Nog 8 te gaan

Vandaag baaldag ! 't Begon al deze morgen om 6u45, ons bomma viel in haar kamer recht op haar gezicht resultaat:een massa bloed van haar bloedneus, een gezwollen en blauw oog. Ze is nog zelf recht geraakt om ons te komen wekken en dan was het haar verzorgen, bloed opkuisen en dokter van wacht bellen. De eerste die ik aan de lijn kreeg vond het niet echt dringend om te komen zelfs al heeft de bomma in het verleden al eens een CVA'tje gehad, raadde mij aan om na 8 u nog eens naar de wacht te bellen dan zouden er 3 dokters van wacht zijn en dan zou er wel 1 van hen langskomen. Chique hé het beroep van dokter ik dacht altijd dat dat mensen met een roeping waren, de roeping om anderen te genezen, te helpen, ja dag Jan vandaag de dag zijn dat ambtenaren geworden niet meer en niet minder (sorry maar ik moet het kwijt). Ondertussen was het bloeden al gestopt maar toch verdorie ga dan als straatveger werken hé man dan moet je niet voor je medemens uit bed. Grmpf, de damp komt nog uit mijn oren ! Naar spoed gebeld daar iemand aan de lijn gehad die mij toch wat kon kalmeren en me de raad gaf nog effen te wachten en toch de wacht te bellen, ondertussen was het ook al bijna 8 u, maar als ik me er niet goed bij voelde mocht ik altijd met de bomma naar spoed komen,allez dat was dan iemand van een andere planeet zeker ... sorry voor mijn sarcasme zenne maar men zou voor minder. Om 8 u naar de wacht gebeld en ja er kwam een vrij vlug een dokter langs. De bomma onderzocht,bloeddruk, hartritme enz normaal, misschien iets te vlug uit bed gekomen en dan boem op haar gezicht gegaan? Als ze na een dag of 2 nog last mocht hebben van haar neus toch maar de huisdokter bellen en eventueel RX laten nemen van de neus. Volgens hem niks neurologisch. Allez hop,nu zit ze in de zetel met een blauwe neus, paarse ogen, 't is net. Dus maandag eerste werk :huisdokter bellen voor we vertrekken met de mensen van Make a Wish. Sarah zag alles al in duigen vallen, maar zo erg is het nu ook weer niet,ben alleen vandaag niet mee geweest naar de laatste match van het seizoen. Enfin ze hebben gewonnen met 5-0 dus moest ik niet staan roepen naast de lijn (ahem).
Volgende mokerslag was een berichtje op mijn GSM dat Wouter zijn strijd verloren heeft. Verdomme Wouter, je hebt zo gevochten man 't is gewoon niet eerlijk. Jij die mij in het begin van Sarah's behandeling zoveel moed insprak en wijze raad gaf van "geloof erin" "blijf erin geloven" "'t komt allemaal goed, het moet allemaal goed komen" "blijf positief denken" "blijf bij Sarah, wij hebben de steun van onze ouders nodig", brrr makker we zullen je missen .
Dat zijn zo van die momenten dat je gewoon de werkelijkheid in je gezicht gesmeten krijgt : er zijn er die het halen, anderen halen het niet en wie bepaalt wie wel, wie niet ? 't Kan allemaal op zeer korte tijd keren, 't is allemaal zo fragiel Ik heb het Sarah nog niet durven vertellen ik kan haar reactie zo al voorspelen : colère ! Ik ga proberen uit te vissen wanneer de begrafenis is en als het enigszins mogelijk is ga ik of anders gaat Danny naar de begrafenis, afhankelijk van Sarah's toestand tegen midden- /eind van de week dan is haar vrije val ivm witte bloedcellen er zo ongeveer ....