Voetbaltoernooi Harelbeke

De socialisten zullen het verkorven hebben bij O.L. Vrouw. De uitspraak van de dag van ons bomma. 1 mei geen echt schitterend weer, fris brrr en een waterzonnetje en af en toe van die stortbuien dat moedertje hier boven moet veel verdriet hebben amai nog niet. Enfin het heeft ons niet tegengehouden om naar het toernooi van Zuidwest te gaan en in tegenstelling tot verleden jaar waren we dit jaar niet verbrand als aangebrande kiekens maar verkleumd als diepgevrozen kiekens. De matchen volgen in de gietende regen is ook niet dat. Sarah had zich goed "ingepakt" t-shirt, gebreide vest, trainingsvest, dikke jas en twee trainingsbroeken over mekaar. De rolstoel mee gedaan waren ze daar overal toch niet aan het werken zeker, overal sleuven getrokken, leuk als je daar met een rolstoel door moet maar ja moeilijk gaat ook 't is alleen wat spectaculairder Sarah die telkens gilde als de rolstoel een beetje "gekieperd" werd. Eerst wou ze niet dat papa met haar rond reed want ze voelde zich niet "veilig" maar de mama deed het blijkbaar al even "slecht" dus terug over naar de papa. Ik hoop dat er niet te veel van ons voetballertjes met een longontsteking zitten want het was daar echt bibberen regen, wind, koud, alles voor een prachtige 1 mei. En zeggen dat de weermannen dan beweren dat mei "goed" begonnen is foetert ons Sarah. Wat onze ploeg zoal neergezet heeft: gene vette, een chance dat ze in de competitie beter gespeeld hebben. Ik had zo de indruk dat er een paar waren die show aan het verkopen waren hoewel blijkbaar de laatste match die ze gespeeld hebben dan weer goed gespeeld was, maar dat was om dat ik in de kantien was blijven zitten met een boek en een tas warme soep ! Ik heb er zowaar zitten knikkebollen ! 8ste plaats da's ergens vanachter en dan ook nog de beker voor "fairplay". Ze zijn dan toch met geen lege handen naar huis gegaan. Er waren ook een paar "nieuwe" speelsters en zo te zien zit daar toch wat toekomst in. In het naar huis rijden zat Sarah rijkelijk mee te kwelen met de muziek op de Ipod van papa tot het stil werd en haar ogen dicht vielen, wat wil je een hele tijd enkel ziekenhuislucht en nu een ganse dag in de openlucht. Rond 19u waren we terug thuis ze heeft nog wat gegeten van de diepvries Kebab die ik klaargemaakt heb met pittabroodjes en weer lag ze strijk tot "Mijn Restaurant" begon. Ze vond het een leuke dag, haar benen hadden op gegeven momenten wel gekriebeld zei ze dat ze toch veel goesting had om mee het veld op te gaan sjotten. Ja dat zal er niet meer inzitten maar we kunnen nog altijd gaan kijken he.