Aftenoorlog dag 7

Vanmorgen waren er bittere tranen : ze wil naar huis, ze is het kotsbeu in GHB. Ik denk dat ze schrik heeft dat het haar zal vergaan zoals een paar van haar vriendjes die weken met infecties in de kliniek moesten blijven en waarvan sommigen het spijtig genoeg ook niet gehaald hebben door die infecties .... Ik probeer wat op haar in te praten maar ze sluit zich af en kruipt onder de dekens. Jelle en Chana komen haar wat oppeppen maar het mag niet veel baten. De dokter van wacht zegt dat ze verder moet blijven drinken en proberen te eten en dat het dan wel zal goed komen en beter een dagje langer blijven dan naar huis te gaan en terug binnen te moeten komen.
Ik denk heimelijk dat het feit dat broer in het land is meespeelt en vraag het haar, ze ontkent.
Ik ga naar Kristien nog eens vragen naar de nutridrankjes maar ze waren er vanmorgen weer niet bij. Kristien gaat ze dan maar zelf halen een met aardbeiensmaak en een met chocoladesmaak. In feite niks voor Sarah maar ja een mens moet al eens iets proberen, maar Sarah is niet van het slag van foert te zeggen en toch eens te proberen bij haar is het van "ik lust dat niet en daarmee basta". Ze grijpt dan maar direct naar een doosje volle melk en drinkt dat uit. En dan komt Jelle binnen met een big smile van hier tot in Tokio "Goed nieuws : Sarah je mag naar huis !!" En als bij toverslag verscheen er ook bij Sarah een smile van hier tot in Tokio op haar gezicht. Vlak daarna kwam Dr Uytebroeck met haar gevolg binnen en zij bevestigde wat Jelle al aangekondigd had. Voorwaarde was wel dat Sarah wat at en iets suikerrijks zou drinken want anders zou ze zich slapjes gaan voelen na die TPM. Donderdag worden we terug op dagzaal verwacht en dan zullen we zien hoe haar bloedwaarden zijn en wanneer de volgende chemo kan opgestart worden. Ze eet een half kippenfiletje op en vraagt een blikje cola en begint cola te drinken als bij toverslag prikt dat niet meer in haar mond, ah neen he want ze mag naar huis.
WBC staan vandaag op 1500 dat zijn er 600 bij op 1 dag, ik hoop dat we nu echt vertrokken zijn en dat die WBC verder blijven stijgen. Plaatjes staan nog vrij laag, afwachten wat dat donderdag zal geven, CRP is ook weer goed gezakt naar iets in de 50, Hemoglobine 10,6 da kan niet beter. Inpakken en wegwezen is het motto. Jelle zorgt voor de ontslagbrief en de nodige voorschriften voor de medicatie, ze zal nog een paar dagen zware antibiotica moeten innemen zo'n flashy appelblauw zeegroene pil, een serieus geval, één per dag. Nog effen Inge en haar mama veel moed gaan wensen en dan richting home sweet home ! Sarah heeft oma en peter verwittigd en hen gevraagd naar bij ons thuis te komen ipv naar de kliniek.