Nog 9 te gaan

We moesten ons vanmorgen niet echt haasten. We werden pas tegen 10 u op de afdeling verwacht. Tijd zat dus. Sarah kroop vlug bij mij in bed toen de papa opgestaan was, zalig nog wat snoezelen. Plots zei ze dat ze weer van die kloppende hoofdpijn had. In de kast ligt nog zo'n oorthermometer die ik onlangs bij de Aldi kocht, ze voelde wel warm aan maar niet echt koortsig, 38,9 was me dat verschieten, ik in zeven haasten naar beneden de klassieke koortsthermometer halen : 36,1. Ons toch maar direct klaar gemaakt en hop naar GHB, ondertussen was haar hoofdpijn al wat geminderd maar ik durfde toch geen Dafalgan geven ze moest toch maar eens koortsig zijn. Ik moest haar niet afzetten aan de ingang van GHB ze zou wel meestappen vanuit de parking en ja hoor het lukte vrij goed zelfs. Op de afdeling aangekomen zaten Jasmine en Lies te wachten op hun bloedresultaten. Jasmine bleek serieuze brandwonden te hebben op haar handen en voeten van haar MTX van verleden week en normaliter kwam zij binnen voor haar laatste chemo, pech want ze moest/mocht terug naar huis. Ook Lies werd terug naar huis gestuurd, die voelde zich helemaal niet lekker, dan nog maar een weekje uitgesteld. Er werd bij Sarah nog eens extra koorts gemeten : 36,1 dus géén koorts, alle bloedwaarden waren goed en we konden dus opstarten, dus op het einde van de week nog een chemo te schrappen dan blijven er nog 8 over !!! Grégoire is ook binnen voor chemo die is al misselijk van het eerste uur, hoe dat toch kan schelen van mens tot mens je snapt het niet, Sarah is wel moe en ambetant van de chemo maar is zelden echt ziek (overgeven en zo) en sommige kinderen moeten de infuuszakken nog maar zien of het begint al. Het vent is er zo ongelukkig van dat hij moet overgeven en zo. Ook Stephanie uit Ieper is binnen voor chemo hopelijk is het voor haar van 3de keer goede keer, een eerste keer in 2004 en twee keer hervallen met longmetastasen .... ik mag er niet te veel over nadenken maar zo zie je wel weer dat de mogelijkheid er in zit, dat het pure realiteit is, brrr ik zou niet graag op deze afdeling werken het ene patientje kan geholpen worden , het andere weer niet enne zekerheid ? die hebben we NOOIT we kunnen alleen maar hopen en blijven hopen en dag per dag leven, niet te ver vooruit kijken, geen plannen maken want ze vallen toch sowieso in 't water om 1 of andere reden.
's Avonds heeft Sarah weer hoofdpijn maar weer géén koorts, raar hé. Prof. Norga sprak vanmiddag van eventueel "migraine" of zo, ik hoop dat Sarah daarvan gespaard blijft heb dat vroeger bij ons bomma gezien, brr dat was ook geen lachtertje en dat extraatje kan ze wel missen, ik gok op stress en hoop dat ik goed zit. Na een kwartiertje ebt het al wat weg en na een uurtje is ze hoofdpijn vrij en valt ze in slaap voor een rustige nacht. Hopelijk verloopt het morgen ook zo vlotjes want dan is het dag 2 van de chemo en dat is normaliter altijd de moeilijkste dag, afwachten dus en zorgen voor morgen.