op zee te gaan maken met de Seastar. Als middagmaal zouden we eerst mosselen eten en voor diegenen die geen mosselen mogen of willen eten wordt iets uit het frietkot voorzien. 8 kg mosselen met 5 personen :goed gegeten zou ik zeggen. Daarna richting Nieuwpoort die mosselen moesten ook nog zwemmen in de zee. Ja vergeet het zo veel wind op zee 6 à 7 Beaufort en de Seastar vaart niet uit. We konden wel een haventocht maken wat we dan ook gedaan hebben. Van zodra we het zeegat naderden begon de boot toch wat te rollen en te schudden (en ik heb dan al geen zeemansbenen maar mijn mosselen bleven toch waar ze zaten :in mijn maag). Tegen de avond terug het binnenland in, het verkeer liep vlot.
Vrijdag : Danny naar de dokter voor zijn knie- die is nog niks beter alleen wat minder gezwollen maar soms pikkelt hij rond als een patje van 120 of ouder, 't is echt geen zicht en het doet pijn op de koop toe. Hij krijgt 2 weken ziekenverlof want op 30/7 kan hij pas naar de scanner en tot dan: niet werken : rusten, dat beloofd : veel gezaag. We vertrekken dan toch naar zee en zitten natuurlijk in de file hoe kon het ook anders. We gaan met gans de bende 's avonds nog effen langs een folklore vismarkt. Wel grappig dat Frans/Nederlands gekeuvel van Charlotte en haar zus en broer.
Zaterdag : we besluiten om 's middags een tochtje op zee te gaan maken met de Seastar. Als middagmaal zouden we eerst mosselen eten en voor diegenen die geen mosselen mogen of willen eten wordt iets uit het frietkot voorzien. 8 kg mosselen met 5 personen :goed gegeten zou ik zeggen. Daarna richting Nieuwpoort die mosselen moesten ook nog zwemmen in de zee. Ja vergeet het zo veel wind op zee 6 à 7 Beaufort en de Seastar vaart niet uit. We konden wel een haventocht maken wat we dan ook gedaan hebben. Van zodra we het zeegat naderden begon de boot toch wat te rollen en te schudden (en ik heb dan al geen zeemansbenen maar mijn mosselen bleven toch waar ze zaten :in mijn maag). Tegen de avond terug het binnenland in, het verkeer liep vlot.
woensdag 16 juli 2008
DE LAATSTE YIPPIE YEAH !
Maandag : goed op tijd vertrokken opdat ze niet te laat zouden starten met de chemo dat wil dan ook zeggen hoe vroeger we donderdag naar huis mogen ! Onderweg bijna geen verkeer, de bouw is met vakantie en dat merk je goed aan het verkeer. Op de parking van GHB bleek ook plaats te over e zijn, behalve dan aan de inschrijvingen, daar was het enorm druk, we trokken nummer 22 en ze waren bezig aan nummer 5 .... Sarah ging al naar boven, ze ging tussen die hoop mensen niet zitten wachten en gelijk had ze. Toen ik boven kwam was ze al aangeprikt en was de bloedafname al gebeurd. Danny belde me om te zeggen dat de loodgieter die moest komen ivm de badkamer die we verbouwen niet was komen opdagen, zou pas woensdag komen een ferme streep door onze planning. Bloeduitslag was goed : ze kon starten. Rond 13 u heeft men de chemo aangehangen - loopt 4 uur en dan begint het spoelen. Kiné's komen langs om Sarah's spieren "te testen" . Het zijn weer andere stagiaires dat wisselt hier dat het schoon is en telkens moet de uitleg opnieuw gegeven worden.
Dinsdag : rustige nacht gehad ze ziet er vrij goed uit voor een 2de dag. Kiné's komen haar halen om boven te gaan oefenen. In de namiddag komt Bram effen op bezoek, moest op controle komen en de mama had ook een afspraak ivm haar hand. Devinia is ook op controle moeten komen en komt ook effen dag zeggen. Esther toont ons wat flexibiliteit is , ze draagt het eten rond (durft te gaan wedden dat ze in minder dan 10 min alle patientjes van hun avondmaal heeft voorzien) ze loopt de benen onder haar lijf uit en het zweet staat op haar voorhoofd. Aan Mailaika geeft ze een zeepbellendoosje Malaika beleefde het half uurtje van haar leven al kraaiend probeerde ze de zeepbellen te pakken te krijgen en de lange duur blies ze ook zelf zeepbellen.
Woensdag : rustige nacht en ze wordt wakker met spierpijn in haar rechter beer. Overdaad schaadt ! Heel waarschijnlijk en zelfs vrij zeker van dat ze wat te intensief bezig geweest zijn die jonge stagiaires en wat blijkt Jan heeft van hetzelfde laken een broek, alleen kan hij zelfs niet op zijn been steunen. Dat beloofd. Ze kan toch naar de speelzaal naar Katrien waar ze pizza gaan maken Steffi, Maarten, Chelsea en Sarah snijden de verse groenten en daarna als de pizza versierd en gebakken is eten de 4 musketiers de pizza op. Anne die vroeger op dagzaal met de kindjes tekende en knutselde komt eens effen dag zeggen samen met haar dochtertje. En ook Jasmine komt dag zeggen, ze moest ook op dagzaal zijn voor controle. Ze zag er echt goed uit.
Lien viert vandaag haar 18de verjaardag en we zijn dus een verjaardagsliedje gaan kwelen voor haar. In de namiddag heeft Maarten dan ook nog popcorn klaargemaakt en uitgedeeld. De stagiaire kiné is langs gekomen maar kreeg Sarah niet meer mee naar boven om te oefenen ze kreeg haar amper uit bed om eens rond het bed te stappen. Daarna is er nog een "echte" kiné komen checken of ze effectief wel spierpijnen zijn die Jan en Sarah hebben ze vertelde er doodleuk bij dat dat morgen meer dan waarschijnlijk nog wat erger zal zijn. Sarah is van miserie onder de dekens gekropen en inslaap gevallen. Bloedspiegel 0,24 dus nog niet naar huis wachten tot morgen ! We nemen ook nog enkele foto's oa met Esther en daar is "gewoon" gewoon niet goed genoeg het moet speciaal zijn - bij Bram was ze op de kast gekropen omdat Bram haar (volgens haar) altijd de kast op jaagt en bij Sarah is ze fopspenen gaan halen en bij Sarah in bed gekropen. Een echte zotte hollandse mus !
Donderdag: zéér slecht geslapen brr wat was me dat. Sarah heeft nog meer spierpijnen dan woensdag en Jan is er ook niet over te spreken. Sarah gaat bij Tine zeuren om vroeger bloed te prikken en ja het mag. De cliniclowns komen langs, Bolleke heeft weer een nieuw madame bij : Escargot. Een slak dus is Sarah's commentaar. Ook hun "chef" is er bij. Die zou graag hebben dat we Bollekens "boekje" eens open doen, ja zeg tarara niks van. Hij is wel wreed jaloers als ik Bolleke de kleine attentie die we ook voor verpleging, logistieken en dokters hebben voorzien geef, want op de achterzijde staat "Goed voor een duveltje" iets dat nog afgesproken is tussen Bolleke en de papa maar waarvan nooit iets in huis gekomen is. Papa moet maar eens mailen naar de cliniclowns en dan komt dat wel dik in de chakoche..., 't zal wel ja. Ondertussen gaat Sarah samen met Maarten en Chelsea weer pizza maken bij Katrien. Deze keer maken ze de deegbodem ook zelf (amai). Ondertussen krijg ik de uitslag van de bloedspiegel : ok alle bloedwaarden staan "goed"we mogen naar huis. Jaja maar eerst wachten op die pizza hé die was nog niet klaar. We hebben in de loop van de voormiddag onze doosjes met een kleine attentie ook uitgedeeld en in de kastjes gepropt van diegenen die niet op dienst waren. Mochten we per toeval iemand vergeten zijn - sorry hoor we hebben er nog een paar over (voorziene overschot) dus genen paniek. Voor Dr Renard hadden we ook een bloemetje voorzien, Rudolpha het rendier (alias Ilse met de rode neus - is snip verkouden) was jaloers dat zij geen bloemetje kreeg. Op de afdeling mogen geen bloemen zijn maar als ik ergens een wei tegen kom met veel pissebloemen wil ik wel een ruikertje voor haar gaan plukken. Dus als er zich iemand geroepen voelt om Ilse te plezieren : een ruikertje pissebloemen (zo van die geel hé) en dat mens is weer gelukkig. Ze moest het weten maar ik heb toch veel goesting om haar "iets" te lappen. Wij dus naar huis, onderweg zit Sarah te zeuren over de badkamer die een werf is, alles is uitgebroken en we moeten ons wassen zoals in overgrootmoeders tijd in een kommetje met heerlijk fris koud water. Wat me een welgemeende "zèèèèèèèèèèèèèèèèèèèg"van Sarah oplevert. 't Komt wel in orde. En nu afwachten hé. Dinsdag naar dagzaal op controle en dan begint een volgend tijdperk voor ons.
Dinsdag : rustige nacht gehad ze ziet er vrij goed uit voor een 2de dag. Kiné's komen haar halen om boven te gaan oefenen. In de namiddag komt Bram effen op bezoek, moest op controle komen en de mama had ook een afspraak ivm haar hand. Devinia is ook op controle moeten komen en komt ook effen dag zeggen. Esther toont ons wat flexibiliteit is , ze draagt het eten rond (durft te gaan wedden dat ze in minder dan 10 min alle patientjes van hun avondmaal heeft voorzien) ze loopt de benen onder haar lijf uit en het zweet staat op haar voorhoofd. Aan Mailaika geeft ze een zeepbellendoosje Malaika beleefde het half uurtje van haar leven al kraaiend probeerde ze de zeepbellen te pakken te krijgen en de lange duur blies ze ook zelf zeepbellen.
Woensdag : rustige nacht en ze wordt wakker met spierpijn in haar rechter beer. Overdaad schaadt ! Heel waarschijnlijk en zelfs vrij zeker van dat ze wat te intensief bezig geweest zijn die jonge stagiaires en wat blijkt Jan heeft van hetzelfde laken een broek, alleen kan hij zelfs niet op zijn been steunen. Dat beloofd. Ze kan toch naar de speelzaal naar Katrien waar ze pizza gaan maken Steffi, Maarten, Chelsea en Sarah snijden de verse groenten en daarna als de pizza versierd en gebakken is eten de 4 musketiers de pizza op. Anne die vroeger op dagzaal met de kindjes tekende en knutselde komt eens effen dag zeggen samen met haar dochtertje. En ook Jasmine komt dag zeggen, ze moest ook op dagzaal zijn voor controle. Ze zag er echt goed uit.
Lien viert vandaag haar 18de verjaardag en we zijn dus een verjaardagsliedje gaan kwelen voor haar. In de namiddag heeft Maarten dan ook nog popcorn klaargemaakt en uitgedeeld. De stagiaire kiné is langs gekomen maar kreeg Sarah niet meer mee naar boven om te oefenen ze kreeg haar amper uit bed om eens rond het bed te stappen. Daarna is er nog een "echte" kiné komen checken of ze effectief wel spierpijnen zijn die Jan en Sarah hebben ze vertelde er doodleuk bij dat dat morgen meer dan waarschijnlijk nog wat erger zal zijn. Sarah is van miserie onder de dekens gekropen en inslaap gevallen. Bloedspiegel 0,24 dus nog niet naar huis wachten tot morgen ! We nemen ook nog enkele foto's oa met Esther en daar is "gewoon" gewoon niet goed genoeg het moet speciaal zijn - bij Bram was ze op de kast gekropen omdat Bram haar (volgens haar) altijd de kast op jaagt en bij Sarah is ze fopspenen gaan halen en bij Sarah in bed gekropen. Een echte zotte hollandse mus !
Donderdag: zéér slecht geslapen brr wat was me dat. Sarah heeft nog meer spierpijnen dan woensdag en Jan is er ook niet over te spreken. Sarah gaat bij Tine zeuren om vroeger bloed te prikken en ja het mag. De cliniclowns komen langs, Bolleke heeft weer een nieuw madame bij : Escargot. Een slak dus is Sarah's commentaar. Ook hun "chef" is er bij. Die zou graag hebben dat we Bollekens "boekje" eens open doen, ja zeg tarara niks van. Hij is wel wreed jaloers als ik Bolleke de kleine attentie die we ook voor verpleging, logistieken en dokters hebben voorzien geef, want op de achterzijde staat "Goed voor een duveltje" iets dat nog afgesproken is tussen Bolleke en de papa maar waarvan nooit iets in huis gekomen is. Papa moet maar eens mailen naar de cliniclowns en dan komt dat wel dik in de chakoche..., 't zal wel ja. Ondertussen gaat Sarah samen met Maarten en Chelsea weer pizza maken bij Katrien. Deze keer maken ze de deegbodem ook zelf (amai). Ondertussen krijg ik de uitslag van de bloedspiegel : ok alle bloedwaarden staan "goed"we mogen naar huis. Jaja maar eerst wachten op die pizza hé die was nog niet klaar. We hebben in de loop van de voormiddag onze doosjes met een kleine attentie ook uitgedeeld en in de kastjes gepropt van diegenen die niet op dienst waren. Mochten we per toeval iemand vergeten zijn - sorry hoor we hebben er nog een paar over (voorziene overschot) dus genen paniek. Voor Dr Renard hadden we ook een bloemetje voorzien, Rudolpha het rendier (alias Ilse met de rode neus - is snip verkouden) was jaloers dat zij geen bloemetje kreeg. Op de afdeling mogen geen bloemen zijn maar als ik ergens een wei tegen kom met veel pissebloemen wil ik wel een ruikertje voor haar gaan plukken. Dus als er zich iemand geroepen voelt om Ilse te plezieren : een ruikertje pissebloemen (zo van die geel hé) en dat mens is weer gelukkig. Ze moest het weten maar ik heb toch veel goesting om haar "iets" te lappen. Wij dus naar huis, onderweg zit Sarah te zeuren over de badkamer die een werf is, alles is uitgebroken en we moeten ons wassen zoals in overgrootmoeders tijd in een kommetje met heerlijk fris koud water. Wat me een welgemeende "zèèèèèèèèèèèèèèèèèèèg"van Sarah oplevert. 't Komt wel in orde. En nu afwachten hé. Dinsdag naar dagzaal op controle en dan begint een volgend tijdperk voor ons.
woensdag 9 juli 2008
We zijn er "bijna" van af ! (cross your fingers)
Maandag : niks speciaals ze zit wat in haar boeken te snuffelen en begint terug aan haar NW te werken. En het is weer pik op pik met ons bomma die twee zou ik soms wel eens samen in een kooitje willen zetten dat ze eens leren over een te komen, hoewel soms zijn het wel vier handen op een buik hoor, als het hen zo uitkomt.
Dinsdag : ze is vroeg uit de veren want ze gaat met oma naar de markt in Tremelo en dan moet het vooruit gaan. Naar de markt geweest tussen de regenbuien door en haar bij oma en peter gelaten tot 's avonds. De papa brengt haar mee terug naar huis. In de late namiddag krijgt de bomma weer een pijnaanval om u tegen te zeggen ze huilt van de pijn 't is gewoon niet te doen en ik voel me zo machteloos van die rug met Voltarengel in te smeren alleen kan zo'n pijn niet overgaan. 't Mooie weer zal hier ook wel zijn rol spelen maar toch. De bomma kruipt vroeg onder de wol en slaapt toch de ganse nacht (zucht).
Woensdag : Rond 8 u is het weer van dat ons bomma krijgt weer zo'n aanval. De thuisverpleegster vindt het ook niet normaal meer enfin deze keer duurt het niet zo lang en ons bomma kan zelfs rode bessen kuisen, ze wil persé iets om handen hebben. Niet altijd gemakkelijk maar ja. Sarah besluit 's middags zelf préparé klaar te maken en de bomma krijgt een lachbui als ze ziet hoeveel potjes kruiden en potten saus ze daarvoor op tafel zet en natuurlijk zit het er weer tegen en hoe kwader Sarah wordt hoe erger bomma's lachbui wordt,ik moet eerlijk gezegd ook deftig op mijn tanden bijten om niet in een lach te schieten. Er komt dan toch een "wapenstilstand" en de namiddag verloopt rustig, de bomma slaapt in de zetel en Sarah werkt aan haar NW en ik haal mijn naaimachine uit om wat verstelwerk te doen. Sarah vertelt me dat ze het gevoel heeft dat "alles laag staat" en dat ze denkt dat ze morgen als ze op controle moet naar GHB bloed of plaatjes moet krijgen. Allee afwachten dus of haar voorgevoelens kloppen. Ondertussen zitten mijn twee "dochters" één van 88 en één van 16 alle twee te gieren van het lachen met iets "stoms" op TV, af en toe zou ik ze allebei toch .....
Dinsdag : ze is vroeg uit de veren want ze gaat met oma naar de markt in Tremelo en dan moet het vooruit gaan. Naar de markt geweest tussen de regenbuien door en haar bij oma en peter gelaten tot 's avonds. De papa brengt haar mee terug naar huis. In de late namiddag krijgt de bomma weer een pijnaanval om u tegen te zeggen ze huilt van de pijn 't is gewoon niet te doen en ik voel me zo machteloos van die rug met Voltarengel in te smeren alleen kan zo'n pijn niet overgaan. 't Mooie weer zal hier ook wel zijn rol spelen maar toch. De bomma kruipt vroeg onder de wol en slaapt toch de ganse nacht (zucht).
Woensdag : Rond 8 u is het weer van dat ons bomma krijgt weer zo'n aanval. De thuisverpleegster vindt het ook niet normaal meer enfin deze keer duurt het niet zo lang en ons bomma kan zelfs rode bessen kuisen, ze wil persé iets om handen hebben. Niet altijd gemakkelijk maar ja. Sarah besluit 's middags zelf préparé klaar te maken en de bomma krijgt een lachbui als ze ziet hoeveel potjes kruiden en potten saus ze daarvoor op tafel zet en natuurlijk zit het er weer tegen en hoe kwader Sarah wordt hoe erger bomma's lachbui wordt,ik moet eerlijk gezegd ook deftig op mijn tanden bijten om niet in een lach te schieten. Er komt dan toch een "wapenstilstand" en de namiddag verloopt rustig, de bomma slaapt in de zetel en Sarah werkt aan haar NW en ik haal mijn naaimachine uit om wat verstelwerk te doen. Sarah vertelt me dat ze het gevoel heeft dat "alles laag staat" en dat ze denkt dat ze morgen als ze op controle moet naar GHB bloed of plaatjes moet krijgen. Allee afwachten dus of haar voorgevoelens kloppen. Ondertussen zitten mijn twee "dochters" één van 88 en één van 16 alle twee te gieren van het lachen met iets "stoms" op TV, af en toe zou ik ze allebei toch .....
maandag 7 juli 2008
Voorlaatste chemo
Vrijdag 4 juli 2007 : vrij rustige dag. Een aantal patiëntjes mogen naar huis en wij zitten hier nog (dixit Sarah). 't Wordt tijd dat de chemo's achter de rug zullen zijn, dat van die laatste loodjes klopt helemaal, ze is het gewoonweg beu. Maar ja we zijn nog niet aan de finish, hoewel die is in zicht de laatste km komt er aan. Ze slaapt veel en ik laat ze maar met rust. 's Avonds komen tante Tal en nonkel Edmond op bezoek.
Zaterdag 5 juli: nog steeds vrij rustig. Bloedspiegel 0,24 : te hoog wachten tot zondag dus verdere bloedwaarden zitten nog goed dus deze keer gene extra steack (transfusie)
Zondag 6 juli : Nathalie heeft een lumineus idee en dat op een zondagmorgen (tof hé !) : vroeger bloed prikken - eerst aan de dokter vragen en ja hoor het mocht : rond 10 u wordt er reeds bloed afgenomen en uitslag rond de middag :de waarden staan goed dus mogen we naar huis ! Eerst nog effen de gebraden kip verder op eten voor een keer is het echt gebraden kip en het smaakt haar dubbel en dik en dan naar huis !
Alles uitgeladen, de wasmachine in gang gezet en wachten op papa die naar 't stadhuis moest voor de Mannen. Dan naar oma en peter want daar is de ganse bende bijeen tante Tal is jarig. Weer eens leuk de ganse bende bijeen. Peter voelt zich nog steeds geen 100% maar gezien zijn leeftijd (74) mag hij nog niet klagen hij moet gewoon een beetje geduld hebben en vooral de moed niet laten zakken, een beetje met de dag en dan komt dat weer goed. Toch eigenaardig he dat die oudere mensen altijd direct weer over tafel willen springen. Enfin hij zag er niet slecht uit dat komt meer dan waarschijnlijk weer goed. En nu hop naar de laatste rush ! Laatste chemo start in princiepe op 14 juli (moeten we dan La Marseilleise gaan zingen of wat)ook per toeval de verjaardag van Nathalie (die heeft dan toch zekers een dag verlof genomen om bij haren Bram te zijn maar ze zal haar pitsen en klapzoenen niet ontlopen !). Ik krijg feitelijk zo'n raar gevoel in mijn maag als ik er aan denk dat de laatste chemo er zit aan te komen, eigenaardig niet ... je wil weg van al die "brol" en miserie maar anderzijds "wen" je er ergens willensnillens aan en dan zou je het nog gaan "missen" ook zeker. Misschien is het zoals de papa van Seppe me zei : "Je hebt in het begin zo het gevoel van er "alleen" voor te staan. Op de afdeling was er constant omkadering en thuis valt dat zowat weg ..." Afwachten maar. Ik tel toch af zenne.
Zaterdag 5 juli: nog steeds vrij rustig. Bloedspiegel 0,24 : te hoog wachten tot zondag dus verdere bloedwaarden zitten nog goed dus deze keer gene extra steack (transfusie)
Zondag 6 juli : Nathalie heeft een lumineus idee en dat op een zondagmorgen (tof hé !) : vroeger bloed prikken - eerst aan de dokter vragen en ja hoor het mocht : rond 10 u wordt er reeds bloed afgenomen en uitslag rond de middag :de waarden staan goed dus mogen we naar huis ! Eerst nog effen de gebraden kip verder op eten voor een keer is het echt gebraden kip en het smaakt haar dubbel en dik en dan naar huis !
Alles uitgeladen, de wasmachine in gang gezet en wachten op papa die naar 't stadhuis moest voor de Mannen. Dan naar oma en peter want daar is de ganse bende bijeen tante Tal is jarig. Weer eens leuk de ganse bende bijeen. Peter voelt zich nog steeds geen 100% maar gezien zijn leeftijd (74) mag hij nog niet klagen hij moet gewoon een beetje geduld hebben en vooral de moed niet laten zakken, een beetje met de dag en dan komt dat weer goed. Toch eigenaardig he dat die oudere mensen altijd direct weer over tafel willen springen. Enfin hij zag er niet slecht uit dat komt meer dan waarschijnlijk weer goed. En nu hop naar de laatste rush ! Laatste chemo start in princiepe op 14 juli (moeten we dan La Marseilleise gaan zingen of wat)ook per toeval de verjaardag van Nathalie (die heeft dan toch zekers een dag verlof genomen om bij haren Bram te zijn maar ze zal haar pitsen en klapzoenen niet ontlopen !). Ik krijg feitelijk zo'n raar gevoel in mijn maag als ik er aan denk dat de laatste chemo er zit aan te komen, eigenaardig niet ... je wil weg van al die "brol" en miserie maar anderzijds "wen" je er ergens willensnillens aan en dan zou je het nog gaan "missen" ook zeker. Misschien is het zoals de papa van Seppe me zei : "Je hebt in het begin zo het gevoel van er "alleen" voor te staan. Op de afdeling was er constant omkadering en thuis valt dat zowat weg ..." Afwachten maar. Ik tel toch af zenne.
vrijdag 4 juli 2008
Voorlaatste chemo
Maandag 30 juni : binnen gegaan op hoop van zege. Aften zijn nog niet volledig genezen en haar mond is nog heel gevoelig. Bloedwaarden staan goed, enkel CRP nog te hoog. Er wordt niet gestart. Donderdag terug komen voor controle en eventueel opstarten van de voorlaatste chemo. Papa vertelt 's avonds dat peter ook thuis is.
Dinsdag 1 juli : gezien haar WBC op 6000 staan kan er een Quick af en ze eet er toch redelijk van ... We gaan ook langs bij een klasgenootje om het laatste deel van de cursus NW te gaan halen. Ook mailen we aan Sophie de cursus door.
Donderdag 3 juli. We gaan binnen voor "controle" en ze mag opstarten. Ze is wat pissig want een weekend op GHB is niet leuk over het algemeen is het hier dan zowat "doods" de meesten zijn naar huis en er is weinig of geen beweging. Er zijn weer een hele resem "nieuwe" patientjes op de afdeling waaronder verschillende pubers(eentje leukemie, eentje hersentumor en eentje . Het geeft een raar gevoel zo van stopt dit dan nooit. Lucie zegt dat het net is alsof als er een "contingent" gedaan heeft er zich een nieuw aandient. Akelig.
Dinsdag 1 juli : gezien haar WBC op 6000 staan kan er een Quick af en ze eet er toch redelijk van ... We gaan ook langs bij een klasgenootje om het laatste deel van de cursus NW te gaan halen. Ook mailen we aan Sophie de cursus door.
Donderdag 3 juli. We gaan binnen voor "controle" en ze mag opstarten. Ze is wat pissig want een weekend op GHB is niet leuk over het algemeen is het hier dan zowat "doods" de meesten zijn naar huis en er is weinig of geen beweging. Er zijn weer een hele resem "nieuwe" patientjes op de afdeling waaronder verschillende pubers(eentje leukemie, eentje hersentumor en eentje . Het geeft een raar gevoel zo van stopt dit dan nooit. Lucie zegt dat het net is alsof als er een "contingent" gedaan heeft er zich een nieuw aandient. Akelig.
vrijdag 27 juni 2008
AFTENOORLOG
Dinsdagmorgen bloed geprikt. Sarah kan nog steeds niet eten of drinken. Men spreekt van een "krater" in haar mond. Dokter besluit pijnstilling stilaan verder af te bouwen en stop te zetten, en als ze kan eten en drinken mag ze naar huis en kan ze zelfs nog naar het kamp. Maandag stond haar hemoglobine gehalte al vrij laag en yep vandaag dus nog lager dus transfusie van zodra de pijnpomp leeg is. Grote hilariteit als Lief met dat bloed én een computer de kamer binnenkomt. Dit is nieuw. Nu moet men alles in een computer inscannen en intikken alvorens men het bloed toedient. Dat gaat wat worden en dat werd wat ook. De barcode van het naambandje van Sarah moest ingescand worden, precies zoals in de Colruyt met een barcodelezer stijl douchekop of voor diegene met veel fantasie stijl revolver of zo (lasergunnetje). Lief had voor alle zekerheid een naambandje meegebracht want wij nemen dat nooit aan bij de inschrijving er is toch niemand op de afdeling die dat draagt. Het zal in de toekomst wel moeten vrees ik als ze onze kinderen voor vanalles en nog wat moeten gaan inscannen. En dan kwam het :er moest een programma gekozen worden maar die muis deed het niet. Lieve die assistentie kwam geven lag al krom van het lachen van Lief's commentaar. Schoon meubelstuk waarop die computer gemonteerd is gene brol. Op intensieve staat er blijkbaar zo een geval per bed en moet alles onmiddellijk in de computer ingebracht worden. Het lukte van geen kanten met die muis. Rudi tuttifrutti er bij gehaald en die trok heel serieus zo'n plankje uit dat meubelstuk waarop men met de muis wel kon werken. Nog meer gegiechel. Programma gevonden bandje ingescand, bloedzakje ingescand vooruit met de geit klaar is kees en het bloed kon aangehangen worden. Mannekes dat duurt wel een kwartier hé vooraleer dat bloed met heel die rimram loopt, jawadde. Enfin het zullen wel "kinderziektes" zijn zeker, binnenkort gaat dat vliegensvlug (ahem). Bloed loopt, 1ste zakje het zijn er altijd 2 dat ze krijgt (500 ml = 2x250ml). Eerste zakje leeg, we bellen heel braafjes en Miet komt binnen zeggende van dat er maar 1 zakje bloed is aangeleverd geweest door het transfusiecentrum dat er iets misgelopen is met de interpretatie van de bestelbon en dat men de bloeduitslag van woensdagmorgen zou afwachten om te zien of ze aldanniet dat 2de zakje bloed zou krijgen/nodig hebben. Allez hop 't gaat weer goed. Sarah foetert dat ze het al ziet aankomen dat aanstaande maandag ze niet zal kunnen starten met de chemo omdat haar bloed niet goed staat of misschien later zal moeten starten wat ook later naar huis betekent op donderdag. We zullen wel zien wat het geeft.
Woensdag uitslag bloedprik hemoglobine 8,5 niet denderend als je het mij vraagt maar blijkbaar denken de dokters er anders over, geen 2de zakje bloed nodig. Als dat maar goed komt. WBC 4000. 's Middags probeert ze wat kippenfilet te eten maar dat blijkt veel te droog te zijn.Naar papa gebeld en die brengt gebraden kip mee en daar eet ze een bil met bovenstuk van op (dat is sappiger vlees - had gebraden kip besteld maar ze brengen altijd kippenfilet). Ze drinkt ook terug (hoewel niet denderend veel) en ja ze mag naar huis tegen de avond. Ik vertrek met gemengde gevoelens want ik vind Sarah nog niet echt "goed". We gaan nog eerst effen op bezoek bij peter. Die zou een darminfectie hebben en de dokters zijn nog volop aan het onderzoeken en zijn buur is via spoed binnen gekomen met 40° koorts en daar wisten ze nog niet wat daar scheelde. Mijn haar staat recht. Sarah is niet echt in de kamer binnen geweest, ze zat in een rolstoel en die kon de kamer niet binnen .. cross my fingers dat dit goed komt voor Sarah.Ook zou peter gevallen zijn in de loop van de dag iets met zijn bloeddruk of zo, die is ook nog niet terug thuis.
Donderdag : tegen 10u30 naar de ziekenhuisschool voor les NW alle stof is niet kunnen gegeven worden en er moet nog een deel doorgepompt worden - chemie. Ze krijgt les tot 12 u en ondertussen ga ik op de administratie nog wat attesten halen die ik nodig heb voor heel die papierwinkel met ziekenfonds enz. ik vraag me toch af hoe sommige mensen dit moeten doen "administratieve vereenvoudiging" zeggen ze dan : vergeet het. In de namiddag slaapt ze, ze is doodop. Vally stuurt een sms'je om te horen hoe het met Sarah gaat.
Vrijdag : tegen 10 u naar de ziekenhuisschool voor een uurtje les NW. Alles is nog niet gegeven we zullen Sof om hulp moeten vragen voor datgene dat ze niet snapt. De lerares Nederlands heeft ook doorgekregen wat er moet gekend zijn voor het examen en aan de lerares Engels geven we de mail af die we van 't school gekregen hebben ivm de te kennen stof. Thuisgekomen eet ze een gebakken eitje en begint ze te schrijven en ze valt erbij in slaap. 100% is ze nog niet en
vannacht voelde ze zich ook niet zo lekker. Het weekend staat weer voor de deur dat beloofd !
Op hoop van zege.
Woensdag uitslag bloedprik hemoglobine 8,5 niet denderend als je het mij vraagt maar blijkbaar denken de dokters er anders over, geen 2de zakje bloed nodig. Als dat maar goed komt. WBC 4000. 's Middags probeert ze wat kippenfilet te eten maar dat blijkt veel te droog te zijn.Naar papa gebeld en die brengt gebraden kip mee en daar eet ze een bil met bovenstuk van op (dat is sappiger vlees - had gebraden kip besteld maar ze brengen altijd kippenfilet). Ze drinkt ook terug (hoewel niet denderend veel) en ja ze mag naar huis tegen de avond. Ik vertrek met gemengde gevoelens want ik vind Sarah nog niet echt "goed". We gaan nog eerst effen op bezoek bij peter. Die zou een darminfectie hebben en de dokters zijn nog volop aan het onderzoeken en zijn buur is via spoed binnen gekomen met 40° koorts en daar wisten ze nog niet wat daar scheelde. Mijn haar staat recht. Sarah is niet echt in de kamer binnen geweest, ze zat in een rolstoel en die kon de kamer niet binnen .. cross my fingers dat dit goed komt voor Sarah.Ook zou peter gevallen zijn in de loop van de dag iets met zijn bloeddruk of zo, die is ook nog niet terug thuis.
Donderdag : tegen 10u30 naar de ziekenhuisschool voor les NW alle stof is niet kunnen gegeven worden en er moet nog een deel doorgepompt worden - chemie. Ze krijgt les tot 12 u en ondertussen ga ik op de administratie nog wat attesten halen die ik nodig heb voor heel die papierwinkel met ziekenfonds enz. ik vraag me toch af hoe sommige mensen dit moeten doen "administratieve vereenvoudiging" zeggen ze dan : vergeet het. In de namiddag slaapt ze, ze is doodop. Vally stuurt een sms'je om te horen hoe het met Sarah gaat.
Vrijdag : tegen 10 u naar de ziekenhuisschool voor een uurtje les NW. Alles is nog niet gegeven we zullen Sof om hulp moeten vragen voor datgene dat ze niet snapt. De lerares Nederlands heeft ook doorgekregen wat er moet gekend zijn voor het examen en aan de lerares Engels geven we de mail af die we van 't school gekregen hebben ivm de te kennen stof. Thuisgekomen eet ze een gebakken eitje en begint ze te schrijven en ze valt erbij in slaap. 100% is ze nog niet en
vannacht voelde ze zich ook niet zo lekker. Het weekend staat weer voor de deur dat beloofd !
Op hoop van zege.
dinsdag 24 juni 2008
VAKANTIEKAMP IN HET WATER (BRUIS OF PLAT)
Maandagmorgen half vijf Sarah in paniek : naald is uit portacat ! Ze heeft zo gezweet gans de nacht dat de plakker losgeraakt is en ze het heeft klaargespeeld om op een of andere manier die naald eruit te hebben. Gebeld en ik de gang op om Rudy te gaan zoeken, die kwam gelukkig net uit de kamer van Roel (nog een kampganger die op het laatste moment niet mee kon), er bleek zelfs een slot los te zijn geraakt. Ze zal wel weer onbewust manoeuvers gedaan hebben tijdens de nacht. Enfin het blijkt nog geen grote ramp alles wordt voorlopig afgesloten, plakker op aanprikplaats en slaap maar nog een paar uurtjes dan komen we je terug aanprikken. Om 8 u staan de druppels zweet op haar hoofd, haar hoofdkussen nat, haar pyjama kliedernat van boven, haar lakens en het deken idemdito. Van de gelegenheid gebruik gemaakt en haar goed gewassen, verse lakens, verse kleren en dan naar de onderzoekskamer om haar terug te laten aanprikken. Hopelijk houdt die boel het deze keer wel. Bloed geprikt, WBC zijn weer gestegen maar nu zakt haar hemoglobine , plaatjes 66000. Ondertussen loopt de gang hier weer vol het is maandag hé dan komen de patiëntjes binnen voor hun chemo's waaronder natuurlijk een paar bekende gezichten: Jan, Pol, Devinia, Malaika, Rabia. Oma, nonkel Roger en tante Lida komen op bezoek, peter ligt hier ook nog steeds. Er moeten een aantal onderzoeken gebeuren . We plagen Esther met het verlies van Nederland op het EK er hing hier tot maandagmorgen een super leuke foto van Esther in oranje outfit als rasechte Hollandse. 's Avonds belt An de mama van Britt om te horen hoe het met Sarah gaat. Ietsjes beter dus pijnmedicatie wordt stilaan afgebouwd en als ze nu nog kan beginnen eten dan mogen we dinsdag of woensdag naar huis. Afwachten dus.
maandag 23 juni 2008
VAKANTIEKAMP IN HET SPAWATER
Vrijdagavond berichtje naar Lieve en Bianca gestuurd dat Sarah niet mee kan naar Spa. Aften zetten zich door en ze voelt zich helemaal niet lekker, blijft het liefst van al in ons grote bed liggen. Heb alle moeite van de wereld om haar uit bed te krijgen laat staan haar te doen eten of drinken. Ze begint lichtjes koorts te krijgen 37,9 - 38,2. Dat beloofd.
Zaterdagmorgen. 's Morgens vroeg telefoon van peter : hij heeft de dokter laten komen en moet naar de kliniek naar GHB, of Danny hem wil naar GHB wil brengen. De dag kondigt zich al niet al te best aan. Weer blijft ze de ganse dag boven in ons bed liggen. Haar gezicht is gezwollen, net alsof ze met een of andere abces zit . 's Avonds vraagt ze of het toch niet beter is om eens naar GHB te bellen, ze voelt zicht niet lekker, heeft wat diarree en haar temperatuur :38,5. Dus gebeld en binnen gegaan. Pijnpomp, glucose, opgestart, zondagmorgen plaatjes bijgekregen en Difulcan tegen schimmelinfectie en afwachten. WBC waren al naar 1300 gestegen dat is al in de goede richting maar ja de bestaande aften moeten genezen, zolang er geen bijkomen zitten we al redelijk goed en die zwelling komt van een reuze krater vooraan in de mond.
Peter hebben ze ook op GHB gehouden voor een aantal onderzoeken waaronder darmonderzoeken.
Zondagmorgen slecht geslapen koorts is weg, zucht nu de rest nog. 's Middags komen nonkel Gunther & Co samen met oma op bezoek. Ze zijn ook bij peter geweest, die ligt zich op te jutten in zijn bed met een heleboel doemscenario's die door zijn hoofd spoken. 't Ja de aard van het beestje. Ook tante Tal en nonkel Edmond komen langs en zorgen er voor dat oma terug thuis geraakt. 's Avonds zien we beelden van het vakantiekamp in Spa op het nieuws. We herkennen verplegendpersoneel en collegapatiëntjes, blijkt wel een leuke bedoening te zijn. Maar ja, misschien dat we nog na kunnen reizen of een dagje op bezoek gaan of zo. We zien wel hoe het verder gaat en wanneer we naar huis mogen. Voorlopig is het kamp GHB.
Zaterdagmorgen. 's Morgens vroeg telefoon van peter : hij heeft de dokter laten komen en moet naar de kliniek naar GHB, of Danny hem wil naar GHB wil brengen. De dag kondigt zich al niet al te best aan. Weer blijft ze de ganse dag boven in ons bed liggen. Haar gezicht is gezwollen, net alsof ze met een of andere abces zit . 's Avonds vraagt ze of het toch niet beter is om eens naar GHB te bellen, ze voelt zicht niet lekker, heeft wat diarree en haar temperatuur :38,5. Dus gebeld en binnen gegaan. Pijnpomp, glucose, opgestart, zondagmorgen plaatjes bijgekregen en Difulcan tegen schimmelinfectie en afwachten. WBC waren al naar 1300 gestegen dat is al in de goede richting maar ja de bestaande aften moeten genezen, zolang er geen bijkomen zitten we al redelijk goed en die zwelling komt van een reuze krater vooraan in de mond.
Peter hebben ze ook op GHB gehouden voor een aantal onderzoeken waaronder darmonderzoeken.
Zondagmorgen slecht geslapen koorts is weg, zucht nu de rest nog. 's Middags komen nonkel Gunther & Co samen met oma op bezoek. Ze zijn ook bij peter geweest, die ligt zich op te jutten in zijn bed met een heleboel doemscenario's die door zijn hoofd spoken. 't Ja de aard van het beestje. Ook tante Tal en nonkel Edmond komen langs en zorgen er voor dat oma terug thuis geraakt. 's Avonds zien we beelden van het vakantiekamp in Spa op het nieuws. We herkennen verplegendpersoneel en collegapatiëntjes, blijkt wel een leuke bedoening te zijn. Maar ja, misschien dat we nog na kunnen reizen of een dagje op bezoek gaan of zo. We zien wel hoe het verder gaat en wanneer we naar huis mogen. Voorlopig is het kamp GHB.
donderdag 19 juni 2008
VAKANTIEKAMP AAN EEN ZIJDEN DRAADJE VOOR SARAH
Woensdagavond : help ik heb aften in mijn mond en er is er een van open !
Daar gaan we weer, geen koorts, extra laten spoelen (ook geen goed gedacht want die open aft zorgde voor de nodige pijn) en contramal gegeven.
Donderdag 19/6 : vandaag naar GHB voor bloedcontrole. Lieve onmiddellijk ingelicht ivm de opkomende aften. Afwachten wat de dokter zegt. Hemoglobine gezakt naar 9.5, plaatjes gezakt naar 67.000 en WBC : 700, gene vette dus. Dokter zegt van af te wachten 't kan beteren (normaliter dalen haar WBC nog tegen maandag dus ....) en te bezien hoe ze zich morgenavond voelt alvorens te beslissen of ze aldanniet mee op vakantiekamp gaat. Ze kan in de gegeven omstandigheden mee en als het erger zou worden of zo dan wordt ze terug naar Leuven gebracht. Sarah's gezicht spreekt boekdelen : die ziet dat scenario helemaal niet zitten, die wil niet liever dan nu knusjes dicht bij de mama zitten en hopen dat het zich allemaal niet doorzet.
Op dagzaal was er deze morgen niet echt veel volk, Rick, Bujumin, Lore, Lotte, Jordi, Daantje, Menno en nog een kindje dat we niet kennen. Jordi is morgen jarig en we werden allen opgevorderd om te zingen voor hem. Het feit dat we (mama's en oma's) zeiden dat het kattegejank zou worden of dat het buiten ging stormen mocht niet baten. Wij dus (mama's, oma's én kinderen) onze kelen geschraapt en op z'n zondags "Happy Birthday" gaan zingen voor de jarige. En zie daarna was het aan het regenen, tja je mag het lot niet tarten hé. Hopelijk komt er geen storm van.
Daar gaan we weer, geen koorts, extra laten spoelen (ook geen goed gedacht want die open aft zorgde voor de nodige pijn) en contramal gegeven.
Donderdag 19/6 : vandaag naar GHB voor bloedcontrole. Lieve onmiddellijk ingelicht ivm de opkomende aften. Afwachten wat de dokter zegt. Hemoglobine gezakt naar 9.5, plaatjes gezakt naar 67.000 en WBC : 700, gene vette dus. Dokter zegt van af te wachten 't kan beteren (normaliter dalen haar WBC nog tegen maandag dus ....) en te bezien hoe ze zich morgenavond voelt alvorens te beslissen of ze aldanniet mee op vakantiekamp gaat. Ze kan in de gegeven omstandigheden mee en als het erger zou worden of zo dan wordt ze terug naar Leuven gebracht. Sarah's gezicht spreekt boekdelen : die ziet dat scenario helemaal niet zitten, die wil niet liever dan nu knusjes dicht bij de mama zitten en hopen dat het zich allemaal niet doorzet.
Op dagzaal was er deze morgen niet echt veel volk, Rick, Bujumin, Lore, Lotte, Jordi, Daantje, Menno en nog een kindje dat we niet kennen. Jordi is morgen jarig en we werden allen opgevorderd om te zingen voor hem. Het feit dat we (mama's en oma's) zeiden dat het kattegejank zou worden of dat het buiten ging stormen mocht niet baten. Wij dus (mama's, oma's én kinderen) onze kelen geschraapt en op z'n zondags "Happy Birthday" gaan zingen voor de jarige. En zie daarna was het aan het regenen, tja je mag het lot niet tarten hé. Hopelijk komt er geen storm van.
dinsdag 17 juni 2008
EERST SPA EN DAN NOG 2
Maandag 16/6 afspraak in Pellenberg en in GHB.
Eerst dus naar Pellenberg op controle bij Dr. Samson. RX-en van het rechterbeen genomen. Er was een nieuwe assistent ene Dr. Moke die Sarah eerst kwam onderzoeken en dan kwam Dr Samson himself nog eens alles checken. Alles goed bevonden, Sarah moest eens in de gang lopen met 2 en daarna met 1 kruk. Loopt "schoon" volgens beide dokters. Dr Moke stelde voor om eventueel met 1 kruk te lopen, Dr Samson ketste dit af want dan heeft men blijkbaar de neiging om "scheef" te gaan lopen en dan moet men dat weer gaan corrigeren, dus voorlopig nog met 2 krukken. "Ze zal op een gegeven moment wel zelf aanvoelen dat ze zonder krukken kan en ze dan wegsmijten" Sarah en ik hebben deftig op onze tanden gebeten want Sarah loopt al een aantal weken thuis in huis rond zonder krukken. Ik maan haar telkens wel aan voorzichtig te zijn maar ja met die krukken kan ze niets "dragen" en dat stoort haar. Enfin van slag was bij Sarah het hek van de dam want toen we bij Samson buiten kwamen kreeg ik mooi een paar krukken in mijn armen geduwd zo van "hier da's voor u". Ik voel me er nog altijd niet gerust bij en als ze buitenkomt moeten de krukken aanwezig zijn leuk of niet. Die prothese zit nog niet vast vast dus een beetje voorzichtig zijn kan geen kwaad. Dr Samson vraagt of ze mee gaat op kamp en naar waar men dit jaar gaat. Als we antwoorden dat ze naar Spa gaat antwoordt hij "dorst gaan ze daar niet hebben hé met al dat bronwater" ha ha ha hij was weer eens grappig. Wijselijk hebben we gezwegen over de vrouwen en vrouwenrecht of we kregen ook een preek van hier naar ginder zoals Marieke en Marleen kregen. Volgende afspraak in Pellenberg is op 28/7 dan is het grote controle want dan is het ongeveer 6 maanden geleden dat Sarah geopereerd werd. Dr Samson zal dan in "betere oorden" zijn, hij is dan met vakantie en dit jaar wil hij er van "genieten" van zijn rust. Vraag me toch af of die mens echt van zijn vakantie kan genieten zo'n workaholic,misschien op zijn manier. Dan naar GHB, daar loopt ze de ganse wandelgang af : zonder krukken. Bloedprik, inspuiting neulasta ipv neupogen om haar wbc wat aan te zwengelen en dan wachten op het resultaat. Bloedwaarden ok wbc 2.6, hemoglobine 9,6 en 212 plaatjes en dus hop naar huis. Lotte, Yasmine, Rick, Menno waren ook op dagzaal en stelden het allemaal vrij goed. De mama van Rick had Martine de mama van Siel aan de lijn gehad en wist me te vertellen dat Martine het nog moeilijk had en nog met 1001 vragen zat van hoe en waarom. Tja wie zou het niet moeilijk hebben ik denk dat je dat nooit volledig verwerkt, je zal het wel een plaats geven maar verwerken denk ik niet. Af en toe bekruipt mij ook wel eens zoiets van stel dat het verkeerd gaat, dat het omslaat, dat .... dan slaat de paniek mij ook om het hart. Je mag er niet aan denken en zo lang alles goed verloopt moeten we ons daar aan optrekken maar de realiteit heeft ons de laatste maanden al dikwijls genoeg met onze neus op het feit geduwd dat het kan verkeren. Allez Urbanie geen zwartkijker worden we gaan er verder tegen aan. Tot nu toe loopt het "goed" en we willen het zo houden. Zaterdag vertrekken ze naar Spa tot vrijdag 27/6 benieuwd wat voor een week dat zal worden. Maar ze is nog een paar dagjes thuis.
Eerst dus naar Pellenberg op controle bij Dr. Samson. RX-en van het rechterbeen genomen. Er was een nieuwe assistent ene Dr. Moke die Sarah eerst kwam onderzoeken en dan kwam Dr Samson himself nog eens alles checken. Alles goed bevonden, Sarah moest eens in de gang lopen met 2 en daarna met 1 kruk. Loopt "schoon" volgens beide dokters. Dr Moke stelde voor om eventueel met 1 kruk te lopen, Dr Samson ketste dit af want dan heeft men blijkbaar de neiging om "scheef" te gaan lopen en dan moet men dat weer gaan corrigeren, dus voorlopig nog met 2 krukken. "Ze zal op een gegeven moment wel zelf aanvoelen dat ze zonder krukken kan en ze dan wegsmijten" Sarah en ik hebben deftig op onze tanden gebeten want Sarah loopt al een aantal weken thuis in huis rond zonder krukken. Ik maan haar telkens wel aan voorzichtig te zijn maar ja met die krukken kan ze niets "dragen" en dat stoort haar. Enfin van slag was bij Sarah het hek van de dam want toen we bij Samson buiten kwamen kreeg ik mooi een paar krukken in mijn armen geduwd zo van "hier da's voor u". Ik voel me er nog altijd niet gerust bij en als ze buitenkomt moeten de krukken aanwezig zijn leuk of niet. Die prothese zit nog niet vast vast dus een beetje voorzichtig zijn kan geen kwaad. Dr Samson vraagt of ze mee gaat op kamp en naar waar men dit jaar gaat. Als we antwoorden dat ze naar Spa gaat antwoordt hij "dorst gaan ze daar niet hebben hé met al dat bronwater" ha ha ha hij was weer eens grappig. Wijselijk hebben we gezwegen over de vrouwen en vrouwenrecht of we kregen ook een preek van hier naar ginder zoals Marieke en Marleen kregen. Volgende afspraak in Pellenberg is op 28/7 dan is het grote controle want dan is het ongeveer 6 maanden geleden dat Sarah geopereerd werd. Dr Samson zal dan in "betere oorden" zijn, hij is dan met vakantie en dit jaar wil hij er van "genieten" van zijn rust. Vraag me toch af of die mens echt van zijn vakantie kan genieten zo'n workaholic,misschien op zijn manier. Dan naar GHB, daar loopt ze de ganse wandelgang af : zonder krukken. Bloedprik, inspuiting neulasta ipv neupogen om haar wbc wat aan te zwengelen en dan wachten op het resultaat. Bloedwaarden ok wbc 2.6, hemoglobine 9,6 en 212 plaatjes en dus hop naar huis. Lotte, Yasmine, Rick, Menno waren ook op dagzaal en stelden het allemaal vrij goed. De mama van Rick had Martine de mama van Siel aan de lijn gehad en wist me te vertellen dat Martine het nog moeilijk had en nog met 1001 vragen zat van hoe en waarom. Tja wie zou het niet moeilijk hebben ik denk dat je dat nooit volledig verwerkt, je zal het wel een plaats geven maar verwerken denk ik niet. Af en toe bekruipt mij ook wel eens zoiets van stel dat het verkeerd gaat, dat het omslaat, dat .... dan slaat de paniek mij ook om het hart. Je mag er niet aan denken en zo lang alles goed verloopt moeten we ons daar aan optrekken maar de realiteit heeft ons de laatste maanden al dikwijls genoeg met onze neus op het feit geduwd dat het kan verkeren. Allez Urbanie geen zwartkijker worden we gaan er verder tegen aan. Tot nu toe loopt het "goed" en we willen het zo houden. Zaterdag vertrekken ze naar Spa tot vrijdag 27/6 benieuwd wat voor een week dat zal worden. Maar ze is nog een paar dagjes thuis.
woensdag 11 juni 2008
3DE LAATSTE CHEMO
Maandagmorgen op ons gemak naar GHB. Onderweg bleek het niet druk te zijn maar zoveel drukker was het op de afdeling zelf. We kregen een kamer toegewezen rechtover Catalin. Sarah hield haar hart al vast voor de nacht want dat ventje kan een keel open zetten. Enfin bloedwaarden ok en er mocht opgestart worden. Haar laatste Doxurubicine nu wordt het menens met het aftellen. Met haar rugzakje kan ze zich redelijk vrij bewegen, in ieder geval beter dan met die infuuspaal en die krukken er dan nog bij. Ze krijgt quasi onmiddellijk les, want de tijd begint zowat te dringen. In juli wordt er geen les meer gegeven, half augustus moet ze haar examens afleggen en er moet voor een paar vakken toch nog wat stof er door gepompt worden. Maar ze ziet het zitten en neemt vol goede moed zelfs nog een 4de uur les aan voor de dinsdag. Als dat maar goed komt.
Dinsdagmorgen, Sarah heeft slecht geslapen Catalin blijkt een nachtelijk concert gegeven te hebben, ik heb er niets van gehoord maar Sarah blijkbaar wel. De juffer was dus niet echt uitgeslapen en flink humeurig maar desalniettemin doorspartelde ze zonder morren haar 4 uren les,waarvan 2 u wiskunde. Ondertussen zaten wij op de gang te roddelen over de papa's en hun dochters enfin de relatie sinds de dochters ziek zijn en zo te horen is het overal ongeveer hetzelfde liedje, de papa's zijn plots overbezorgd en de dochters vinden dat verstikkend en dat geeft soms zo van die gensters en dan voelen de papa's zich verstoten en uitgesloten en miskend enz... 't ja het is niet zo evident allemaal en ze doen toch zo hun best die papa's.
's Avonds naar het EK voetbal gekeken of wat had je gedacht. Tegen het einde van de match sliep Sarah en kon ik beginnen te zappen of er nog iets op tv was , veel was er niet dus tv uit en oogjes dicht en snaveltjes toe.
Woensdagmorgen, deze keer heeft ze wel doorgeslapen en heeft Catalin een vrij rustige nacht gehad. Terug 2 u les en dan is het wachten geblazen tot de Doxurubicine volledig doorgelopen is. Rond 15u30 is het zover. Alles staat al gepakt en gezakt. Naald uit portacath verwijderen en we kunnen weg, maar eerst nog dag zeggen tegen een paar patientjes die nog effen moeten blijven. 1,5 week thuis en dan 1 week vakantiekamp in Spa en op 30/6 starten we de voorlaatste MTX dan wordt het menens, dan is het einde van de chemo's heel dicht bij.
Dinsdagmorgen, Sarah heeft slecht geslapen Catalin blijkt een nachtelijk concert gegeven te hebben, ik heb er niets van gehoord maar Sarah blijkbaar wel. De juffer was dus niet echt uitgeslapen en flink humeurig maar desalniettemin doorspartelde ze zonder morren haar 4 uren les,waarvan 2 u wiskunde. Ondertussen zaten wij op de gang te roddelen over de papa's en hun dochters enfin de relatie sinds de dochters ziek zijn en zo te horen is het overal ongeveer hetzelfde liedje, de papa's zijn plots overbezorgd en de dochters vinden dat verstikkend en dat geeft soms zo van die gensters en dan voelen de papa's zich verstoten en uitgesloten en miskend enz... 't ja het is niet zo evident allemaal en ze doen toch zo hun best die papa's.
's Avonds naar het EK voetbal gekeken of wat had je gedacht. Tegen het einde van de match sliep Sarah en kon ik beginnen te zappen of er nog iets op tv was , veel was er niet dus tv uit en oogjes dicht en snaveltjes toe.
Woensdagmorgen, deze keer heeft ze wel doorgeslapen en heeft Catalin een vrij rustige nacht gehad. Terug 2 u les en dan is het wachten geblazen tot de Doxurubicine volledig doorgelopen is. Rond 15u30 is het zover. Alles staat al gepakt en gezakt. Naald uit portacath verwijderen en we kunnen weg, maar eerst nog dag zeggen tegen een paar patientjes die nog effen moeten blijven. 1,5 week thuis en dan 1 week vakantiekamp in Spa en op 30/6 starten we de voorlaatste MTX dan wordt het menens, dan is het einde van de chemo's heel dicht bij.
zondag 8 juni 2008
4DE LAATSTE
Maandag 5/6 binnen. Alles lijkt normaal, aften zetten zich niet door, bloedwaarden ok, voeten ook ok dus wordt er gestart met de MTX.
Alles verloopt quasi "normaal" geen misselijkheid wel humeurigheid.
Printen bij Katrien de foto's uit van de trouw van het jaar en Hubert geeft zijn foto's ook door. We maken een soort plakboek van de foto's, geplakt zijn de foto's enkel nog de commentaar moet er bij "geplakt" worden, da's voor volgende week geen tijd gehad dit weekend, véél te druk.
Dinsdag komen tante Tal en nonkel Edmond op bezoek en ook de familie Vleminckx.
Woensdag resultaat bloedspiegel 0,26 = te hoog dus nog niet naar huis en hemoglobine 7,9 da's te laag, dat wordt morgen een biefsteack na het nemen van de bloedspiegel, dus wat langer blijven
Donderdag: wie verschijnt er daar : Bolleke maar zonder zijn Anouch. Deze keer is zij alleen op vakantie naar Aruba vertrokken (over 5 jaar was het Bolleke), hij moest dringend naar 't toilet en ondertussen was het vliegtuig zonder hem vertrokken (had zeker het vliegend fleurecijn of zo dat hij zolang op de pot is blijven zitten) enfin alle gekheid op een stokje :meneer was daar met.... Bloes!
Dat kind gelooft ook nog in van alles en nog wat en hoopt Bolleke wat"manieren" te kunnen bij brengen, hoewel ... zij kent er ook wat van hoor.
Vandaag is de oma jarig dus rijden we rechtstreeks naar oma om haar te gaan feliciteren. Tante en Edmond zijn er ook, tante ziet er niet al te best uit wat pipjes.
Vrijdag ganse dag rot weer regen en nog eens regen en 's avonds naar de Olmense zoo in de plensende regen.
Zaterdag trouw van nonkel Gunther en tante Sophie, redelijk laat geworden lagen om 3 u in bed
Zondag Vaderdag. Sarah geslapen tot de noen, wat dacht je. Heeft het zaterdagavond een paar keer moeilijk gehad, kan en mag niet dansen, vlug moe en had er de pest aan dat ze moe werd en niet meer kan feesten als voorheen dus peptalk dat dit wel terug zal beteren enz enz, geduld. Maar het is natuurlijk niet leuk als ze er weer eens met haar neus op geduwd wordt. Vic en Hilda hebben een bezoekje gebracht. En dan naar oma en peter en seffens naar bed om morgen aan de 3de laatste te starten, allez hopen we toch.
Alles verloopt quasi "normaal" geen misselijkheid wel humeurigheid.
Printen bij Katrien de foto's uit van de trouw van het jaar en Hubert geeft zijn foto's ook door. We maken een soort plakboek van de foto's, geplakt zijn de foto's enkel nog de commentaar moet er bij "geplakt" worden, da's voor volgende week geen tijd gehad dit weekend, véél te druk.
Dinsdag komen tante Tal en nonkel Edmond op bezoek en ook de familie Vleminckx.
Woensdag resultaat bloedspiegel 0,26 = te hoog dus nog niet naar huis en hemoglobine 7,9 da's te laag, dat wordt morgen een biefsteack na het nemen van de bloedspiegel, dus wat langer blijven
Donderdag: wie verschijnt er daar : Bolleke maar zonder zijn Anouch. Deze keer is zij alleen op vakantie naar Aruba vertrokken (over 5 jaar was het Bolleke), hij moest dringend naar 't toilet en ondertussen was het vliegtuig zonder hem vertrokken (had zeker het vliegend fleurecijn of zo dat hij zolang op de pot is blijven zitten) enfin alle gekheid op een stokje :meneer was daar met.... Bloes!
Dat kind gelooft ook nog in van alles en nog wat en hoopt Bolleke wat"manieren" te kunnen bij brengen, hoewel ... zij kent er ook wat van hoor.
Vandaag is de oma jarig dus rijden we rechtstreeks naar oma om haar te gaan feliciteren. Tante en Edmond zijn er ook, tante ziet er niet al te best uit wat pipjes.
Vrijdag ganse dag rot weer regen en nog eens regen en 's avonds naar de Olmense zoo in de plensende regen.
Zaterdag trouw van nonkel Gunther en tante Sophie, redelijk laat geworden lagen om 3 u in bed
Zondag Vaderdag. Sarah geslapen tot de noen, wat dacht je. Heeft het zaterdagavond een paar keer moeilijk gehad, kan en mag niet dansen, vlug moe en had er de pest aan dat ze moe werd en niet meer kan feesten als voorheen dus peptalk dat dit wel terug zal beteren enz enz, geduld. Maar het is natuurlijk niet leuk als ze er weer eens met haar neus op geduwd wordt. Vic en Hilda hebben een bezoekje gebracht. En dan naar oma en peter en seffens naar bed om morgen aan de 3de laatste te starten, allez hopen we toch.
donderdag 29 mei 2008
De 5de laatste
Maandag binnen gegaan met de nodige bedenkingen. Sarah een paar aften op haar tong dat zou kantje boordje worden. Niks van : waarden stonden goed alleen moesten de dokters beslissen of er aldanniet opgestart werd. Wel dus, wel vrij laat in de namiddag maar er werd opgestart op hoop van zege als dat maar goed komt. Kreeg weer een fameuze dreun toen ik naar de kleine Daphne vroeg die moest in isolatie gaan en zag er dik tegenop om 4 weken lang niet uit haar kamer te mogen. Bedoeling was dat ik effen aan de deur zou gaan piepen en haar en de mama en de papa veel moed zou wensen. Niks van dus : het meisje is verleden week overleden aan onvoorziene complicaties. Jezus, dan vraag je je toch af of die hierboven nu helemaal van slag is of wat, grmpf ! En dan maar tegen je eigen kind met een big smile zeggen van "het komt allemaal goed, we blijven doorvechten komaan!" Tot overmaat van ramp bleek ook de kleine Djuliette overleden te zijn. Enfin stof genoeg om 's nachts bijna geen oog dicht te doen en dinsdag met kleine ogen op te staan.
Sarah had maandagavond buikpijn maar die was dinsdagmorgen toch verdwenen. En als van gewoonte bij een MTX slecht geluimd enfin niet rot maar toch kriekel en slecht in haar vel, dus zoveel mogelijk met rust laten was de boodschap. Stephanie was er ook en mocht 's avonds naar huis maar zou eerst nog een gesprek hebben met de dokters ivm de uitslag van haar laatste scan en ze verwachtte geen goed nieuws dat was weer eens brrr. Of ze nu goed of slecht nieuws gekregen heeft weet ik niet want ze is denk ik onmiddellijk na dat gesprek naar huis vertrokken en eerlijk gezegd mocht ik in haar schoenen staan, ik zou het ook zo gedaan hebben. Ik hoop echter voor haar en haar ouders dat de uitslag van de scan al bij al nog meeviel. Soms vraag ik me wel eens af waar we in godsnaam mee bezig zijn maar dan moeten we weer vooruit. Het moet gewoonweg er is geen weg naast. Met strijkparels spulletjes gemaakt voor de trouw van Anouch Kartouch en Bolleke, onze twee cliniclowns die op de afdeling "in de echt zullen verenigd worden" door "burgemeester" van dienst Dodo. 't Is een hele begankenis er zijn patiëntjes die hun ouders zo ver gekregen hebben de afspraak in de dagzaal te verzetten naar donderdag hoewel donderdag niet hun normale controle dag is. De trouw is hot hot hot ! Met Jana knippen we papieren hartjes uit, want met rijst gooien mag niet en bloemblaadjes .... Woensdagmorgen wat beter uitgeslapen (hoewel uitgeslapen we moeten er per nacht gemiddeld 4 à 5 keer uit) en flavieke nog hetzelfde humeur, dat komt niet goed ... enfin ze krijgt les enz en maakt haar toets van SW zonder veel morren. Donderdag : the big day ! Want op tonderdag 29 mei om 14 u trouwen Anouch en Bolleke ! Van 's morgens vroeg bezig met het versieren van de hoek waar wij dachten dat de trouw zou doorgaan, bleek 's middags dat de trouw in het midden van de gang aan de verpleegpost zou doorgaan dus alles losmaken en terug ophangen en vastplakken : een goede bezigheidstherapie en fitness van op en af dat bankje om de ballonnen op te hangen ... Eerst nog een les wiskunde, een les natuurwetenschappen én een les Frans en dan was het zover "ceremoniemeesteres" Blues (ook een cliniclown) leidde alles in goede banen (ahem). Het hoeft geen betoog als ik zeg dat heel de trouwerij een hilarisch gebeuren was MAAR ze zijn getrouwd tot grote spijt van tante Noëlla die toch zo graag met Bolleke getrouwd was. Het probleem is heel diplomatisch opgelost geraakt toen Dodo met blijdschap verkondigde dat tante Noëlla nu ZIJN verloofde was. Allez dus van slag 4 mensen gelukkig. Pol, Kyril, Britt en Menno hebben zich flink van hun taak als "getuigen"gekweten. Pol had zelfs speciaal een outfit gaan kopen en zijn kado mocht er ook zijn een super groot bestek voor het bruidspaar echt wat ze nodig hadden. De door de kinderen op dagzaal en in de speelzaal geknutselde geschenkjes vielen ook in de smaak van het bruidspaar. En zij leefden lang en gelukkig !
Maandag terug binnen voor MTX dat wordt de 4de laatste ! De vingers op mijn 1 hand beginnen te minderen !!!!!!!!!!!!!!
Sarah had maandagavond buikpijn maar die was dinsdagmorgen toch verdwenen. En als van gewoonte bij een MTX slecht geluimd enfin niet rot maar toch kriekel en slecht in haar vel, dus zoveel mogelijk met rust laten was de boodschap. Stephanie was er ook en mocht 's avonds naar huis maar zou eerst nog een gesprek hebben met de dokters ivm de uitslag van haar laatste scan en ze verwachtte geen goed nieuws dat was weer eens brrr. Of ze nu goed of slecht nieuws gekregen heeft weet ik niet want ze is denk ik onmiddellijk na dat gesprek naar huis vertrokken en eerlijk gezegd mocht ik in haar schoenen staan, ik zou het ook zo gedaan hebben. Ik hoop echter voor haar en haar ouders dat de uitslag van de scan al bij al nog meeviel. Soms vraag ik me wel eens af waar we in godsnaam mee bezig zijn maar dan moeten we weer vooruit. Het moet gewoonweg er is geen weg naast. Met strijkparels spulletjes gemaakt voor de trouw van Anouch Kartouch en Bolleke, onze twee cliniclowns die op de afdeling "in de echt zullen verenigd worden" door "burgemeester" van dienst Dodo. 't Is een hele begankenis er zijn patiëntjes die hun ouders zo ver gekregen hebben de afspraak in de dagzaal te verzetten naar donderdag hoewel donderdag niet hun normale controle dag is. De trouw is hot hot hot ! Met Jana knippen we papieren hartjes uit, want met rijst gooien mag niet en bloemblaadjes .... Woensdagmorgen wat beter uitgeslapen (hoewel uitgeslapen we moeten er per nacht gemiddeld 4 à 5 keer uit) en flavieke nog hetzelfde humeur, dat komt niet goed ... enfin ze krijgt les enz en maakt haar toets van SW zonder veel morren. Donderdag : the big day ! Want op tonderdag 29 mei om 14 u trouwen Anouch en Bolleke ! Van 's morgens vroeg bezig met het versieren van de hoek waar wij dachten dat de trouw zou doorgaan, bleek 's middags dat de trouw in het midden van de gang aan de verpleegpost zou doorgaan dus alles losmaken en terug ophangen en vastplakken : een goede bezigheidstherapie en fitness van op en af dat bankje om de ballonnen op te hangen ... Eerst nog een les wiskunde, een les natuurwetenschappen én een les Frans en dan was het zover "ceremoniemeesteres" Blues (ook een cliniclown) leidde alles in goede banen (ahem). Het hoeft geen betoog als ik zeg dat heel de trouwerij een hilarisch gebeuren was MAAR ze zijn getrouwd tot grote spijt van tante Noëlla die toch zo graag met Bolleke getrouwd was. Het probleem is heel diplomatisch opgelost geraakt toen Dodo met blijdschap verkondigde dat tante Noëlla nu ZIJN verloofde was. Allez dus van slag 4 mensen gelukkig. Pol, Kyril, Britt en Menno hebben zich flink van hun taak als "getuigen"gekweten. Pol had zelfs speciaal een outfit gaan kopen en zijn kado mocht er ook zijn een super groot bestek voor het bruidspaar echt wat ze nodig hadden. De door de kinderen op dagzaal en in de speelzaal geknutselde geschenkjes vielen ook in de smaak van het bruidspaar. En zij leefden lang en gelukkig !
Maandag terug binnen voor MTX dat wordt de 4de laatste ! De vingers op mijn 1 hand beginnen te minderen !!!!!!!!!!!!!!
vrijdag 23 mei 2008
Een weekje thuis en dan nog 5 te gaan
Ja ja we beginnen op ons één hand af te tellen. 't Kort stilaan serieus af. De laatste loodjes wegen het zwaartst maar toch het einde van de chemo is ergens in zicht, de behandeling daarna da's weer iets anders (hoop ik toch). Maandag naar dagzaal voor bloedcontrole. Was het daar kalm zeg,amai en dat ging daar vooruit. Bloed ok, plaatjes wat gezakt, wbc 8.100 (een luxe) 't was allemaal goed dus terug naar huis. En dat het goed ging was er aan te zien, Sarah een en al leven als dat maar blijft duren. Zouden die Neupogen spuiten dan toch werken, hoewel is dat niet te vroeg? Liesje had minder "geluk" die zag er maar pipjes uit en moest bloed bij tanken. Dinsdag en woensdag net als maandag een spring in 't veld, plagen, lachen, gieren dat het een lust was. Papa wou graag mee met de Mannen naar Normandië, als die bende de slag van Normandië nog eens moet overdoen dan winnen de geallieerden deze keer gegarandeerd niet, enfin als zij Normandië willen gaan onveilig maken dat ze maar doen. Deze zomer te mijden streek en zeker niet zeggen dat jullie Belgen zijn want dat komt niet goed. Sarah verheugt zich op het feit dat ze bij de mama zal mogen slapen. Slapen ? Dat zal de mama met zo'n woelwater in bed zeker niet veel doen. Donderdag terug bloedcontrole. Om 5 u 's morgens is de papa richting Frankrijk vertrokken met het busje en wij gaan tegen 9u30 naar dagzaal. Weer niet erg veel drukte op dagzaal en weer gaat alles heel vlug, bloed ok ietsjes gezakt, plaatjes nog wat meer gezakt ze moet er minstens 50.000 overhouden op maandag om te kunnen starten met de chemo, en wbc 2.200 da's weer de vrije val en wat dat maandag zal geven is het grote dilemma want normaliter zakken haar wbc nog tegen maandag, dat wordt dus spannend. De namiddag slaapt ze de ganse namiddag weg spring in 't veld 't is er aan te zien dat haar bloedwaarden aan het zakken zijn, kriekelder, huilerig, lange tenen weinig gelach en af en toe nog wat geplaag. Eten is ook weer wat minder geworden, ze begint van keelpijn te klagen zouden die duivelse aften weer in aantocht zijn ? Van mij mogen ze gerust daar blijven we hebben ze niet nodig voila.
Vrijdag na een veldslag tijdens de nacht ziet de dochter er nog redelijk uit ze wil verloren brood eten maar veel eet ze er per slot niet van 1 boterhammetje van een klein wit brood vanavond wil ze spinaziestoemp met vissticks misschien dat ze dan wat meer eet... en dan het weekend nog doorgeraken en maandag dat wordt cross our fingers.
Vrijdag na een veldslag tijdens de nacht ziet de dochter er nog redelijk uit ze wil verloren brood eten maar veel eet ze er per slot niet van 1 boterhammetje van een klein wit brood vanavond wil ze spinaziestoemp met vissticks misschien dat ze dan wat meer eet... en dan het weekend nog doorgeraken en maandag dat wordt cross our fingers.
donderdag 15 mei 2008
Nog 6 te gaan
dinsdag binnengekomen 't was hier een heksenketel precies een echte overrompeling van kan niet meer. Rond 14u30 opgestart met de chemo. Deze keer enkel Doxorubicine en gene Cisplatium meer, maw 72 uur chemo en daarna naar huis geen voorspoeling, geen naspoeling en dan een weekje thuis. Benieuwd wat dat zal geven want die 2 weken haalde ze vroeger nooit .... afwachten en niet te veel aan denken is de boodschap.
Woensdag verloopt alles ok ze verdraagt die Doxorubicine alleen blijkbaar vrij goed, dat valt mee toch voor deze keer. Marleen en Marieke komen op bezoek en tante Lida en nonkel Roger springen ook effen binnen als ze op bezoek komen bij de moeder van nonkel Roger. Jana en haar mama komen op bezoek op de afdeling en hebben voor alle mama's kadertjes mee voor hun moederdag, een geschenkje van Dreamland, leuke attentie. 't Is inmiddels snikheet in de kamers, gewoon niet te doen, ramen en deuren open en zo veel mogelijk uit de tocht blijven. 's Nachts vliegen hier blijkbaar kraaien rond die krijsen dat het een schoon leven is en ergens in de buurt zit een haan die ofwel nog moet opgeleerd worden ofwel al stokoud is want die begon rond 2 u uit volle borst te kraaien en als je dan al niet kunt slapen van de warmte .... per chance hebben die beestjes op tijd hun concert stopgezet en hebben we dan toch nog wat kunnen slapen.
Donderdagmorgen met kleine oogjes uit bed, vandaag mogen we dus naar huis ergens rond 3 u in de namiddag. Les, kine de tijd gaat vlug vooruit. Charlotte is op dagzaal voor controle en komt boven eens dag zeggen, ze ziet er verdorie heel goed uit, al wat gebruind van de zon en zo te horen en te zien in topvorm. Blijkt "getrouwd" te zijn en als we vragen met wie antwoordt ze "met een sukkelaar". Bolleke en Anouch delen hun uitnodigingen voor hun trouw op 29 mei hier op de afdeling uit. 't Is natuurlijk grote hilariteit als we de raad geven van toch nog eens goed na te denken alvorens de "grote" stap te wagen. Benjamin is vandaag ook op controle moeten komen en daagt Danny weer uit voor een partijtje ping pong of toch zoiets dat er moet voor doorgaan. We mogen dus naar huis en dan denken we er opeens aan dat toen Sarah laatst opgenomen was met die aften enz er gesproken was om haar Neuprogen of Nulastan of hoe het spul ook moge heten te geven na deze chemo om haar witte bloedcellen wat rapper te laten stijgen eens ze aan het stijgen zijn je kweekt er geen witte bloedcellen van aan maar eens je er zelf aan het "kweken" bent dan zwengelt dit medicament de aanmaak wel wat aan. Moeilijke uitleg maar als ze het nodig heeft ok en zo niet ook ok. Er wordt met de dokters gebeld en ja ze moet het krijgen,nog bestellen bij de apotheek, spuitjes moeten gezet worden door thuisverpleging, die hadden we nog niet nodig gehad voor Sarah. Naar Elie en Bettie gebeld, daar antwoordapparaat, ondertussen ging de verantwoordelijke thuisverpleging zelf eens kijken of ze iemand had of anders Wit Geel Kruis of zo, Bettie en Elie belden ondertussen terug en ja zij kunnen die spuitjes komen geven maw nen ganse rommel op het laatste moment... Esther bezorgt me de spuitjes en merkt al lachend op dat Sarah een "gouden kont"zal krijgen,blijken die spuitjes nogal prijzig te zijn, zal mij een zorg zijn als ze ze nodig heeft. Vraag vooraleer we vertrekken aan Lucie wat we "mogen" uitspoken voor de "trouw van de eeuw" van Bolleke en Anouch. Rijst gooien dat zal niet mogen, Anneke en de rest van de poetsploeg zullen groen lachen en toch vind ik dat we (de kinderen) "iets" moeten doen maar wat?
Woensdag verloopt alles ok ze verdraagt die Doxorubicine alleen blijkbaar vrij goed, dat valt mee toch voor deze keer. Marleen en Marieke komen op bezoek en tante Lida en nonkel Roger springen ook effen binnen als ze op bezoek komen bij de moeder van nonkel Roger. Jana en haar mama komen op bezoek op de afdeling en hebben voor alle mama's kadertjes mee voor hun moederdag, een geschenkje van Dreamland, leuke attentie. 't Is inmiddels snikheet in de kamers, gewoon niet te doen, ramen en deuren open en zo veel mogelijk uit de tocht blijven. 's Nachts vliegen hier blijkbaar kraaien rond die krijsen dat het een schoon leven is en ergens in de buurt zit een haan die ofwel nog moet opgeleerd worden ofwel al stokoud is want die begon rond 2 u uit volle borst te kraaien en als je dan al niet kunt slapen van de warmte .... per chance hebben die beestjes op tijd hun concert stopgezet en hebben we dan toch nog wat kunnen slapen.
Donderdagmorgen met kleine oogjes uit bed, vandaag mogen we dus naar huis ergens rond 3 u in de namiddag. Les, kine de tijd gaat vlug vooruit. Charlotte is op dagzaal voor controle en komt boven eens dag zeggen, ze ziet er verdorie heel goed uit, al wat gebruind van de zon en zo te horen en te zien in topvorm. Blijkt "getrouwd" te zijn en als we vragen met wie antwoordt ze "met een sukkelaar". Bolleke en Anouch delen hun uitnodigingen voor hun trouw op 29 mei hier op de afdeling uit. 't Is natuurlijk grote hilariteit als we de raad geven van toch nog eens goed na te denken alvorens de "grote" stap te wagen. Benjamin is vandaag ook op controle moeten komen en daagt Danny weer uit voor een partijtje ping pong of toch zoiets dat er moet voor doorgaan. We mogen dus naar huis en dan denken we er opeens aan dat toen Sarah laatst opgenomen was met die aften enz er gesproken was om haar Neuprogen of Nulastan of hoe het spul ook moge heten te geven na deze chemo om haar witte bloedcellen wat rapper te laten stijgen eens ze aan het stijgen zijn je kweekt er geen witte bloedcellen van aan maar eens je er zelf aan het "kweken" bent dan zwengelt dit medicament de aanmaak wel wat aan. Moeilijke uitleg maar als ze het nodig heeft ok en zo niet ook ok. Er wordt met de dokters gebeld en ja ze moet het krijgen,nog bestellen bij de apotheek, spuitjes moeten gezet worden door thuisverpleging, die hadden we nog niet nodig gehad voor Sarah. Naar Elie en Bettie gebeld, daar antwoordapparaat, ondertussen ging de verantwoordelijke thuisverpleging zelf eens kijken of ze iemand had of anders Wit Geel Kruis of zo, Bettie en Elie belden ondertussen terug en ja zij kunnen die spuitjes komen geven maw nen ganse rommel op het laatste moment... Esther bezorgt me de spuitjes en merkt al lachend op dat Sarah een "gouden kont"zal krijgen,blijken die spuitjes nogal prijzig te zijn, zal mij een zorg zijn als ze ze nodig heeft. Vraag vooraleer we vertrekken aan Lucie wat we "mogen" uitspoken voor de "trouw van de eeuw" van Bolleke en Anouch. Rijst gooien dat zal niet mogen, Anneke en de rest van de poetsploeg zullen groen lachen en toch vind ik dat we (de kinderen) "iets" moeten doen maar wat?
zondag 11 mei 2008
Pinksterweekend
Prachtig weer. Toch effen gezondigd (mea culpa) en met Sarah gaan winkelen voor de kledij voor de trouw van nonkel Gunther. Sarah heeft alles, zucht. Ik begon al schrik te krijgen dat ik nooit in de winkels zou geraken met haar maar ze stelde het zaterdagmorgen zelf voor en daar maar rap van geprofiteerd. Verder snikheet. Zaterdagavond een etentje in de Cleijne Tafel ze heeft daar goed gesmuld van de mixed grill. Zondagmorgen naar Zwartberg, voetbaltoernooi. En zowaar dat we op 1 mei bevrozen en uitgeregend zijn in Harelbeke, zo zijn we in Zwartberg "rood" gebakken. Voetbal kijk je vanop de zijlijn van het veld en dan sta je gegarandeerd in de blakende zon. Er stonden daar wel een paar legertentjes maar die stonden zo opgesteld dat je de voetbal niet kon volgen dus stoelen naar buiten gesleurd langs de zijlijn... Sarah goed ingesmeerd met een 50+ zonnecreme maar haar oren vergeten ! Natuurlijk is haar 1 oor mooi rood en doet het wat pijn op mijn reactie dat we morgen poten en oren zullen eten op de bbq laat ze haar tanden zien en gromt ze gevaarlijk. Oppassen dus. Morgen nog een dagje thuis van alles en nog wat te doen en dan dinsdag terug naar hotel GHB.
donderdag 8 mei 2008
Nog 6 te gaan
Woensdagavond bloedspiegel nog 0,36 te hoog dus om naar huis te mogen en wat zien we haar hemoglobine is ook geleidelijk aan het zakken dat wordt meer dan waarschijnlijk een bloedtransfusie. Vragen aan de verpleging om donderdagmorgen al bloed te prikken ivm dat hemoglobine gehalte en wat blijkt ja ze staat op 8 dus transfusie na het bloedprikken voor de bloedspiegel en dat gebeurt pas om 17 u dus dat wordt nog effen blijven zeker tot 21 u enfin beter zo dan dat ze in het weekend nog zakt en dan dinsdag niet kan opstarten met de volgende chemo.
's Middags krijgt ze wat hoofdpijn en gaat op bed liggen en heeft ze de ganse namiddag geslapen, ze kan er maar deugd van gehad hebben. Haar middagmaal was ook gene vette een half kippenfiletje! We lachten ons een kriek : 't is crisis op GHB, het eten komt koud boven en dan snijden ze de filetjes nog in 2 ! Dat werd dus een portie friet met cocktailsaus uit het restaurant. Dr Renard toerde en merkte op dat telkens zij toerde Sarah frietjes aan het eten was, tja hoe zou dat komen hé. Kleine Benjamin kwam ook binnen voor een chemo tot vrijdag en was in topform. De deugenieterij droop van de kleine schelm af. Zijn mama had cake met appels gebakken en Benjamin trakteerde vlijtig. Danny moest met hem gaan pingpong spelen dat was goed voor Danny's dikke buik zei hij. Rond 21u30 zijn we naar huis vertrokken. Morgen nog een zware dag: de begrafenis van Sieltje dat wordt weer effen revolteren het is allemaal zo oneerlijk. En dan hopelijk een heerlijk rustig weekend met een mooi zonnetje en aangename temperaturen en dan dinsdag start van een nieuwe blok chemo op hoop van zege.
's Middags krijgt ze wat hoofdpijn en gaat op bed liggen en heeft ze de ganse namiddag geslapen, ze kan er maar deugd van gehad hebben. Haar middagmaal was ook gene vette een half kippenfiletje! We lachten ons een kriek : 't is crisis op GHB, het eten komt koud boven en dan snijden ze de filetjes nog in 2 ! Dat werd dus een portie friet met cocktailsaus uit het restaurant. Dr Renard toerde en merkte op dat telkens zij toerde Sarah frietjes aan het eten was, tja hoe zou dat komen hé. Kleine Benjamin kwam ook binnen voor een chemo tot vrijdag en was in topform. De deugenieterij droop van de kleine schelm af. Zijn mama had cake met appels gebakken en Benjamin trakteerde vlijtig. Danny moest met hem gaan pingpong spelen dat was goed voor Danny's dikke buik zei hij. Rond 21u30 zijn we naar huis vertrokken. Morgen nog een zware dag: de begrafenis van Sieltje dat wordt weer effen revolteren het is allemaal zo oneerlijk. En dan hopelijk een heerlijk rustig weekend met een mooi zonnetje en aangename temperaturen en dan dinsdag start van een nieuwe blok chemo op hoop van zege.
woensdag 7 mei 2008
7DE LAATSTE CHEMO ERIN NOG 6 TE GAAN
Maandagmorgen binnen gekomen voor MTX-chemo. Benieuwd hoe Sarah's bloedwaarden staan na dat weekendje vreten en wijn & schnaps proeven. Als haar bloedwaarden niet goed zouden zijn dan ligt het zeker en vast aan al die beetjes wijn en schnaps die ze geproefd heeft. Bloedwaarden staan goed en chemo wordt opgestart. We gaan nog eerst eens goed eten in het restaurant biefstuk friet en dan beginnen we eraan. Door dit intermezzootje start de chemo wel wat later maar och kom op een uur zal het donderdagavond niet aankomen zeker.
De lessen worden ook opgestart en dat zal een welkome afwisseling zijn.
De chemo erin en dan begint het spoelen. Dinsdagmorgen nog alles ok juffertje is goed geluimd volgt de lessen, krijgt kine geen vuiltje aan de lucht. De les wiskunde viel in het water door een of ander misverstand bij het invullen van het bord in de ziekenhuisschool. Niet getreurd, Ann zou proberen dat uur te laten inhalen op woensdagmorgen dat zou wel willen zeggen al les om 9 u 's morgens dus vroeg uit te veren en vooral voortdoen in plaats van te treuzelen en te snoezelen. Dinsdagavond geen macaroni voorhanden in de keuken, dan maar pizza besteld, meteen zijn er nog een aantal kandidaten op de gang en we bestellen gezamelijk een berg pizza's. Sarah bestelt ook nog een paar chicken wings en die gaan er vlot in plus nog een halve pizza, precies of ze dagen geen eten gekregen heeft. Resultaat woensdagmorgen 1 kilo aangekomen. Resultaat gefoeter want ze riskeert een Lasix te krijgen om water af te drijven, deze keer niet dus. Woensdagmorgen alles ok les wiskunde, les Nederlands, echo-cardio en dan in de namiddag brussendag en signeersessie van Evy Gruyaerts en daar loop het weer mis, dat dondersteentje komt weer boven met de nodige waterlanders en geroep omdat het niet verloopt zoals ZIJ het wil. Grmpf, geef de boek door aan de papa en ga naar de medische administratie nog een en ander regelen dat ze maar wat in haar vet kookt (nu heeft ze er een beetje). Pubers ! 't zal OOIT wel eens beteren zeker, of niet ?
De lessen worden ook opgestart en dat zal een welkome afwisseling zijn.
De chemo erin en dan begint het spoelen. Dinsdagmorgen nog alles ok juffertje is goed geluimd volgt de lessen, krijgt kine geen vuiltje aan de lucht. De les wiskunde viel in het water door een of ander misverstand bij het invullen van het bord in de ziekenhuisschool. Niet getreurd, Ann zou proberen dat uur te laten inhalen op woensdagmorgen dat zou wel willen zeggen al les om 9 u 's morgens dus vroeg uit te veren en vooral voortdoen in plaats van te treuzelen en te snoezelen. Dinsdagavond geen macaroni voorhanden in de keuken, dan maar pizza besteld, meteen zijn er nog een aantal kandidaten op de gang en we bestellen gezamelijk een berg pizza's. Sarah bestelt ook nog een paar chicken wings en die gaan er vlot in plus nog een halve pizza, precies of ze dagen geen eten gekregen heeft. Resultaat woensdagmorgen 1 kilo aangekomen. Resultaat gefoeter want ze riskeert een Lasix te krijgen om water af te drijven, deze keer niet dus. Woensdagmorgen alles ok les wiskunde, les Nederlands, echo-cardio en dan in de namiddag brussendag en signeersessie van Evy Gruyaerts en daar loop het weer mis, dat dondersteentje komt weer boven met de nodige waterlanders en geroep omdat het niet verloopt zoals ZIJ het wil. Grmpf, geef de boek door aan de papa en ga naar de medische administratie nog een en ander regelen dat ze maar wat in haar vet kookt (nu heeft ze er een beetje). Pubers ! 't zal OOIT wel eens beteren zeker, of niet ?
dinsdag 6 mei 2008
De zon in een groot glas wijn.
Vrijdagmiddag telefoon gekregen er zouden dan wel kamers gevonden zijn voor ons 9. Dus zaterdagmorgen vroeg uit de veren naar het afspraakpunt op de autostrade in Heverleen en op weg naar Duitsland. Het weer zat al mee, een grote zon en zachte temperaturen. Onderweg een uur in de file gestaan aan wegenwerken en dan toch eindelijk aangekomen. Prachtig landschap die wijngaarden tegen de berghellingen maar spijtig genoeg stonden ze nog niet in bloei, dat zou ik wel eens willen meemaken de bloeiende wijngaarden. We moesten naar een klein dorpje zo'n 12 km van Mehring met welgeteld 1 kroeg maar wat voor een. Gezien we nog effen moesten wachten om de kamers te mogen betrekken, gingen we dus maar naar de kroeg, iets eten en drinken. Schnitzel op alle mogelijke wijzen en heerlijke wijn niet slecht en dat allemaal voor een heel schappelijk prijsje. Goed gegeten en dat typeert zowat het ganse weekend aan de Moesel, goed gegeten en gedronken. In Detzem, dat klein dorpje, kreeg je een groot glas wijn voor zo'n 2,20 €, een groot glas = zeker 2,5 normale glazen van bij ons dus moet ik er geen tekening bij maken zeker. In de namiddag nog naar Schweig geweest daar was een Wijnfeest nog niet veel te zien in de namiddag wat Sarah goed uitkwam want dan moesten we niet manoeuvreren met de rolstoel en hadden we overal nog plaats, tegen de avond begon het daar al vol te lopen. Een ganse namiddag hapje tapje gedaan Sarah heeft goed haar best gedaan, het ene smaakte haar al beter dan het andere tja Duitsland da's weer een andere keuken hé : Schweinefleisch und Wurst vet, vetter, vetst. Tegen 9 u werd Sarah wel moe en gingen we terug richting Detzem Sarah en ik bleven op de kamer en de rest trok naar de plaatselijke kroeg voor een paar grote glazen wijn en/of bier. Nog een rondje kaart gespeeld met Sarah en dan met 3 geslapen in een reuze groot bed, nog een belevenis ik in het midden van het bed tussen twee wroetvarkens. Zondagmorgen uitgebreid ontbijt (weer goed gegeten) en dan richting Mehring waar we een afspraak hadden rond 11 u daar ... wijn geproefd en die lieblig was niet slecht kon er zelfs niet afblijven, ik die zelden wijn drink laat staan apprecieer en dan in een plaatselijk hotel .... gaan eten ! En daarna richting België via Luxemburg. Over de terugrit hebben we meer dan 5 u gedaan, alles zat vast in de buurt van Francorchamps, de autostrade af Spa door (nog zo'n hemels idee) en dan terug de autostrade op richting home sweet home, nog effen langs de Quick om iets te gaan halen en dan eindelijk terug thuis ! Valiezen uitpakken en dan terug inpakken voor maandagmorgen voor de 7de laatste chemo. Op hoop van zege !
vrijdag 2 mei 2008
Voetbaltoernooi Harelbeke
De socialisten zullen het verkorven hebben bij O.L. Vrouw. De uitspraak van de dag van ons bomma. 1 mei geen echt schitterend weer, fris brrr en een waterzonnetje en af en toe van die stortbuien dat moedertje hier boven moet veel verdriet hebben amai nog niet. Enfin het heeft ons niet tegengehouden om naar het toernooi van Zuidwest te gaan en in tegenstelling tot verleden jaar waren we dit jaar niet verbrand als aangebrande kiekens maar verkleumd als diepgevrozen kiekens. De matchen volgen in de gietende regen is ook niet dat. Sarah had zich goed "ingepakt" t-shirt, gebreide vest, trainingsvest, dikke jas en twee trainingsbroeken over mekaar. De rolstoel mee gedaan waren ze daar overal toch niet aan het werken zeker, overal sleuven getrokken, leuk als je daar met een rolstoel door moet maar ja moeilijk gaat ook 't is alleen wat spectaculairder Sarah die telkens gilde als de rolstoel een beetje "gekieperd" werd. Eerst wou ze niet dat papa met haar rond reed want ze voelde zich niet "veilig" maar de mama deed het blijkbaar al even "slecht" dus terug over naar de papa. Ik hoop dat er niet te veel van ons voetballertjes met een longontsteking zitten want het was daar echt bibberen regen, wind, koud, alles voor een prachtige 1 mei. En zeggen dat de weermannen dan beweren dat mei "goed" begonnen is foetert ons Sarah. Wat onze ploeg zoal neergezet heeft: gene vette, een chance dat ze in de competitie beter gespeeld hebben. Ik had zo de indruk dat er een paar waren die show aan het verkopen waren hoewel blijkbaar de laatste match die ze gespeeld hebben dan weer goed gespeeld was, maar dat was om dat ik in de kantien was blijven zitten met een boek en een tas warme soep ! Ik heb er zowaar zitten knikkebollen ! 8ste plaats da's ergens vanachter en dan ook nog de beker voor "fairplay". Ze zijn dan toch met geen lege handen naar huis gegaan. Er waren ook een paar "nieuwe" speelsters en zo te zien zit daar toch wat toekomst in. In het naar huis rijden zat Sarah rijkelijk mee te kwelen met de muziek op de Ipod van papa tot het stil werd en haar ogen dicht vielen, wat wil je een hele tijd enkel ziekenhuislucht en nu een ganse dag in de openlucht. Rond 19u waren we terug thuis ze heeft nog wat gegeten van de diepvries Kebab die ik klaargemaakt heb met pittabroodjes en weer lag ze strijk tot "Mijn Restaurant" begon. Ze vond het een leuke dag, haar benen hadden op gegeven momenten wel gekriebeld zei ze dat ze toch veel goesting had om mee het veld op te gaan sjotten. Ja dat zal er niet meer inzitten maar we kunnen nog altijd gaan kijken he.
Abonneren op:
Posts (Atom)
