2de week

Maandag : de papa terug aan het werk en ik heb zo'n verloren gevoel enfin we vinden altijd wel iets om te doen. Krijg tegen de middag telefoon van de papa hij had de huisdokter aan de lijn gehad : er zou een scheurtje in zijn miniscus zitten (allez daar gaan we dan) voorlopig niks doen wel voorzichtig zijn, operatie is nog altijd mogelijk.... Dat beloofd tegen dat Sarah goed en wel naar school gaat.... 'k zie het al gebeuren Sarah naar school, ik gaan werken en papa thuis... dat komt nooit goed. Nog effen afwachten de pijnen kunnen verbeteren of niet dus...
Ook eerste kiné voor Sarah, viel mee was nog effen kennis maken en aftasten wat wel en niet kan. Donderdag volgende sessie dan wordt het al serieus vrees ik, nu lacht ze er nog mee. Krijgt wel een paar oefeningen opgelegd die ze thuis kan en moet doen.
Woensdag : naar dagzaal voor haar eerste Interferon prik. 't Viel allemaal mee de Interferon wordt langzaam opgebouwd (qua hoeveelheid) dus was het in feite nog een "mini"-spuitje en ze heeft er niet van geweten dus... Boven op bezoek geweest bij een paar "anciens" en eindelijk aan Jana die CD-rom met die foto's kunnen geven. Jana zag het niet echt zitten, wist van de warmte ('t moet geen pretje zijn om met zo'n temperaturen chemo te krijgen blij dat Sarah er vanaf is) en wist ook van de chemo.
Donderdag: naar de kiné een paar serieuze oefeningskens om haar dijspieren verder aan te sterken jawadde gene lach. Ze lacht maar groen als ze buitenkomt want ze voelt het wel.Papa en Sarah zijn in de namiddag een cadeau gaan kopen voor mijn verjaardag (had thans gezegd dat ik niet meer verjaarde) zo'n frietpot zonder vet en die moest 's avonds toch uitgetest worden. Ja die frieten zonder vet vallen mee alleen moet je wel uitzoeken hoelang ze moeten "bakken" de eerste shift was een beetje te hard gebakken naar onze smaak maar de tweede shift zat toch al goed. En gezien de testcase van de frietpot kon Sarah niet koken voor mijn verjaardag en zal ze morgen voor mij koken : rijst met zalm en kabeljauw.
Vrijdag : eerst winkelen en dan mag ik keukenhulp spelen voor Sarah en de groentjes enz mooi in blokjes snijden, niet te groot en niet te klein juist goed. Verdorie geen gemakkelijke chef-kok die dochter van mij : had de tomaten in blokjes gesneden maar niet ontpit en nu moesten die tomaten volgens het recept toch ontpit zijn zeker - ge ziet het plaatje al : ik al die tomaten blokjes nog eens onderhanden genomen en kleiner gesneden en mijn duim zat er ook al bijna tussen want tijdens mijn gefoeter sneed ik in mijn duim en kwam er bijna extra jus in de tomaten terecht en weer reclameerde de chef-kok "juste is juste" kreeg ik te horen. Goed om te onthouden hihihi.