Voorlaatste chemo

Vrijdag 4 juli 2007 : vrij rustige dag. Een aantal patiëntjes mogen naar huis en wij zitten hier nog (dixit Sarah). 't Wordt tijd dat de chemo's achter de rug zullen zijn, dat van die laatste loodjes klopt helemaal, ze is het gewoonweg beu. Maar ja we zijn nog niet aan de finish, hoewel die is in zicht de laatste km komt er aan. Ze slaapt veel en ik laat ze maar met rust. 's Avonds komen tante Tal en nonkel Edmond op bezoek.
Zaterdag 5 juli: nog steeds vrij rustig. Bloedspiegel 0,24 : te hoog wachten tot zondag dus verdere bloedwaarden zitten nog goed dus deze keer gene extra steack (transfusie)
Zondag 6 juli : Nathalie heeft een lumineus idee en dat op een zondagmorgen (tof hé !) : vroeger bloed prikken - eerst aan de dokter vragen en ja hoor het mocht : rond 10 u wordt er reeds bloed afgenomen en uitslag rond de middag :de waarden staan goed dus mogen we naar huis ! Eerst nog effen de gebraden kip verder op eten voor een keer is het echt gebraden kip en het smaakt haar dubbel en dik en dan naar huis !
Alles uitgeladen, de wasmachine in gang gezet en wachten op papa die naar 't stadhuis moest voor de Mannen. Dan naar oma en peter want daar is de ganse bende bijeen tante Tal is jarig. Weer eens leuk de ganse bende bijeen. Peter voelt zich nog steeds geen 100% maar gezien zijn leeftijd (74) mag hij nog niet klagen hij moet gewoon een beetje geduld hebben en vooral de moed niet laten zakken, een beetje met de dag en dan komt dat weer goed. Toch eigenaardig he dat die oudere mensen altijd direct weer over tafel willen springen. Enfin hij zag er niet slecht uit dat komt meer dan waarschijnlijk weer goed. En nu hop naar de laatste rush ! Laatste chemo start in princiepe op 14 juli (moeten we dan La Marseilleise gaan zingen of wat)ook per toeval de verjaardag van Nathalie (die heeft dan toch zekers een dag verlof genomen om bij haren Bram te zijn maar ze zal haar pitsen en klapzoenen niet ontlopen !). Ik krijg feitelijk zo'n raar gevoel in mijn maag als ik er aan denk dat de laatste chemo er zit aan te komen, eigenaardig niet ... je wil weg van al die "brol" en miserie maar anderzijds "wen" je er ergens willensnillens aan en dan zou je het nog gaan "missen" ook zeker. Misschien is het zoals de papa van Seppe me zei : "Je hebt in het begin zo het gevoel van er "alleen" voor te staan. Op de afdeling was er constant omkadering en thuis valt dat zowat weg ..." Afwachten maar. Ik tel toch af zenne.