Twee weekjes thuis / 4

Vanmorgen naar de huisdokter gebeld voor de resultaten van de bloedanalyse en ja, we hebben prijs. WBC gezakt naar 1200 en een beetje bloedplaatjes 7000, hemoglobine 10,0 CRP 6.8 da's dus gene vette en die plaatjes staan ver onder het minimum dat wordt dus dagzaal voor een transfusie van bloedplaatjes. Van het woord dagzaal krijgt Sarah al zowat de stuipen op het lijf, ze huivert er gewoon van. Waarom? Dat ik het niet weet. "Ge zult zien, da komt weer niet goed, 'k zal weer daar moeten blijven" Om haar te sussen neem ik niets mee voor het geval dat, enkel een Sudoku boek voor haar en een leesboek voor mij we zien wel.
En ja, die dagzaal die brengt ons helemaal geen geluk hé. De verpleegster schrikt van de wondjes die ze op haar arm heeft, die heeft ze al 14 dagen en daar doen we elke dag Bactroban aan en daar heeft op het 4de geen haan naar gekraaid en hier panikeren ze al van "is dat niets besmettelijk enz". Allez hop Dr Renard er bij gehaald. Sarah mooi overal af blijven he want anders krijgt Samson een attaque ... Genoeg om Sarah te doen panikeren en mama maar weer sussen. Ondertussen starten ze dan toch maar op met de bloedplaatjes transfusie en als die doorgelopen is moeten we nog blijven wachten tot we resultaat hebben van de bloedanalyse.
En da's bijna een ramp Hemoglobine 8 en een beetje WBC 800 ! CRP 9 en. 't Is verduiveld.
Sarah natuurlijk weer in grote paniek want Dr. Renard vond dat haar knie rood zag en wou een echo van de knie om na te gaan of daar geen onsteking op zat. We moesten wachten tot 16 u vooraleer we naar radiologie konden, ondertussen ging Sarah zowat de muren op. De echo bleek niets speciaals uit te wijzen en we mochten naar huis maar we moeten donderdag terug naar dagzaal voor controle, benieuwd wat dat zal worden ! En dan is manlief verwonderd dat ge op van de zenuwen zijt, men zou voor minder. Ik ben stik kapot vannacht uit bed gemoeten en ik voelde me net zo'n koorddanseres ik waggelde gewoon, vanmorgen toen ik wakker werd en opstond weer van het zelfde en ik ben al gans de dag niet echt in mijn telloor zit ik nu op iets te broeden of wat ik weet het niet maar mijn lijfmotto is en bglijft : 't Zal ooit wel eens beteren. Dus daar trekken we ons aan op. Morgen naar de oogarts, donderdag dagzaal, vrijdag bloedprik bij de huisarts allez 't wordt nog een drukke week;