En nu, wat nu na de chemo's ?

Donderdag 17/7 naar huis yeah ! Maar toch met een raar gevoel in de maag, er volgen in princiepe (ja ja ik weet het ik mag dat zo niet uitdrukken maar ik kan het gewoon niet laten, het blijft toch in je achterhoofd spoken hoor) geen chemo's meer, enkel controles en dan die Interferon spuitjes gedurende 74 weken.... Aan de ene kant ben ik blij "dat we er vanaf zijn" en aan de andere kant schrik voor hetgeen nu komt. 't Kan alleen maar beter worden dat hou ik mezelf voor maar toch heb ik soms zo het gevoel dat ik mezelf een rad voor mijn ogen draai. Enfin brrr. Martine de mama van Charlotte stuurt een berichtje om te horen hoe Sarah het maakt en of we een dagje op bezoek komen aan zee. Eerlijk gezegd heb ik dat moment niet veel zin om te gaan en vraag aan Danny of hij wel zin heeft om te gaan. Komaan we moeten er eens uit is zijn antwoord en ook Sarah ziet het wel zitten, dus leg ik me neer bij de wens van de meerderheid.
Vrijdag : Danny naar de dokter voor zijn knie- die is nog niks beter alleen wat minder gezwollen maar soms pikkelt hij rond als een patje van 120 of ouder, 't is echt geen zicht en het doet pijn op de koop toe. Hij krijgt 2 weken ziekenverlof want op 30/7 kan hij pas naar de scanner en tot dan: niet werken : rusten, dat beloofd : veel gezaag. We vertrekken dan toch naar zee en zitten natuurlijk in de file hoe kon het ook anders. We gaan met gans de bende 's avonds nog effen langs een folklore vismarkt. Wel grappig dat Frans/Nederlands gekeuvel van Charlotte en haar zus en broer.
Zaterdag : we besluiten om 's middags een tochtje op zee te gaan maken met de Seastar. Als middagmaal zouden we eerst mosselen eten en voor diegenen die geen mosselen mogen of willen eten wordt iets uit het frietkot voorzien. 8 kg mosselen met 5 personen :goed gegeten zou ik zeggen. Daarna richting Nieuwpoort die mosselen moesten ook nog zwemmen in de zee. Ja vergeet het zo veel wind op zee 6 à 7 Beaufort en de Seastar vaart niet uit. We konden wel een haventocht maken wat we dan ook gedaan hebben. Van zodra we het zeegat naderden begon de boot toch wat te rollen en te schudden (en ik heb dan al geen zeemansbenen maar mijn mosselen bleven toch waar ze zaten :in mijn maag). Tegen de avond terug het binnenland in, het verkeer liep vlot.