GEBIBBERD

Krokusvakantie een hele resem onderzoeken gepland en ondergaan maar het resultaat was telkens goed (oef). Ook het cardio-onderzoek was goed Koerperwelten was een aanrader wel te veel volk om alles op je gemak eens te kunnen bekijken, wel leerrijk, een echte ervaring. Lag daar toch geen been met een kunstknie zeker... bij nader toezien zagen we dat ook het volledige dijbeen vervangen was door een prothese. Nu kon Sarah eens met eigen ogen "zien" wat er zo ongeveer met haar gebeurd is. Enkel de afdeling van de embryo's was niet mijnen dada, die foetussen zelfs bijna voldragen kinderen ik krijg er nog kippenvel van. Het zwemmen hebben we ook terug opgenomen. De eerste keer was wel een beetje een tegenvaller, geen conditie meer dat was weer effen wennen en dat wordt terug opbouwen. Sarah haar rechterbeen "wou" niet echt mee, ging de verkeerde kant op. Dat is dan terug sturen tot het weer een automatisme wordt, is een kwestie van tijd, gene paniek. De tweede keer viel het al wat beter mee we gaan er een gewoonte van maken om minstens 1 keer per week het zwembad in te duiken. Er stond nog een skeletscan op het programma op 11 maart dat werd dus een marathon dag. Van 's morgens naar GHB, bloed laten prikken, contrastvloeistof laten inspuiten, een paar uurtjes wachten en dan naar de scan zou 60 tot 90 min duren. Ik in de wachtzaal een boek aan het lezen, Sarah naar de scan. Komt er op een gegeven moment, Sarah was zeker al bijna een uur binnen, een verpleegster de wachtzaal binnen en begint daar alle mogelijke deuren op en dicht te doen op 't eerste zicht op zoek naar iemand die op de vlucht geslagen was. Dan zegt de dame aan de desk plots van "daar zit die mama" Ik hoorde het in Keulen donderden, wat was dat nu weer. Bleek men op zoek te zijn naar Sarah want er moesten nog een paar bijkomende onderzoeken gebeuren. Het zweet brak me uit : bijkomende onderzoeken wat was dat nu weer, dacht onmiddellijk terug aan onze eerste scan in Mechelen daar gingen ze op een bepaald moment ook nog een bijkomend onderzoek doen en het resultaat kennen we. Ik kon niet meer op mijn stoel blijven zitten, bleek dan ook nog dat een van de personages uit dat boek kanker kreeg en aan die kanker bezweek... Plots stond ze in de wachtzaal was ik gelukkig dat ik Sarah zag staan met een smile op haar gezicht. Blijkbaar was een van de scanners uitgevallen en had men haar naar een andere scannerzaal gebracht maar de verpleging niet verwittigd. En dat bijkomend onderzoek, ja daar hadden ze tegen haar ook iets van gezegd en dat bestond uit foto's van haar been en dan nog zo foto's met een panoramisch toestel, maar voor wat dat goed was wist ze niet. En neen, ze hadden niks gezegd of gevraagd. Wij dus met een bang hart naar huis. Ze zouden wel bellen zeker om ons te doen komen moest er iets niet kosher op die foto's en scan's te zien zijn. En maandag 16 maart moest ze op controle bij Dr Samson anders zouden we het daar wel horen. Geen telefoontje gekregen en op maandag in Pellenberg bleken de resultaten normaal te zijn, niks aan de hand, zucht een pak van mijn hart zat toch in mijn achterhoofd met "het zou maar eens... en stel.... ) 't Was dus storm in een glas water, liever zo dan anderom. Binnen 6 weken is het terug Samson-time maar deze keer zonder scanner en hopelijk dus ook zonder bibberen.