Einde van het schooljaar en einde van de blog.

Verleden week nog op controle geweest bij "vriend" Samson en alles bleek nog OK ! (zucht)
Zaterdag is Sarah dan vertrokken op vakantiekamp naar Blankenberge, weliswaar met lood in de schoenen. Het komt allemaal ook vrij vlug na de examens en dat is misschien wat kort op de bal voor haar, maar ja zo worden ze groot en sterk. Willen jullie het doen en laten van die vakantiegangers in Blankenberge opvolgen surf dan naar www.vakantiekamp.be ze hebben hun eigen "krantje" waar er regelmatig verslag wordt uitgebracht over de gedane activiteiten aldnaniet vergezeld van de nodige foto's. Berichtjes kunnen ook via deze site gestuurd worden maar de kids kunnen niet terug mailen.... Enfin die examens, de eerste keer examens over een semester (dus géén examens gehad met Pasen) brrr dat was effen slikken voor haar want dat houdt in dat de leerstof ook dubbel zoveel is als anders. Vandaag werden de resultaten bekend gemaakt en gezien dochterlief aan het zeetje zit,mocht mama de honneurs gaan waarnemen. En ze kan een luide "yeah" roepen en wat danspasjes doen : ze is geslaagd ! Een A-attest en een examengemiddelde van 70% niet slecht hé, ikben héél fier op haar ze heeft dat goed gedaan. En zeggen dat men haar het 4de jaar wou laten overdoen omdat het 5de jaar het zwaarste jaar uit de cyclus is , awel ze ook voor dat 5de jaar geslaagd ,arrenè! En nu genieten van de vakantie van het mooie weer, dat hopelijk nog een maandje of twee blijft duren (tegen dan zijn we weggesmolten maar dat mag). En ja dit is dan het (voorlopige?) einde van de blog. Groetjes aan iedereen en denk er aan het motto is KOP OP ZE KRIJGEN ONS NIET KLEIN 8

Het kabbelt verder

Ons leven kabbelt verder. Echt eraan wennen doen we niet, we moeten nog elke week naar GHB voor die Interferon-kuur en worden dus ook nog elke week geconfronteerd met de minder leuke dingen des levens. Het is gewoon wraakroepend al die kinderen die door een hel moeten in de hoop te kunnen genezen. Sarah doet het nog steeds goed, ze verdraagt de Interferon zeer goed, heeft weinig of geen problemen. We moeten enkel oppassen niet overmoedig te worden 2 of 3 evenementen op een weekend is gewoon too much dan vertaalt zich dat in oververmoeidheid enz. Een mens raakt zo snel weer verzeild in de "dagdagelijkse" sleur van het leven ,dat je zéér vlug weer mee draait in de mallemolen en oeps dan wordt men op de vingers getikt. Binnenkort komen de examens er weer aan en dan het einde van het schooljaar. Ze heeft het verdorie toch maar gedaan onze dochter ze spartelt zich overal redelijk goed doorheen en ik hoop voor haar dat ze dit schooljaar kan afronden met een gil van kan niet meer van "yeah, ik heb het toch maar gedaan". En dan het zomerkamp, hopelijk komt er dit jaar weer geen kink in de kabel en dan eindelijk 2 maanden vakantie, ze zal ervan genieten. Eind van het schooljaar "stop" ik met de blog het zal dan wel welletjes geweest zijn.

GEBIBBERD

Krokusvakantie een hele resem onderzoeken gepland en ondergaan maar het resultaat was telkens goed (oef). Ook het cardio-onderzoek was goed Koerperwelten was een aanrader wel te veel volk om alles op je gemak eens te kunnen bekijken, wel leerrijk, een echte ervaring. Lag daar toch geen been met een kunstknie zeker... bij nader toezien zagen we dat ook het volledige dijbeen vervangen was door een prothese. Nu kon Sarah eens met eigen ogen "zien" wat er zo ongeveer met haar gebeurd is. Enkel de afdeling van de embryo's was niet mijnen dada, die foetussen zelfs bijna voldragen kinderen ik krijg er nog kippenvel van. Het zwemmen hebben we ook terug opgenomen. De eerste keer was wel een beetje een tegenvaller, geen conditie meer dat was weer effen wennen en dat wordt terug opbouwen. Sarah haar rechterbeen "wou" niet echt mee, ging de verkeerde kant op. Dat is dan terug sturen tot het weer een automatisme wordt, is een kwestie van tijd, gene paniek. De tweede keer viel het al wat beter mee we gaan er een gewoonte van maken om minstens 1 keer per week het zwembad in te duiken. Er stond nog een skeletscan op het programma op 11 maart dat werd dus een marathon dag. Van 's morgens naar GHB, bloed laten prikken, contrastvloeistof laten inspuiten, een paar uurtjes wachten en dan naar de scan zou 60 tot 90 min duren. Ik in de wachtzaal een boek aan het lezen, Sarah naar de scan. Komt er op een gegeven moment, Sarah was zeker al bijna een uur binnen, een verpleegster de wachtzaal binnen en begint daar alle mogelijke deuren op en dicht te doen op 't eerste zicht op zoek naar iemand die op de vlucht geslagen was. Dan zegt de dame aan de desk plots van "daar zit die mama" Ik hoorde het in Keulen donderden, wat was dat nu weer. Bleek men op zoek te zijn naar Sarah want er moesten nog een paar bijkomende onderzoeken gebeuren. Het zweet brak me uit : bijkomende onderzoeken wat was dat nu weer, dacht onmiddellijk terug aan onze eerste scan in Mechelen daar gingen ze op een bepaald moment ook nog een bijkomend onderzoek doen en het resultaat kennen we. Ik kon niet meer op mijn stoel blijven zitten, bleek dan ook nog dat een van de personages uit dat boek kanker kreeg en aan die kanker bezweek... Plots stond ze in de wachtzaal was ik gelukkig dat ik Sarah zag staan met een smile op haar gezicht. Blijkbaar was een van de scanners uitgevallen en had men haar naar een andere scannerzaal gebracht maar de verpleging niet verwittigd. En dat bijkomend onderzoek, ja daar hadden ze tegen haar ook iets van gezegd en dat bestond uit foto's van haar been en dan nog zo foto's met een panoramisch toestel, maar voor wat dat goed was wist ze niet. En neen, ze hadden niks gezegd of gevraagd. Wij dus met een bang hart naar huis. Ze zouden wel bellen zeker om ons te doen komen moest er iets niet kosher op die foto's en scan's te zien zijn. En maandag 16 maart moest ze op controle bij Dr Samson anders zouden we het daar wel horen. Geen telefoontje gekregen en op maandag in Pellenberg bleken de resultaten normaal te zijn, niks aan de hand, zucht een pak van mijn hart zat toch in mijn achterhoofd met "het zou maar eens... en stel.... ) 't Was dus storm in een glas water, liever zo dan anderom. Binnen 6 weken is het terug Samson-time maar deze keer zonder scanner en hopelijk dus ook zonder bibberen.

Na de greep van de griep

Dat steeksel bij Sarah heeft haar wel parten gespeeld. Hoofdpijn en koorts, weliswaar geen hoge koorts 37,8 maar bij een normale lichaamstemperatuur van 35,6 is dit toch al een serieuze verhoging vind ik. Dokters denken daar blijkbaar toch anders over, hoewel. In GHB bloed laten prikken en ze kreeg geen Interferon toegediend de bloedwaarden stonden vrij goed hoewel men kon zien (hoe en aan wat ?) dat ze op haar reserves aan het teren was. En ze is zo'n 2 kg bijgekomen ? De rest van de week thuis gebleven en geslapen dat ze heeft, het was blijkbaar echt nodig. Ook de papa heeft het zitten gehad samen met een acute lumbago.
Ondertussen is ze weer naar school aan het gaan en moet ze natuurlijk een stuk inhalen waaronder een aantal toetsen en die moet ze inhalen in 8ste uren, ook niet echt juist vind ik want ze wordt nu in mijn ogen "gestraft" omdat ze ziek was en moet daarom langer op school blijven - kan dat niet anders geregeld worden ? Dat geeft dan nog extra problemen qua vervoer met de schoolbus enz... enfin Ook kiné hervat we vallen zowat terug in de plooi hoewel die vermoeidheid toch nog in ons lijf zit, maar dat zou nog een paar weekjes kunnen duren volgens de dokter. Op controle geweest in bij Dr Samson in Pellenberg en daar bleek alles oké te zijn en het ging daar vooruit amai dat zijn we niet gewoon. Niet te vroeg victorie kraaien, "'t Kan verkeren" zei Bredero. In de wachtzaal bij het buitenkomen Jonas gezien, dat was ook al een eeuwigheid geleden. Hij zag er zeer goed uit en voelt zich blijkbaar ook heel goed. Doe zo verder man. Tegen volgende controle moet ze een botscan krijgen van haar volledig skelet. En in de krokusvakantie moet ze naar de oogarts (da's nieuw want daar is ze tot nu toe nog nooit moeten gaan). Inmiddels is Marieke 18 geworden en zeer binnenkort op 22 februari wordt ons Flavieke 17 ! De tijd staat niet stil, kleine meisjes worden groot. Als je je geroepen voelt, stuur haar maar een berichtje, ze zal het zeker appreciëren. Voor haar 16de verjaardag had ik haar een fuif beloofd maar dat kon verleden jaar "wegens omstandigheden" niet doorgaan en dit jaar wil ze geen fuif da's voor een 16de en 18de verjaardag, voor volgend jaar dus. Ze gaat wel met haar schoolvrienden (zijn er jongens uitgenodigd, dat vraag ik mij af ) iets gaan eten na school op 19 februari . Tijdens de krokusvakantie wil ze naar Koerperwelten,gaan niet echt mijnen dada denk ik , maar ze wil dat persé allemaal eens zien en ik kan daar wel tegen. Er staat dus nog 1 en ander op het programma, maar that's life.

IN DE GREEP VAN DE GRIEP

't Zat eraan te komen ! Al sinds de jaarwisseling een krasselkuchje zoiets ambetants waar je moeilijk vanaf geraakt. En ja toen ik 's zaterdags de bomma bezocht in de kliniek begon het van euch euch euch en piep piep piep. Nee, geen muizen die piepten mijn luchtwegen ! Toch nog maar wat verder gekrasseld tot verleden dinsdag het hek van de dam was - hoesten om niet meer bij te komen, hoofdpijn, rillingen en zich ellendig voelen. Mijn bed ingedoken en 's anderendaags naar de dokter gegaan : griep met luchtwegeninfectie ! Danny moest een halve dag verlof nemen om met Sarah naar GHB te gaan want in die toestand kon ik onmogelijk naar dagzaal om daar de ganse boel te gaan infecteren zeker enne ... het wou weer lukken. Op dagzaal aangekomen bleek dat er een RX-thorax gepland was waar we niks van wisten en op de RX-afdeling bleken ze ook van niks te weten tot groot jolijt van de papa (echt iets voor hem daar krijgt hij het van op zijn heupen) wij mama's zijn dat al meer gewoon ondertussen. Enfin 't is dan toch in orde gekomen eerst wilden ze hen nog doorsturen naar de volwassenen RX maar dan had daar toch iemand het lumineus idee om naar dagzaal te bellen enz .... en 't kwam in orde. Ondertussen is de bomma terug thuis en die heeft "voorlopig" géén pijn meer in haar rug en dat enkel en alleen door een pilletje extra een ontstekingsremmer- benieuwd hoe lang dat goed blijft komen maar oh zo happy dat dat mens zonder pijn is. Raar maar waar het doet raar aan vroeger zat ze de ganse dag te kreunen en soms te wenen van de pijn en nu niks meer goed hé ik hoop voor haar dat het lang mag blijven duren. Ons mémé stelt het blijkbaar ook redelijk goed, herstelt precies vlot en is ook al terug thuis. Dat zijn toch twee straffe madammen hoor die Vanlootjes enfin ze mogen wat mij betreft nog lang straffe madammen blijven. Ondertussen ben ik kwistig microobjes aan het uitdelen, Danny zit al met een "steeksel" plus een acute lumbago, ons Sarah begint ook met hoofd- en buikpijn ik hoop dat het niet erger wordt en het bij een "steeksel" blijft. Ze heeft me daar straks heel cynisch gezegd dat er leukere cadeautjes bestaan dan die vervelende microben. Puffertjes, siroopjes en dafalgannekes daar leef ik zowat op momenteel veel helpt het niet, de koorts is weg maar dat gehoest en geproest daar word ik horendul van maar 't zal moeten slijten zeker. Hopelijk zijn we allen terug een beetje in orde tegen volgende week maandag want dan is het weer Samson-day.

Nieuw Jaar!

We zijn het nieuwe jaar alweer begonnen ! De Kerstvakantie is voorbij gevlogen. Ze hebben Tongeren onveilig gemaakt. De eerste dag was het wat minnetjes toen miste ze ons nog maar de tweede dag hoorden we niks en kregen we uiteindelijk een berichte van kei neig en wreed plezant enz... ze had haar draai blijkbaar gevonden. En het is voor herhaling vatbaar. Dat wij niet veel geslapen hebben tja dat nemen we er dan maar bij. Dat loslaten da's niet zo makkelijk. Naar Clouseau geweest :ook kei neig en verder heeft ze goed bijgeslapen, opgeruimd (eindelijk), Engels geleerd enz ... Terug naar school liep de eerste dag al mis:sneeuwellende en ze geraakten niet ver met de auto maar deden er wel 3 u over om terug thuis te geraken van Lubbeek. Sarah klaagde wel van de kou in haar been en van spierpijnen in haar been. Tja daar zit titanium in en dat zal met die koude ook wel kou krijgen en niet zo vlug opwarmen 't is per slot van rekening nog steeds een vreemd voorwerp dat in dat been zit, dus extra legging onder jeans aangedaan om toch maar dat been warmer te houden. Verder is alles nog stabiel. Minder goed nieuws kregen we van aan de kust,ons bomma haar zus, mijn mémé(doopmeter), moet een zware operatie ondergaan rond half januari. Beter was het nieuws dat ik vanuit Tunesië kreeg van mijn Yoske, mijn schoondochter : ik word ergens in juni van dit jaar ... grootmoeder ! Ik had thans gezegd niet voor mijn 60ste, maar ja we zullen er ons maar bij neerleggen. Sarah was al aan het dagdromen dat ze haar nichtje of neefje, wat het ook zal worden, Nederlands zou leren. Ik vrees dat we dat kind niet zo veel zullen zien. Vandaag met ons bomma naar de specialist geweest ivm haar helse rugpijnen, want dat is niet te doen - de oorzaak kunnen ze niet wegnemen maar ze zouden die pijn toch onder controle moeten kunnen houden en... ? Die moet volgende week ook opgenomen worden voor een aantal onderzoeken en met het oog op pijncontrole wat dat ook moge worden. Maw we kunnen weer een rood kruis boven de deur gaan hangen, ons mémé, ons bomma.... het jaar is weer goed ingezet precies en nu maar duimen dat dat allemaal goed komt.