Effen paniek

Familiedag in Planckendael wat een rotweer! De kinderen wilden buiten naar de dieren maar het was koud, en nat. Toch een deel van het park gedaan en dan brrr lekker warm de tent in. En dan de rest van de week rustig zonnig herfstweer om van te rotten. Woensdag naar GHB geweest voor de wekelijkse prik en daarna effen boven geweest en dan naar huis we hadden nog meer dan een uur tijd over vooraleer we naar de kine moesten en ik zal het hebben geweten. Sarah was bekaf en was in slaap gevalle, olé. Maar tegen kwart voor vier moest ik de jonge dame wakker maken want om vier uur moesten we bij de kiné zijn en het juffertje lag in een diepe slaap maw bonjour les dégâts ! Ze zag het helemaal niet zitten en was niet te pruimen. Ik dacht zo van onderweg bekomt die wel en dat komt dan wel goed. Ja dag Jan ! Ikke zat daar met rode wangen bij de kiné want het was beeld zonder klank, die arme man heeft hemel en aarde verzet om dat madammeke aan de praat te krijgen, tevergeefs ! Haar oefeningen heeft ze naar behoren gedaan maar het was stomme film. Ik heb haar op mijn communicantenzieltje beloofd dat ze de kans niet meer zal krijgen om in slaap te vallen voor ze naar de kine moet, ja zeg. Donderdagavond begon ze van pijn in haar schouder te klagen. Lap zou die whiplash van over een paar jaar terug de kop komen opsteken. Ik ken verschillende mensen die daar met regelmaat van klok terug een opstoot van krijgen. Vrijdag terug kiné en ja het deed nog pijn dus aan de kiné gevraagd eens effen te kijken, tja .... warm houden, zalfje opsmeren en als het volgende week nog pijn doet dan gaan we eens serieus kijken. Zaterdag zegt ze me doodleuk zo van "zeg en als dat nu eens iets anders zou zijn ?" en ik "ja wat dan?" en zij "ja je weet wel zo uitzaaiingen, is dat bij Stephanie ook niet begonnen met pijn in haar schouders" ik hoorde het in Keulen donderen ,verdorie daar had ik nog niet aan gedacht, is dat niet wat "vroeg" ;ik antwoordde "dat denk ik niet", zij "ja en als het zo is wat dan" en ik "dan beginnen we terug hé we blijven vechten" en zij "zeeeeeeeeeg moet ik dan weer opnieuw beginnen" en ik "ja maar het zal anders zijn we zien dan wel" en natuurlijk de dees niet meer gerust hé,gemiljaard dat ik heb (in mijn eigen). Danny op de hoogte gebracht en die natuurlijk direct van "da kan niet allez waar denkt gij aan" en ik " ikke niet, zij" en dat vond ik ergens nog het ergste dat dat kind daar mee in haar achterhoofd zit (maar wat wil je ze is 16 ik heb altijd open en eerlijk over haar ziekte met haar gesproken dus is het ergens normaal dat zij reageert). De afspraak met Sarah en Danny gemaakt dat ik maandagmorgen eerste uur naar GHB zou bellen en mijn verhaal daar zou doen en afwachten hoe hun reactie zou zijn. Zo gezegd zo gedaan. Maandagmorgen gebeld, het hele verhaal gedaan en de eerste reactie was : "gene paniek,zoals u dat uitlegt heeft dit niets met haar "ziekte" te maken,maar voor alle zekerheid zullen we de RX-thorax van 31/10 vervroegen naar nu woensdag, dan hebben we allemaal zekerheid,maar stel haar maar gerust 9/10 is dat zo, uitzaaiingen manifesteren zich met een andere soort pijnen, probeer haar maar te kalmeren." Ik heb niet durven vragen welke soort pijnen het dan moesten zijn. Enfin vandaag dus naar GHB volle speed op de autostrade vanuit Aarschot, op dagzaal aangekomen ingeschreven en onmiddellijk gevraagd naar de RX-en , Bram was daar op controlemet zijn mama, ziet er goed uit, mét haar een hele andere gast,ferm vent geworden (was het ervoor misschien ook al maar dat weet ik niet he) gene tijd om veel te babbelen want we mochten onmiddellijk naar radiologie en daar was er ook niemand die wachtte en waren we derhalve direct aan de beurt en in een mum van tijd terug op dagzaal, langs consultatie gelopen want Sarah wou een glimp van het zwangere gevaar van Boutersem (Ilse) opvangen maar mispoes dikke poes geen Ilse te bespeuren (ze moest misschien niet werken vandaag, wie weet). De RX-thorax bleek ok (zucht) en het zou haar trapezeumspier links zijn die vast zit of zo (nog nooit van een trapezeumspier gehoord maar enfin het kind moet een naam hebben), warm houden, zalfje inmasseren en aan de kine vragen om te manipuleren. Boven op bezoek geweest bij Pol en Evelyn. Stephanie zou daar ook liggen, haar papa effen in de gang gezien :kop op meid ! Hou de moed erin ! We (ik) denken veel aan jou en hopen dat het allemaal toch nog goed mag komen. Niet opgeven ! Sterkte ! Er lagen ook weer een aantal "nieuwe" patientjes en ook "kleintjes" brrrr... ik wil dan altijd zo een toverstok hebben en dat ik die kinderen terug gezond zou kunnen toveren. Maar spijtig genoeg kán ik niet toveren, alles revolteert dan in mij ...waarom? Dan naar de kiné, nee niet meer over huis, we hebben een 25-tal minuten in de auto gezeten, zij aan het meezingen met de liedjes van haar MP3 en ik aan het meezingen met de liedjes op Radio2 (die die ik ken natuurlijk)van een "kattengejank" gesproken ! Geen wonder dat het plots begon te druppelen, te regenen en zelfs te gieten ! Bij de kine de gewone oefeningen en dan die schouder (enfin die trapezeum spier) die mannen weten natuurlijk de "plekjes" ze heeft daar zitten smoelen trekken ik had echt spijt dat ik het niet kon filmen 't was echt de moeite, enfin we zullen nu afwachten en misschien vrijdag nog eens manipuleren ? Vanavond is het voetbal België-Spanje, hopelijk zijn ze op tijd terug van de pedicure, heb Sarah met Danny meegestuurd want de nagels van haar grote tenen zijn "gescheurd" en daar knip ik niet aan,nu gaan die ook zeker weer beginnen.... Vanmorgen zat Danny al met een "spuiter", had aan zijn been gekrabd, heeft adersspat op dat been en "spssscht" het bloed spoot er uit hij had bloedsproeten tot op zijn bovenarmen, afgeduwd en hopelijk blijft hij er nu af, hoewel 't is al de tweede keer over een 4 à 5 weken had hij het ook al eens voor... De paniek is weer effen weg, tot de volgende episode en hopelijk is het dan weer loos alarm.